30 jaar
Hoi, ik ben net nieuw hier, net 30 geworden en heb de tip gekregen om eens rond te kijken bij de lotgenotengroep. In de afgelopen jaren is er veel gebeurd, al vanaf het moment dat ik geboren was al. In mijn ouderlijk huis, op school, op straat, op werk en door mijn buren en zelfs mijn partners. Inmiddels begrijp ik dat ik onveilig gehecht ben en dat onbewuste patronen en jarenlange conditionering invloed hebben op mijn leven en algehele gezondheid en welbevinden.
In dit verhaal deel ik een deel van mijn traumaverleden: Gepest zijn.
Vanaf kleinst af aan ben ik mishandeld, misbruikt, uitgebuit, verwaarloosd, expres ziek gemaakt en getreiterd door mijn ouders (hoofdzakelijk mijn moeder) en later ook gepest door mijn broer. Ik heb geen contact meer met deze mensen.
Ook werd ik vanaf groep 1 van de basisschool gepest en buitengesloten en onrechtmatig gestraft door leraren once kids flipped the script on me. Mijn eerste suïcidepoging was toen ik nog heel klein was. Ik werd gered door mijn broer, zelf ook nog een jong kind.
Het pesten heeft zich doorgezet tot en met mijn laatste jaar van de middelbare school. Er werd geroddeld over me, lelijke opmerkingen over mijn uiterlijk en naam, spullen die werden gestolen of vernield, gaslighting, uitlokken, triangulatie, gebruikt worden door "vrienden", bedreigingen, intimidatie, sociale uitsluiting, doodsverwensingen, en ik ben enkele keren fysiek mishandeld. Ik kreeg spaarzaam steun van leraren en er werd niks tegen gedaan.
Op straat heb ik te maken gehad met naroepen, uitgescholden worden, werd ik soms met opzet bijna aangereden en 2x met intentie om me echt te raken, (seksuele) intimidatie, 1 x aanranding, achternagezeten worden, foto's of video's maken.
In mijn buurt werd er over mij geroddeld en zijn er mensen tegen mij uitgespeeld. Ook zijn er spullen van mij gestolen of vernield of besmeurd. Aangifte haalde niets uit en buurtbemiddeling kon niets doen.
Mijn inmiddels ex-partner heeft mij regelmatig zo lang getreiterd totdat ik tegen hem ontplofte en tegen hem begon te schreeuwen. Dan werd hij rustig en lachte hij erom en ging hij nog even verder. Hij ging soms zo ver dat ik soms mezelf beschadigde, of dat ik naar hem fysiek uithaalde. Ook kwam het regelmatig voor dat hij me gaslightte of tegen mij zij: "Het kan me niet schelen of je wel of niet in mijn leven bent" totdat ik wegging en dan begon de Tom&Jerry dynamiek. Ik mocht ook niet bij hem voorgoed weg tenzij ik een nieuwe vriend had gevonden. Ook werd er misbruik gemaakt van het feit dat ik mijn financiën niet op orde had en ik regelmatig geld tekort had.
Ik heb nog steeds veel verdriet, boosheid, schuld en schaamtegevoelens over deze traumabondrelatie en voel me vooral heel verward over wat er tussen ons heeft plaats gevonden. Ik ben immers zelf geen braaf vrouwtje geweest.
Ik heb dagelijks last van herbelevingen, intrusieve gedachten en vrees soms dat ik nooit meer gelukkig zou kunnen worden. Ik heb in de zorg ook veel meegemaakt en heb tot nu toe nog niet de ondersteuning gekregen die ik nodig hebben om los te kunnen komen van mijn trauma's. Ik doe wat ik kan om niet helemaal gek te worden na alles wat er is gebeurd;