Ervaringsverhalen geZocht
Ondanks dat ik mij bezwaard voel dit te moeten vragen doe ik dit toch. Ik ben op zoek naar ouders die ook als advies kregen hun kind niet te pushen om aangifte te doen. En hoe dat bij hen verliep.
Wij snappen de beredenering hiervan maar hoe lang wacht je hiermee. Ons kind trekt zich terug, bevind zich liever onder vrienden dan bij ons. Tuurlijk, leeftijd speelt mee (15). Spijbelt en komt te laat op school. Is zowat onhandelbaar. Hoe lang moeten wij wachten met naar ons inziens ons kind verder achteruit te laten gaan. Ja, ze is bang voor roddels. Ik denk zelf dat deze er al zijn. Maar moet de aandacht niet eens gericht worden op de dader ipv op mijn kind. Kan ik haar niet zeggen, en nu is het klaar, we gaan aangifte doen want zoals je je nu gedraagt is voor niemand ok?
Het druist zo tegen ons gevoel in dit niets doen.
3 Reacties
Wat kan ik me uw frustratie over de situatie voorstellen. En dat u graag aangifte wilt doen en gerechtigheid zou willen. Heeft u al een informatief gesprek bij de politie gehad?
Een aangifte wil helaas niet zeggen dat politie er ook iets mee gaan doen. Er is dan wel een melding, dat wel. En dat kan fijn zijn.
Wat betreft uw dochter zou ik niet weten wat ik u zou kunnen zeggen. Ik weet niet hoe uw relatie hiervoor was en ook niet precies wat dader gezegd/gedaan heeft (er zouden bedreigingen gezegd kunnen zijn, als ze praat dan...)
Haar gedrag hoeft alsnog niet getolereerd natuurlijk.
Maar zo herkenbaar voor mij. Ik vond het vreselijk nog naar school te moeten, terwijl ik leren juist eerst leuk vond. Maar ik wist dat er geroddeld werd. Van een leerling met mooie cijfers was ook weinig over, ik kon me niet meer concentreren in de les, hij zou me nog op kunnen wachten na schooltijd. Wat rondhangen met de spijbelaars voelde op dat moment denk ik fijner, zij hadden ook problemen, al werd er nooit over gepraat. Praten leek het ook allemaal alleen maar erger te maken. En daarbij nog de dreigingen die hij geuit had 'als ik zou praten dan..' 'als hij hier problemen mee zou krijgen dan..'
Uw frustratie kan ik me echt voorstellen. Je wil niet dat ze haar leven vergooid, je wil dat ze gewoon naar school blijft gaan en haar diploma haalt. Is er andere hulpverlening in beeld? Heeft u al eens gevraagd of ze met een psychologe zou willen praten. Of met iemand anders?
Nogmaals veel sterkte gewenst
Maar haar gedrag enzo kan geheel los staan van het wel of geen aangifte doen. Ze is 15 en dat is voor de wet misschien minderjarig maar op het moment dat je onschuld wordt afgenomen wordt je gedwongen volwassen maar intern een klein kwetsbaar kind.
Je mag haar nog steeds spreken over haar gedrag enzo. Als zij nog zoveel last ervaart mag je zeggen dat ze dan hulp zoekt. Je hoeft haar niet als gewond vogeltje te behandelen. Ze is puber. Ze wil het liefst de kop in het zand en er niet mee bezig zijn maar daar zal ze het niet mee redden dan. Dat stuk mag je voor zorgen maar aangift gaat daar niets in veranderen.