Tips voor het goed voeren van een gesprek
Je wilt als helper zo goed mogelijk een slachtoffer bijstaan. Hoe voer je een goed gesprek met iemand die een ingrijpende gebeurtenis heeft meegemaakt? We hebben een paar tips.
-
Begin in het hier en nu. Check waar op dit moment behoefte aan is. Vraag hoe het vandaag gaat. Wat heeft er nú impact en wat is er nú belangrijk? Dat wat gebeurd is, hoef je niet te laten herhalen, tenzij iemand daar zelf graag over vertelt.
-
Laat je persoonlijke mening achterwege en neem een open luisterhouding aan. De beleving van het slachtoffer staat voorop. Tenzij het slachtoffer bevestiging zoekt. Dat iets niet had mogen gebeuren bijvoorbeeld.
-
Probeer niet te relativeren, of op te beuren. Daarin schuilt de valkuil dat je een situatie goedpraat. Hierdoor voelt een slachtoffer zich niet serieus genomen.
-
Probeer niet alles in één gesprek te bespreken. Mensen met stress kunnen tijdelijk minder informatie aan. Voorkom dat je een heleboel tips of talloze oplossingen opsomt. Hou het simpel en stop als je merkt dat iets niet aankomt. Laat het dan even rusten en wacht op een volgend moment.
Herken je bovenstaande tips? Hoe heb je zelf jouw gesprekken aangepakt? Viel je nog iets op waar andere helpers wat aan kunnen hebben?
Laat het hieronder weten.
1 Reactie
indien er wel aangifte in het spel is dan zou ik 1 centraal contactpersoon aanstellen. er komt veel op iemand af dus het is fijn dat er sowieso iemand is die van alles op de hoogte wordt gehouden.
volgende ook bij geen aangifte (start van een behandeltraject waarin veel betrokkenen zijn dan is bovenstaande ook fijn trouwens)
2. check aan wie behoefte is (dus zorg dat als er verteld wordt waaraan behoefte is dat je ook vraagt wie dat de voorkeur krijgt om daarin te voorzien.
3. maak duidelijk welke rol je wel en niet kunt vervullen.
4. maak een soort van te doen lijstje (bij gebrek aan overzicht). dit kan gaandeweg aangevuld worden met wie waar wanneer (en contactinfo indien veel verschillende mensen).
5. een gesprek met iemand met misbruik is qua concentratie te vergelijken met een burn out. de pre-frontale cortex is overbelast. een gesprek, zeker met emotionele belasting erin kun je op voorhand ook kort houden. zeker iemanf na misbruik wil vaak "het goed doen" dus gaat makkelijker grenzen over. of "wil er vanaf zijn" en gaat op die manier grenzen over. dus een eerste gesprek reken ik meestal maar een half uur voor. een volgend gesprek kan dit ook geëvalueerd worden om de efficiëntie qua tijd te bepalen. hetzelfde geldt met de frequentie van gesprekken. soms kan langer niet maar vaker wel.
6. last but not least. bij sommigen kan het werken om eerst het hoofd leeg te maken. "wat zijn de laatste gedachten die je bezig hebben gehouden?" of "wil je iets kwijt voordat we beginnen? dit zodat het hoofd dus leeg is om ontvankelijk te zijn voor nieuwe informatie.
mogelijk nog wat meer maar mijn tijd is nu op haha