Emotionele mishandeling
Terwijl ik dit schrijf denk ik aan de ene kant ach stel je niet zo aan, er gebeuren veel ergere dingen op de wereld. Maar aan de andere kant draag ik ook elke dag een pijn met me mee, door iets wat je emotionele mishandeling zou kunnen noemen maar waar eigenlijk altijd heel weinig over wordt gesproken..
Mijn vriend heeft een alcoholprobleem, voorheen ook blowen daar is hij nu 2 maanden mee gestopt. Maar dit maakt hem heel onvoorspelbaar. Hij kan van het minste geringste helemaal uit zijn slof schieten. Hij zal geen geweld gebruiken maar zegt wel dagelijks hoe waardeloos, nutteloos ik ben. Dat ik geen sociaal leven heb, dat ik er niet uitzie, nergens goed voor ben alles is mijn schuld. Je kent het wel. De volgende dag heeft hij of spijt en doet hij alsof er niks aan de hand is of hii negeert me.alsof ik niet besta in mijn eigen huis.
Eerst was het probleem alleen als hij teveel dronk, maar als hij nu probeert niet te drinken wordt hij ook immens sagerijnig wegens het afkicken en is de ellende net zo erg. De ene dag is alles mooi en de andere dag is ineens alles kut en is hij diepongelukkig..wil hij uit elkaar en het huis verkopen, onze dieren weg doen. Niks is goed. Dit soort roept hij ook zo ff tussendoor in mijn pauze waarna ik vervolgens weer een meeting in moet (werken allebei thuis). Oftewel ik zie geen uitweg.. ik ben nu ook op een leeftijd dat ik ook echt moet gaan nadenken over kinderen en die wil ik niet in deze situatie brengen en leren dat het normaal is dat men zo behandeld wordt.
Mijn partner heeft al vaker hulp gezocht maar na 1 of 2x is het teveel moeite en kapt hij er weer mee.. Inmiddels merk ik dat ik gewoon heel onzeker ben geworden, continu moe ben, slecht slaap..mijn werk gaat prima maar haal weinig plezier uit dingen.. en ik wil.mij gewoon niet meer zo voelen...
Iemand hier die een soortgelijke situatie heeft?
4 Reacties
Goed dat je de weg naar een community hebt gevonden om jou verhaal te delen. Wat vervelend voor je dat je met dit te maken hebt tijdens je relatie. Zelf heb ik ook 5 jaar lang in een soortgelijke relatie gezeten. Ik deed er alles aan om de relatie te laten slagen. Het toppunt was dat ik na 4 jaar relatie uit huis gegooid was. Ondanks dat hij er de dag erna al spijt van had, heb ik het wel doorgezet. Ik woonde uiteindelijk op mijzelf maar heb de relatie nog wel een jaar voortgezet. Inmiddels vorig jaar dit verbroken en dit heeft mij heel erg veel pijn en verdriet gedaan. Ik twijfelde dagelijks of het wel de juiste beslissing was, omdat ik zo veel van hem hield. Inmiddels zit ik al een tijd in een nieuwe relatie en merk ik wat ik allemaal gemist heb en hoe het ook kan!
Voor jou situatie, en ook wellicht die van Loes39, is er misschien professionele hulp die jij of samen met je partner ingezet kan worden? Hierover kan je altijd met de huisarts praten en anders zijn er erg veel andere instanties die zouden kunnen helpen. Mij heeft het dus erg geholpen om uiteindelijk de stap te nemen de relatie definitief te verbreken. Dit was heel heftig en soms nog steeds, maar heeft mij wel erg gelukkig gemaakt. Ik hoef niet meer te twijfelen aan mijzelf. Deze stap is alleen niet voor iedereen een oplossing en voel je ook niet schuldig als je er heel lang over doet om alsnog wel die stap te nemen. Iedereen heeft zijn eigen tijd nodig