Een rouwproces verloopt bij kinderen vaak anders dan bij volwassenen. Meer in fasen. Kinderen kunnen bijvoorbeeld vlak na een verlies doorgaan met hun dagelijkse bezigheden alsof er niets aan de hand is. Het lijkt dan alsof het ze minder raakt, maar dit hoeft niet zo te zijn. Het verdriet komt er op een ander moment en op een andere manier uit. Overgaan tot de orde van de dag is juist iets dat hen helpt bij de verwerking.

Tekst Marije Meijer

Structuur en veiligheid
Structuur is voor kinderen een houvast. Vooral als er iets ingrijpends is gebeurd. In de nieuwe situatie is het ritme iets dat ze kennen, iets dat niet veranderd is. Ook veiligheid is belangrijk. In veel gevallen kun je daar als ouder voor zorgen, maar als je zelf ook slachtoffer bent geworden kan dat even lastig zijn. Misschien zijn er mensen in je directe omgeving die willen helpen. Ook andere volwassenen bij wie het kind zich prettig voelt kunnen de veiligheid bieden die kinderen nodig hebben.

Hoe kom je erachter wat je kind voelt?
Als ouder wil je graag weten wat er in je kind omgaat en natuurlijk wil je de pijn zoveel mogelijk verzachten. Maar hoe pak je dit aan? Veel kinderen hebben moeite hun gevoelens te uiten als ernaar gevraagd wordt. Ze kiezen vaak hun eigen momenten uit, het belangrijkste is dan ook dat je er gewoon bent. Een omweg kan ook helpen. Kleinere kinderen uiten hun gevoelens vaak door te tekenen, te knutselen en te spelen. Als je samen bezig bent ligt er minder druk op. Jongeren hebben vaak de neiging zich onafhankelijk op te stellen. Ook willen ze vaak juist anderen steunen in plaats van zelf om hulp te vragen. Voor hen is ruimte heel belangrijk. En contact met leeftijdsgenoten kan ook veel steun bieden.

Wat vertel je wel en wat liever niet?
Misschien vertel je liever niet alles over wat er gebeurd is aan je kind. Uit bescherming. Dit is een natuurlijke reactie. Toch kan het ook de verwerking in de weg staan. Openheid zorgt ervoor dat kinderen hun verdriet kunnen verwerken en hierdoor hebben ze minder kans op latere leeftijd angsten en depressieve gevoelens te ontwikkelen.

Heb jij, of iemand in je omgeving, te maken gehad met een rouwproces van kinderen? Wat gaf volgens jou de meeste steun? En herken je de twijfel over hoe open je het beste kunt zijn tegen kinderen?

ik zat gisteren avond bij een maat 

(maat) dacht ik ken hem al jaren toen die gisteren mij aan viel met een vork mij een

paar keeer stak, ik gehandicapt maar toch gericht naar de keel , ik heb toen mij eigen moeten

beheersen en niet de zwakte laten zien dat is erg moeilijk., tot uit eindelijk ik hem op de grond heb moeten legge,

maar goed ben gestoken hij heeft mij sleutel van mijn scootmobiel afgepakt, btw ben goed thuisgekomen door iemand die ik niet kende in de buurt scootmobiel is thuis jas kwijt t-shirt kapot , ik weet niet wat ik moet doen het is nu 4 uur geleden dat gebeurt is en zal hier door niet kunnen slapen op dit moment en dat nog dagen blijven ook als ik niet met iemand kan praten hier over, nou zit ik bij het leger des heils omdat door een ongeluk , alles ben kwijt geraakt , dus dacht denkt ook nog een tweede keer mee 

kan iemans mij helpen ? ondanks ben ik artiest (dj) maar kan niet deze verhaal online zetten aleen hier 

mvg 

Hallo Allemaal,

ik houd mijn verhaal voor nu kort. 2 weken geleden hebben mijn man en ik via iemand anders gehoord dat onze zoon 16 Jr vanaf zijn 12e tot nu in de vakanties wordt misbruikt door een vriend van de familie. We waren kapot, hadden een stuk ongeloof, wisten niet waar te beginnen met hulp.

Nu ben ik hier terecht gekomen voor een stukje herkenning, we zijn bij de huisarts geweest en komt er langzaam hulp.

Vandaag ga ik een 1e gesprek plannen met de politie want dat wilde hij eerst nog niet maar nu zijn we er wel aan toe. Een complicerende factor is dat deze persoon uitgezaaide kanker heeft en we dus normaal mega klaar zouden staan voor deze persoon.

Pff toch nog een lang verhaal...