Een gebroken moeder

Hallo, het is inmiddels 00:25 en mijn hoofd tolt van de boosheid, verdriet en adrenaline.

In april zijn mijn man en ik er achter gekomen dat onze dochter verkracht is door meerdere mannen. De contacten kwamen tot stand via Snapchat.  In totaal zijn er vijf mannen geweest die haar verkracht hebben. 

Onze dochter is 14 jaar oud verstandelijk gehandicapte en heeft autisme. Emotioneel is ze tussen de vier en zes jaar oud. 

we hebben op haar telefoon de meest verschrikkelijke beelden gezien. Toen we wisten wat er gebeurd is heb ik direct mijn dochter op het hart gedrukt dat ik boos ben op de mannen die dat met haar gedaan hebben maar dat ik van haar hou en dat ze er niets aan kon doen. Ik heb haar verteld dat de mannen straf moeten hebben en dat papa en mama aangifte gaan doen namens haar. De zedenpolitie heeft twee keer geprobeerd haar te verhoren maar dit is niet gelukt.Toen we aangifte hebben gedaan heb ik gesprekken gevoerd op school en verteld wat er aan de hand is. Ook heb ik de ouders ingelicht van de vrienden en vriendinnen waar onze dochter mee om gaat. De dagbestedingen waar ze heen ging ook op de hoogte gesteld. Ik heb tegen mijn dochter iedere dag verteld dat ik heel veel van haar houd en dat het niet haar schuld is wat er is gebeurd. Ik heb haar verteld wat de reactie was van de meesters en juffen op school en haar verteld dat als er wat is op school dat ze naar haar meester of juf mag gaan en dat die

Alles ook weten. Via MEE ben ik hulp gaan zoeken voor Esmee en bij maatschappelijk werk voor mijzelf en mijn man. Onze dochter is twee dagen thuis geweest maar daarna is ze wel weer naar school gegaan. Ik ben echter wel ziek. Ik breng en haal mijn dochter iedere dag van en naar school. We hebben een nieuwe telefoon gekocht voor haar en een nieuw nummer 

Twee weken naar onze aangifte werd de eerste dader opgepakt. Hij zit nu 4 maanden vast. Er is 1 proforma zitting geweest. 
 

Ik praat met mijn dochter over de zaak op een kinderlijk manier die ze snapt en wat ze wil horen. Als het te veel word stop ik met praten. 

Onze dochter is inmiddels gestart met psychische hulp. Ze krijgt seksuele vormgeving. Langzaam maar zeker begint ze over alle gebeurtenissen te praten. Zowel met mij als ook bij haar psycholoog. 

ik heb de wereld om haar heen vertrouwd proberen te maken. Door haar niet te veroordelen, haar niet te pushen. Te zorgen voor continue nabijheid en haar leven zo normaal mogelijk er uit te laten zien. Onze dochter geeft aan vooral heel boos te zijn op alles wat ze heeft meegemaakt ze wil dat de daders gevangen worden. Praten doet ze op haar eigen tempo.