Heb jij wel eens gedachten aan zelfmoord?
Lieve lezer! Ik zal me even kort voorstellen, voordat ik jullie bombardeer met gedachten waar taboe op ligt. Ik ben Janine, 26 jaar oud. Samen met mijn zwarte labradoodle, wonen wij in een appartement. Drie jaar geleden heb ik mij zelf uit een ziek maakende thuis situatie bevrijd. Naast de psychische mishandeling, ben ik van mijn 7de tot mijn 14de seksueel misbruikt door twee familieleden.
Zelfmoord gedachten en pogingen, iets wat vanaf mijn 14de regelmatig door mijn hoofd gaat. Op mijn 16 deed ik mijn eerste poging, er zijn periodes in mijn leven dat ik kan zeggen dat dat gelukkig geen succesvolle poging was. Helaas zijn er in het hier en nu, dagen dat ik mezelf er op betrap dat ik het treurig vind dat de poging op mijn 16de niet gelukt is.
De afgelopen drie jaar is er veel op me afgekomen. Mijn verleden is niet compleet, zo komen er nog steeds puzzelstukjes omhoog die het plaatje van het verleden iets completer maken. Ik heb mensen moeten laten gaan, ook zijn er een hoop nieuwe mensen aangehaakt in mijn leven.
Het leven kent na mijn 16de, na mijn eerste poging, veel mooie momenten maar ook is er een dagelijks strijd. Dagelijks leef ik met veel herbelevingen van mijn jeugd, als ik dan mensen op de tv zie of op sociaal media, dan zakt soms de moet in mijn schoenen omdat veel mensen (mensen met een vergelijkbare verleden) niet hebben kunnen bereiken wat ze zouden willen.
Tuurlijk kent dit veel kanttekeningen, je omgeving, je sociaal netwerk, je motivatie, je gezondheid…..
Door dagelijks te moeten leven met veel herbelevingen, flashbacks en dissociaties verlies ik hoop op een toekomst, hierbij komen dan gedachten aan dood willen, gelukkig wel zonder plannen. In middels heb ik mensen om mij heen verzameld die veel voor me betekend, het hebben van een sociaal netwerk helpt mij heel erg.
Als ik diep zit, dan is alles donker. Op dit soort momenten kan ik dagen in bed gaan liggen, ik ga dan wachten tot betere dagen aantreden. Een patroon die ik al vanaf mijn 14de ken.
Wat mij dan helpt is iemand bellen, soms gaat dit door dissociatie niet, dan lukt het sturen van een bericht niet eens. Wat mij dan help is iemand die weet dat als ik niet reageer, dat die persoon even belt of langskomt.
Hebben jullie wel is gedachten aan zelfmoord of een poging gedaan? Wat doen jullie op het moment dat jullie gedachten hier aan hebben?
1 Reactie
Ik ben zelf ook seksueel misbruikt geweest door mijn mentor toen ik 14 was en tot de dag van vandaag heb ik er nog last van. Zelf niet alleen van de misbruik zelf, maar ook van de victim blaming die ik te maken gehad heb, en de vreselijke emotionele als pychische mishandelingen.
Je trauma kan je nooit wissen en je gaat de pijn ook nog altijd voelen. Wat ik wel geleerd heb van therapie is dat de pijn je niet dagelijks moet overheersen in andere situaties.
Wat ik doe als ik weer die gedachtes kan helpen is troost vinden in mijn geloof. Ik ben zelf islamitisch en ik geloof dat veel dingen als een test komen, en zware beproevingen die we in het leven moeten doorstaan. Ik luister vaak naar DUA’s wat mij rust geeft in m’n hoofd. Voor ieder persoon is het vaak anders om afleiding te zoeken, maar ik denk wat wel altijd helpt is om met iemand erover te praten zoals appen of bellen met een vriend, vriendin of kennissen om je gevoelens zo uit te leggen. Lucht je hart op, praat erover, en als je het moeilijk vind om je gevoelens te uiten bij mensen die je kent is het ook een mogelijkheid om met de zelfmoordlijn te bellen of appen waarbij je volledig anoniem kan blijven.
Heel veel sterkte toegewenst 😘