Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor de helpers van slachtoffers van seksueel misbruik

Hoe om te gaan met schuldgevoel

Dag allen, na een poos te hebben getwijfeld of ik mijn verhaal wil delen doe ik het toch

Begin dit jaar is mijn zoontje seksueel misbruikt. Ik vind dit zo erg omdat ikzelf als kind ook seksueel ben misbruikt. Dus alle sh*t van eerder komt nu naar boven. Er word mij verteld dat door de leventijd van mijn zoontje hij het gebeuren nog niet kan seksualiseren. Maar gewoon de beelden die ik in mijn hoofd heb, ik ben een visueel denker, maken mij zo boos en verdrietig. Ik neem het vooral mezelf kwalijk dat ik mijn zoontje niet heb kunnen beschermen. Die gedachtes maken me kapot. Mijn zoontje zelf lijkt er niet meer over na te denken, en voor hem hou ik mij groot en ben ik de liefste mama ter wereld. Er is hulp vanuit instanties maar ik merk in alles dat er een soort agressie in mij zit die ik niet van mijzelf ken. Ik ben dan ook bang om de dader wat aan te doen. Alhoewel ik vind dat de dader het verdient. Is er iemand hier met een tip hoe om te gaan met het schuldgevoel, het verdriet en de boosheid. Want ik sta letterlijk op overlevingsmodus en hou het zo niet meer langer vol.

Bezig met laden...

9 Reacties

16 september 2022 (bewerkt)
Wat ontzettend knap dat je je verhaal hier doet. Een enorm heftige gebeurtenis en heel dapper van je zoontje dat hij je dit heeft verteld. Dat betekend dat hij zich erg veilig bij je voelt en vertrouwd. Dus wees daar trots op.

Ik herken je schuldgevoel en woede. Voor ons is het nu 2 jaar geleden dat ons destijds 5 jarig zoontje ons vertelde wat er gebeurde op de zwemlessen. Je kunt als ouder door de grond zakken.

Wij hebben naast de speltherapie van ons zoontje ook gesprekken gehad met een therapeut. Geen zware gesprekken maar wel ons verdriet en woede die er aan uit kon. Tegelijkertijd hielp het ons relativeren. Wij hadden ons kind niet bij een man neergezet waarvan we wisten dat hij hem ging misbruiken. Wij wisten van niks, en dat hielp heel iets met het schuldgevoel. Maar het blijft, soms denk ik nog steeds. Wat als ik dit signaal anders had opgevat, had ik eerder kunnen ingrijpen. Maar dat is achteraf praten.

Ik ben zelf ook seksueel misbruikt als kind en inderdaad het haalt dingen omhoog. Tegelijkertijd herken je de gevoelens en ben je dus niet alleen een veilige ouder maar ook een ervaringsdeskundige.

Als je erover wilt praten mag je me gerust een pb sturen. Het is soms fijn om met iemand te kletsen waar een half woord genoeg is.

Het boek ‘dichtbij huis’ vond ik ook prettig lezen. Het geeft een stukje herkenning in de situatie waar je in zit.

Ik wil je heel veel sterkte wensen met alles! Wees trots op jezelf als moeder zijnde, want hij kwam bij je omdat dit veilig was. En je hebt gelijk alles in werking gezet. Dat getuigd van heel veel liefde.
15 september 2022
maar hij kwam naar je toe en dat is geweldig, dat vertrouwen is helend, hou dat svp vast
16 september 2022 (bewerkt)
Dat hou ik ook zeker vast. En ben ook heel trots op mijn zoontje hierom
15 september 2022
Ik vind het afschuwelijk om te lezen en het lijkt mij bijkans onmogelijk om jezelf te vergeven. Toch is dat de weg. Ik zit ook midden in een verwerkingsproces en hoop dat ik met de steun die ik krijg er beter me zal kunnen leven. In mijn geval is het mijn vrouw, nu ruim drie jaar geleden overleden, die was misbruikt door haar vader vanaf haar 3,5 jaar tot ons trouwen. Het heeft onze relatie getekend. Ik heb een zogeheten secundair trauma omdat ze niet kon geloven in de liefde ook al was die zo sterk tussen ons. Ik moet proberen dit achter mij te laten, en het verraad dat ze jegens onze liefde pleegde door haar dubbellevens en stiekem vreemd gaan. Te erg voor woorden maar ik kom er absoluut sterker uit, dat weet ik zeker. Ik heb veel aan deze community. Blijf je uiten. We horen je!
15 september 2022 (bewerkt)
Ja, vergeven in hier de key, alleen kan ik het (nog) niet. Ik had er verdorie moeten zijn. Kon ik het maar terugdraaien..ik wou dit mijn zoontje besparen..het is gewoon sh*t en dan druk ik me nog netjes uit.

Maar heftig om te lezen wat u heeft meegemaakt. Bent u hier na het overlijden van uw vrouw achter gekomen? Ik wens u in ieder geval veel sterkte!
15 september 2022
Hi, wat goed dat je je verhaal toch doet! Misschien dat dat al iets van opluchting geeft? Wat mij heeft geholpen met de beelden die ik kreeg naar aanleiding van het seksueel misbruik van mijn dochter is EMDR therapie. Daarnaast heb ik (klinkt misschien raar) een sneeuwpop gemaakt die hem voor moest stellen en die ben ik te lijf gegaan met heel veel agressie, dat gaf me wat lucht. Ook heb ik van de hardnekkige beelden tekeningen gemaakt. Dat was afschuwelijk om te doen en het maakte me misselijk en heel verdrietig maar toch hielp het. Bij mij komt de agressie er op de meest rare momenten uit, en dan meestal tegen mijn man of dochters, juist degenen die het niet verdienen. Dat vind ik heel lastig. Ik heb hen wel gevraagd of ze wanneer ze de woede zien aankomen me een knuffel willen geven om me te kalmeren, ik weet niet of je hier iets mee kunt.
Wat betreft je schuldgevoel, mijn psychologe hielp me door te zeggen dat ik tijdens het jarenlange misbruik geen weet had van het misbruik en degene die voor mijn dochter zorgde vertrouwde, ook omdat hij een vriendin had, en dat ik mezelf het niet achteraf kan aanrekenen. Ik deed toen wat ik dacht dat goed was voor mijn dochter en onszelf. Maar het is wel moeilijk om die woorden ook toe te laten, maar steeds als ik het schuldgevoel voel zeg ik die woorden tegen mezelf en bedenk me dat er zoveel mensen waren die deze man vertrouwden. Ik hoop dat je hier iets aan hebt, hulp voor jezelf lijkt me een goed idee zeker omdat je zelf ook een verleden met misbruik hebt (dat heb ik niet) en ook als uitlaatklep voor je eigen gevoelens. Mensen zitten vaak niet te wachten om over dit onderwerp te praten terwijl, ik in ieder geval, je dat juist zo nodig hebt. Ook in hoe je voor je kind het beste kunt doen om hem of haar te helpen.
Veel sterkte!!
15 september 2022 (bewerkt)
Bedankt voor je reactie. Zelf werkt EMDR bij mij niet. In ieder geval bij mijn eigen misbruik werkte het niet.

Van de sneeuwpop vind ik juist een hele goede! Ik denk dat ik iets van kussens ga maken en dan even flink ga timmeren.

En het is bij mij ook zo, veel mensen vertrouwen de dader..dat zet mij wel aan het denken maar beangstigt mij ook..wie weet wat hij nog meer bij andere heeft gedaan..alleen al die gedachte.

Erover praten doe ik met mijn man. Die is er ook kapot van. Want zijn vrouw (ik) heb een misbruik gehad en nu zijn zoontje ook nog. Hij is gelukkig heel lief. Ik sta ondertussen inschreven bij een GGZ organisatie en hoop dat deze mij snel kunnen helpen.
15 september 2022 (bewerkt)
Was jij ooggetuige van het seksuele misbruik van je zoontje?
15 september 2022 (bewerkt)
Nee, maar gelukkig kwam hij gelijk naar mij toe en vertelde hij het mij meteen..ik heb gelijk toen actie ondernomen