2x datingfraude in 1 jaar
Het heeft heel lang geduurd voordat ik hier überhaupt open over durf te praten, ik beperk het zelfs nu nog tot alleen die mensen die ik werkelijk vertrouw.
2020 was niet mijn jaar; lange relatie stukgelopen, eenzaamheid en geen zelfvertrouwen en tussen alles wat een chaos was zocht ik naar warmte om me overeind te houden. Ik had me aangemeld op een website voor brief vriendschappen en zo kwam ik in contact met iemand uit de VS die zei dat hij piloot was en we raakten aan de praat. Het begon heel simpel met vragen hoe m’n dag liep en hoe het met me ging en hij kreeg alles mee hoe ik kapot was van mijn stukgelopen relatie. Hij won mijn vertrouwen. Het liep een paar maanden en het contact was veranderd van e-mail naar chat en ik geloofde oprecht dat hij wat in mij zag en er werd zelfs geuit met mij te willen trouwen. Ik was natuurlijk happy (en naïef) en toen kwam de vraag om hulp met geld, hij wilde me bezoeken maar z’n bagage hing bij de douane en dat kostte geld. Ik had zelfs “contact” per e-mail met dat “bedrijf” en heb het geld overgemaakt. Het mag geen verrassing zijn dat het contact daarna eigenlijk stukliep, steeds minder berichten tot uiteindelijk niks meer kwam.
De wereld zat inmiddels middenin de pandemie en ik zat met een depressie alleen thuis ver weg van familie. Ik kan mezelf nu voor m’n kop slaan dat ik me op een bekende datingapp aangemeld heb om nieuw geluk te vinden. Tussen de matches was een arts uit Engeland die op bezoek was in mijn stad en we raakten aan de praat. Ik viel er weer met open ogen in, in alle beloftes en geruststellende woorden. En toen moest hij naar Iran en kon niet meer terug vanwege een zogenaamd contract wat hij daar had met het ziekenhuis. Natuurlijk kwam het er toen op aan dat er geld nodig was en ondanks dat ik zelf eigenlijk financieel niet breed zat heb ik het overgemaakt, in totaal €9000.
Ook hier was de belofte als hij terugkwam dat alles goed zou komen en we zouden gaan trouwen en samen gelukkig zouden leven, ik was zelfs bereid naar Engeland te verhuizen! Achteraf en ook nu als ik dit typ kan ik alleen maar m’n hoofd schudden en huilen. In tegenstelling tot de ander hield hij het contact wel en ik op een gegeven moment alleen nog maar omdat ik mijn geld terug wilde. Ik heb weliswaar een “handgeschreven” briefje waarop staat dat hij me dat geld schuldig is maar aangezien het zeker weten een valse naam is heb ik er niks aan. Uiteindelijk heb ik een nieuwe (echte) relatie gekregen en hem alles ervan verteld wat er is gebeurd, hij overtuigde me dan ook het contact af te breken en te blokkeren want anders zou ik er nooit overheen komen. Dat is nu 2 jaar geleden. Ik heb de chat gearchiveerd maar wil/kan m niet verwijderen omdat mijn gevoel zegt; wat als ooit de politie komt met dat jij ooit geld naar iemand hebt overgemaakt, dan moet je toch kunnen bewijzen wat er is gebeurd? Ik weet het, het klinkt gek maar ik heb geaccepteerd dat die chat in het archief hangt en mogelijk komt er ergens jn de toekomst het moment dat ik die echt kan wissen.
Het stomme is dat het me nog niet eens om het geld gaat maar om het gevoel wat ik aan die ervaringen heb overgehouden. Ik schaam me zo diep en tegelijkertijd ben ik zo bang dat er nog eventuele gevolgen ontstaan door mijn keuzes destijds dat ik af en toe bang ben dat het mijn huidige relatie kapotmaakt of mijn familie er nog achterkomt. Het zijn hersenspinsels die me af en toe gestoord maken maar mijn therapeut helpt me erbij en mijn vriend ook.
Ik heb nooit aangifte gedaan omdat ik eerst na meer dan een jaar echt gerealiseerd heb wat er gebeurd is en schaamte me er altijd vanaf heeft gehouden.
Ik wilde door mijn verhaal te delen, nu bijna 4 jaar later, mijn hart en hoofd een beetje rust geven, wetende dat dit een groep is waar anderen ook iets in deze trend hebben meegemaakt en mij hopelijk niet veroordelen.
32 Reacties