Een dag wat alles veranderde
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw in deze community. Het is voor mij best spannend om mijn verhaal te delen, maar ik hoop dat het me wat lucht geeft en misschien herkenning, Steun of tips, En wie weet kan ik ook iets leren uit de verhalen van anderen hier.
Op 31 augustus 2022 veranderde mijn leven in één klap. Het was een werkdag, en ik was onderweg met de auto als onderdeel van mijn werk. Die dag was ik om zes uur ’s ochtends begonnen, en rond vijf uur in de namiddag was ik nog steeds aan het rijden. Ik was moe, gestrest, en al bij vertrek gaf het dashboard een foutmelding over de auto. Toch moest ik verder. De auto had technische problemen, en de werkdruk was hoog. Aan het einde van de dag heb ik een stopbord over het hoofd gezien, met een aanrijding als gevolg.
Gelukkig heeft de andere bestuurder er lichamelijk niets aan overgehouden. Daar ben ik oprecht dankbaar voor. Achteraf vertelde hij me zijn verhaal, wat ik erg heftig vond om te horen. Hij beseft ook dat hij te hard reed. Dat besef maakte het voor mij nog ingewikkelder het besef dat het ongeluk niet alleen mijn fout was, maar dat we beiden een rol hadden. Dat raakt me nog steeds.
Zelf ben ik er lichamelijk en psychisch niet zonder gevolgen uitgekomen. Mijn rug heeft een enorme klap gehad en ik heb blijvende klachten. Mentaal was het misschien nog zwaarder. Ik ontwikkelde PTSS, worstel met angst, depressieve klachten en momenten van chaos in mijn hoofd. Autorijden roept veel spanning op. Ik ben nooit meer teruggekeerd achter het stuur voor mijn werk, en uiteindelijk ben ik daardoor ook mijn job kwijtgeraakt. Dat voelde als opnieuw iets verliezen, bovenop alles wat ik al moest verwerken.
Ik heb EMDR-therapie gehad, en ook recent hulp gezocht voor mijn depressieve klachten, Het heeft me zeker geholpen, maar het blijft moeilijk. Soms voelt het alsof je alles doet wat je kunt, en toch blijf je worstelen. Ik vraag me af of anderen dat herkennen: dat therapie iets losmaakt, maar niet meteen alles oplost.
Er blijft ook schuldgevoel. Ja, ik maakte een fout. Maar die fout ontstond in een context van uitputting, stress, technische problemen een hoge werkdruk
De afgelopen jaren zijn soms zwaar geweest, maar ik deel mijn verhaal hier omdat ik hoop dat het herkenning biedt en dat we elkaar kunnen steunen in het herstelproces. Het is moeilijk en lang, maar ik geloof dat het helpen om te praten en te luisteren naar elkaar al een stap vooruit is.
Wat ik wil meegeven: het is niet makkelijk, maar houdt hoop.
2 Reacties
Het is alleen maar goed dat je verhaal deelt. En blijft delen. Ik hoop dat je gesteund gaat voelen. Daar zijn we voor.
Zeer vervelend wat je is overkomen. Eigenlijk al een langere werkdag dan zoi mogen, maar er iets van zeggen is ook lastig. Werkt vaak in je nadeel.
Dat er nu wat gebeurd is helemaal zuur.
Iedereen zit wel eens wat over het hoofd. Hoe goed je best ook doet. Dat het tot aanrijding komt is minder. Gelukkig nog met redelijke afloop tegen partij.
Wel vervelend dat je er zoveel last van heb. En hoe goed therapie ook ze best doen, ze komen ook niet altijd waar ze willen. Dan is kort gezged accepteren, of zien of er nog iets anders voor je werkt. Dat hangt ook af waar je zelf heen wilt. Het blijft een lang en lastig iets. Daar kan je zelf weinig aan doen. Ik hoop je hebt wel iemand in vertrouwen waar je veel kwijt bij kan.
Zou je niet al te druk maken over werk. Ja het is minder leuk dat het zo gelopen is. Maar wellicht geeft het je wel wat rust. Geen lange dagen meer. Banen genoeg. Dan kan je wat zoeken wat beter aansluit bij je wensen.
Ik zie er geen schuld in voor jezelf. Je hebt hier weinig aan kunnen doen. Blijf vooral doorzetten, praten. Delen wat je wilt.
Ik hoop je voelt je wat gesteund, dat je niet alleen bent. En je mag altijd delen reageren wat je wilt.
Groetjes stefan.