Ik moet het opschrijven
Ik heb bijna een jaar een relatie met een Balkan man.
Sinds eind vorig jaar woont hij bij mij.
We hebben een heel stressvol jaar gehad, van mijn ouders die de relatie niet accepteren tot werk, zijn verblijfsdocumenten etc..
98% van de tijd is het fantastisch, liefdevol, gelukkkig.
Maar hij was al voor hij bij me woonde heel jaloers en kleinerend. Wilde alles weten over mijn verleden, exen, hele dag appen, weten waar ik was en met wie.
Eerst vond ik dat nog wel lief ofzo en goed bedoeld, hij wilde het zeker weten ofzoiets.
En daarbij; doordat hij zo controleerde ging ik soms juist dingen verbergen waar hij dan soms weer achter kwam waardoor hij me minder vertrouwde, die snapte ik ook nog wel..
Nadat hij bij mij kwam wonen werd de jaloezie en het controleren groter.
Ik reageer niet snel genoeg op een vraag of ik zeg iets over mij vrienden, krijg ik terug; ben je zo dom, waarom doe je zo.. ja jouw vrienden zijn echt raar, jij bent ook zo'n rare. Of ik weet niet waarom ik bij je ben.
Soms word ik uitgescholden met bitch of hoer.
Later zegt ie dan, ja maar dan ben ik boos dat moet je je niet zo aantrekken ik meen dat niet.
Maanden geleden heeft hij me voor het eerst fysiek pijn gedaan. Voornamelijk knijpen en bij mn kin pakken.
Hij knijpt precies niet hard genoeg om blauwe plekken te geven, maar pijn doet het zeker.
Denk dat het nu 8x is gebeurd. 2x ging ik weg en hebben we later gepraat. Ik zeg dit kan niet gebeuren, ik kan dit niet accepteren, we moeten uit elkaar.
En dan gaat hij in tranen, sorry en ik verafschuw mezelf, ik wil dit ook niet en ik zal verbeteren. Ook als ik hem aanspreek op zn gedrag op een rustig moment is het ja maar jij hebt gelogen of jij doet dit, alsof dat het dan goedpraat.
Dat gaat dan een tijdje goed, schelden wordt wel iets erger in die perioden soms of hij sloopt spullen, ik ben vaak creatief bezig en al 3 projecten zijn door hem stuk gemaakt.
Tijdje terug ben ik begonnen met onze ruzies en zijn dreigementen met de spraakrecorder op te nemen.
Helaas heeft hij het 1x gezien. Ik heb de opnamen veilig kunnen stellen.
Hij pakte toen mn telefoon af. Na een uur krijg k die dan weer terug, ja sorry moet ik niet doen en ik zal verbeteren.. nu de laatste x zelfs ik zal veranderen en ik zal je niet meer controleren en ik ga echt beter worden. Maar ik durf het niet meer te geloven.
Ik heb het nu 3x geprobeerd uit te maken. Dan gaat hij weer in tranen en belooft beterschap of hij wordt zo kwaad omdat hij dan geen controle meer heeft en zijn we weer terug bij af.
Volgende week vertrekt hij voor een maand naar zijn thuisland, ik zou een paar dagen meegaan maar ik kan het gelukkig even uitstellen.
Ik maak me zorgen, ik kan het niet delen met iemand en hij is ook vaak zo goed en lief dat ik aan mezelf ga twijfelen..
Ook wil ik zijn verblijfsdocumenten niet helemaal op het spel zetten, ik zou met een aangifte bijvoorbeeld echt zn leven kunnen verwoesten en ergens wil ik dat niet.. en ook dan dreigt hij weer met dingen online te posten over mij waarbij ik ergens denk ja doe maar dan, overleef k ook wel weer.
Pff, sorry het is echt een lang verhaal geworden.
Bedankt als je zover hebt gelezen.
Het lucht me echt op om erover te schrijven.
En veel sterkte aan degenen die zich in eenzelfde situatie bevinden.
16 Reacties
Vandaag heb ik zijn oom geproken. Alles verteld en hij heeft alle spullen van mijn vriend meegenomen.
Ik heb mijn inmiddels ex gesproken aan de telefoon en gezegd dat dit hier eindigt.
Hij bleef verbazingwekkend genoeg heel kalm en verdrietig en bleef smeken om nog een kans en dat ik moet inzien dat hij is veranderd en dat alles goedkomt en zelfs als ik wil dat hij uit mijn huis vertrekt als hij terug is uit zijn land dan zal hij dat doen, hij gaat een andere woonruimte zoeken, alles wat ik wil.
Maar dat ik nu geen contact meer wil dat legde hij maar even naast zich neer.
Het meeste wat hij zei was verwoest mijn leven niet en laten we het samen netjes oplossen etc.
En aan t einde van het gesprek durfde meneer mij ook nog om meer geld te vragen!! Hij heeft in 1,5 week 2000 euro uitgegeven in zijn thuisland en of hij nog even 1500 kon krijgen!
Oja en of ik niet toch over 2 weken daarheen wil komen want het is zo raar naar zn familie anders..?!
Ik blokkeer hem nu overal, hopelijk begrijpt hij de boodschap dan wel. Want aan de telefoon dringt het niet door..
Ik ben verdrietig, boos en toch ook enorm opgelucht en een beetje bang voor wat gaat komen..
Wat een herkenbaar verhaal! Ik heb net vandaag een account gemaakt omdat ik in een soortgelijke situatie zit. Ik voel me radeloos en ook machteloos.
Gr. Che1995
Wat naar om te horen!
En wat goed dat je een account hebt aangemaakt om hier mee te lezen.
Ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt, heel herkenbaar.
Maar je weet in ieder geval wat er aan de hand is en met hulp van mensen hier kun je hopelijk een plan maken om weg te gaan.
Voor mij heeft het opschrijven van mn verhaal mij echt doen inzien dat de situatie niet oke is, ik wist dat ergens wel maar nu is het echt en ben ik ook echt stappen aan het ondernemen om weg te gaan.
Ik heb het afgelopen weekend aan mijn vrienden verteld bijvoorbeeld.
Groetjes LJ
Vandaag heb ik hem naar het vliegveld gebracht en afscheid genomen.
Dat viel me een stuk zwaarder dan ik dacht.
Hij denkt dat ik over 3 weken naar hem toe vlieg en dat we dan samen terugkomen.
Ik heb in de auto terug veel gehuild en ik baal dat het met zo verdrietig maakt om afscheid te nemen, hoewel het tegelijk ook wel oplucht.
Hij is zojuist geland en krijg vele appjes dat hij me mist en dat we zo'n goede toekomst hebben en dat hij zal veranderen en dat alles goed komt.
Hou jullie op de hoogte, ik ben best bang voor het moment om te gaan vertellen dat ik niet daarheen zal komen en dat hij niet meer terug zal komen bij mij.
Je hebt al een heleboel reacties en bevestigingen gekregen. Hier is die van mij.
Meer dan eens heb ik vergelijkbare situaties meegemaakt, inclusief enig geweld. (Dat is zo lang geleden, dat ik het alweer bijna was vergeten.) Ook ik liet me steeds weer ompraten nadat er weer wat was gebeurd. En ik begon aan mezelf te twijfelen. Het is al heel moeilijk om voor jezelf een besluit te nemen en daar achter te staan. Als de ander dan toch weer gaat smeken en zielig doen, kan je je toch weer laten overhalen om op je besluit terug te komen. Voor mij kwam daar nog bij dat ik hem eigenlijk niet kwijt wilde, mede uit angst alleen achter te blijven, terwijl ik wel degelijk wist dat het niet goed zat. Dat zegt natuurlijk ook iets over mij.
Het is helemaal niet gek dat je eigenlijk al te veel hebt laten gebeuren. Je hebt helemaal gelijk dat je deze destructieve relatie moet beeindigen. Je mag trots op jezelf zijn dat je vastbesloten bent om dit te gaan doen en de gelegenheid daarvoor gebruikt als hij een tijdje weg is.
Het is ook helemaal niet gek dat je je schuldig voelt. (Dat deed ik ook en vele anderen vast ook.) Je schrijft dat je zijn verblijfsvergunning niet in gevaar wilt brengen. En jij dan? Jouw welzijn is toch zeker belangrijker! Plus dat hij dit zichzelf aandoet, niet jij. De gevolgen die het gaat hebben dat jij voor jezelf opkomt, daarvoor ben jij niet verantwoordelijk. Laat je niks aanpraten. Jij ziet het goed en je hebt de juiste beslissing genomen. Als je gaat twijfelen, je schuldig gaat voelen of wat dan ook, schrijf er hier over, zodat lotgenoten je kunnen ondersteunen en bevestigen dat je echt wel goed bezig bent. Heel veel sterkte met de weg die je bent ingeslagen. Ga zo door, je kunt het aan.
Liefs, Patty
Je reactie had niet op een beter moment kunnen komen.
Vandaag heb ik hem naar het vliegveld gebracht en de schuldgevoelens en tranen lijken niet te kunnen stoppen.
Hij denkt dat ik over 3 weken naar hem toe vlieg en dat we dan samen terugkomen.
Het is 5 dagen na onze laatste ruzie, waarna hij weer zei ik zal veranderen en we hebben oprecht 5 leuke dagen gehad en daar begint de twijfel alweer aan me te knagen.
Bedankt voor je berichtje en ik zal zeker hier blijven schrijven hoe het gaat en hoe ik me voel. Het is echt fijn om hier steun en herkenning te vinden.
Liefs
Ik kan mij goed aansluiten bij Ambrosius. Geen enkele vorm van geweld verbaal of fysiek is goed te praten. Het zou onder geen enkel omstandigheid mogen gebeuren
Wat ik herken in je verhaal is dat je hem wilt beschermen, het goed praat en jullie relatie mooier wilt maken dan dat hij eigenlijk is..! Ik deed dat ook in mijn relatie die bestond uit stelselmatig huiselijk geweld, vernederen, bedreigen en verwurging..en dit sloop er in.. en elke keer was het sorry het spijt me maar naarmate de tijd verstreek kwamen ook excuses niet meer want voor de geweldadige is het normaal dat hij jou zo behandelt alleen uit angst dat jij er iets mee gaat doen zeggen ze sorry!! Hij weet dat hij met een traan en een excuses weer ingang bij jou heeft en je je grens toch wel weer verlegd..je bent veel beter dan dit.. pak die maanden als hij naar zijn thuisland is om hem uit je systeem te krijgen en zorg dat hij geen ingang meer heeft tot jou..! Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn toekomst dat is hij zelf.. jij bent verantwoordelijk voor je eigen toekomst en als je bij hem blijft is dat geen toekomst die je voor jezelf moet willen..
Liefs
Dankjewel voor je reactie.
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die de neiging heeft om het maar goed te praten.
Ik weet ook wel dat ik het na 1x niet had moeten accepteren.. het is bijzonder wat hoop met een mens doet.
Dankjewel voor het bevestigen wat ik eigenlijk al weet.
De maand dat hij weg is heb ik gelukkig de mogelijkheid om dingen te regelen.
Liefs
De eerste mishandeling, verbaal of fysiek, is al teveel. Laat staan meerdere.
Wat mij opvalt is dat je verhaal doorspekt is over je partner en hoe het goedgepraat wordt.
Lijkt mij meer dan hoog tijd dat jij aan jezelf gaat denken.
Jij staat op nummer 1. Jij hebt ook recht op een mooi en goed leven. Jij hebt ook recht op een partner die jou beschermd en niet op deze wijze pijn doet.
Er is, begrijp ik, van zijn kant veel beloofd. Het komt op mij over dat het bij beloften blijft.
Uiteraard snap ik dat je zijn leven minder aangenaam maakt als je aangifte doet of iets wat van invloed is op zijn verblijfsvergunning.
Echter heeft hij dat wel over zichzelf uitgeroepen. Hij is de agressor hier. Niet jij.
Gebruik de maand dat hij weg is goed om na te denken. Praat met anderen.
Hier bij slachtofferhulp of familie of traumamaatje of een vriend/vriendin of Regeer minder snel of juist niet op zijn jaloers gedrag als hij weg is. Door er in mee te gaan hou je het ook zelf in stand.
Wens je sterkte deze en de komende periode.
Warme groet,
Ambrosius
Dankjewel voor je uitgebreide reactie.
En inderdaad, ik heb erg de neiging om het goed te praten voor mezelf. Ookal weet ik wel dat het niet goed zit.
Absoluut tijd om voor mezelf te kiezen, dankjewel dat je dat zo benadrukt!
Ik ben erg blij dat ik een maand heb om stappen te nemen. Zijn oom woont al 30 jaar in Nederland en heb ik al eens in vertrouwen genomen en ik zal hem om hulp vragen.
1 ding staat vast, hij komt mijn huis niet meer in.
Het eerste besluit heb je reeds genomen. Heel krachtig.
Blijf bij jezelf en besluit voor jezelf. Tijd om egoïstisch te zijn.
Het gaat om jouw leven en jouw toekomst.
Sterkte!
Warme groet,
Ambrosius
je hebt een hele toekomst voor je. Een belediging zoals hij dat geeft is er een teveel. Je vernederen is een hele brug te ver. Je pijn doen mag al helemaal nooit. Als jonge vrouw in een relatie dien je beschermd te worden. Een gezin stichten doe je met iemand in een veilige omgeving. Deze onbetrouwbare mensen kom je in je leven ooit tegen ja. Maar je kunt ze altijd en altijd het beste uit je leven blijven bannen. Geluk is een heel speciaal gevoel. Het is het veilige gevoel dat alleen speciale mensen je geven. Blijf die altijd en alleen opzoeken in je leven..
Dankjewel voor je lieve en bemoedigende woorden.
Ik weet wat me te doen staat