Angst verkeer

15 januari 2021 • 1 Weergave • Openbaar

Mijn partner en ik hebben een horecazaak, we gaan elke dag samen van huis af. De dag voor kerst zijn we aangereden. We draaiden een T-splitsing op, een 80-km weg, linksaf slaand, mijn partner had de van rechts komende vrachtwagen niet gezien.
Ik zag hem op het laatste moment, ik was met WhatsApp bezig en keek een paar seconden voor de aanrijding op. Ik zag de vrachtwagen zó dichtbij! Ik schreeuwde en toen was de impact al. Ik ben buiten bewustzijn geraakt, de auto is gaan tollen en op de rechterkant in de sloot terecht gekomen, mijn kant. Ik werd wakker door het water en de kou.
Gelukkig stond er weinig water in de sloot. We konden er zelf uit klimmen via de deur van mijn partner.
Dankzij de kooi van onze SUV zijn wij er heel goed vanaf gekomen, ik had glas in mijn gezicht, een lichte hersenschudding en gekneusde ribben. Het herstel gaat goed, ik hoop over 3 weken klachtenvrij te zijn. Mijn partner had alleen een klap op de spieren bij zijn schouders.
Corona zorgt al voor spanningen met ons bedrijf, dit zal vast een bemoeilijkende factor zijn in de verwerking.
Ik kan er helaas niet goed met mijn partner over praten, hij is erg gesloten.
Waar ik nu nog de meeste moeite mee heb, is de angst voor vrachtwagens als we weer op pad gaan. Als ze te dichtbij komen, op de rijbaan naast ons, op een rotonde of van rechts komen.
Ik zit dan huilend in de auto. Mijn partner kan daar niet mee om gaan, hij heeft zelf een trauma van vroeger en sluit zich af.
Ik hoop dat het snel beter wordt, het voelt goed om het in ieder geval een keer op te schrijven.

Visje02

Bezig met laden...

4 Reacties *

Lotte91

06 maart 2021

Hi visje02, Wat naar wat jullie hebben meegemaakt en lastig dat jullie daar allebei op een andere manier mee omgaan. Ik vind het heel herkenbaar wat je schrijft. Ik lees hier boven al iets over EMDR, ik zou het wel een wonder middel willen noemen. Ik zelf zat als 16-jarig meisje (nu inmiddels 30 jaar) achterop een scooter en zag de auto die ons met 80 km/u aanreed wel aankomen. Na het ongeluk zagen mijn ouders mij elke keer schap zetten/aan de autodeur vastklampen zodra er een tegenligger iets richting het midden van de weg stuurde. Ik had dit zelf in eerste instantie niet door, later had ik vaak mn hart in mijn keel zitten als ik bang was dat een auto niet stopte. Ik heb 3 EMDR sessies gehad en de eerste keer daarna dat ik in een situatie terecht kwam waarvan ik normaal erg zou schrikken, gebeurde er helemaal niks met mij. Toen realiseerde ik mij dat het echt werkt. Ik denk dat ik nog steeds wel sneller "reageer" (hartkloppingen, gas loslaten..) dan iemand die dit niet heeft meegemaakt maar het is voor mij geen belemmering meer. Ik hoop dat het voor jou ook beter gaat worden!

25 januari 2021

Heb zelf een auto ongeluk gehad in 2018 aangereden op een 80 km per uur weg iemand draaide de weg op die geen voorrang had. Hierdoor ben ik over de kop gevlogen en op de tegengestelde baan op mijn zijkant geeindigd. heb nog lang last gehad van het beeld dat de wereld draaide, dat de bestuurder de weg op draaide zonder te kijken. heb na 8 maanden hulp gezocht bij een psycholoog en heb daar emdr therapie gehad. ik ga niet zeggen dat het een wonder middel is. maar er is wel meer rust gekomen in men hoofd. en de beelden in men hoofd zijn ook minder. geef jezelf vooral tijd om dit te verwerken en dit doet ieder op zijn eigen manier. huilen is een goede remedie. dat lucht op geef jezelf geluks momentjes hoe klein ze ook kunnen zijn een reep chocola. of een lekker bad. kleine dingen die je op een dag even laten vergeten wat er is. je moet jezelf iets geven dat geeft een goed gevoel iedereen heeft een geluks momentje nodig heel veel succes en sterkte met de verwerking.

20 januari 2021

Heel herkenbaar, ik ben op een tramhalte over de railing gelanceerd door een wit busje met een dronken bestuurder in dec 2019. Pas nu, dik een jaar later, zie ik witte busjes niet meer als een bedreiging, schrik ik niet meer heel erg als er auto's heel snel langsrijden (als je bijv bij een halte of zebra staat te wachten). Ook ik heb met dikke tranen op straat gestaan omdat er een wit busje te snel langs reed. Het is bij mij in de loop van het jaar echt een stuk minder geworden. Hou jezelf goed in de gaten en huil wanneer je dat wilt. Doe wat goed voelt voor jezelf. Ik ben een keer naast een stilstaand wit busje gaan staan... gewoon ernaast staan. Dat hielp voor mij. Teruggaan naar de tramhalte was voor mij een drama maar het helpt wel. Vooral niet te snel 'stoer' doen dat het 'allemaal wel ok' is ;) (dat was mijn strategie) want dan kom je jezelf wel tegen. Het is niet niks wat je overkomen is dus geef jezelf de tijd om er overheen te komen. Lief zijn voor jezelf hoor... en huilen is soms gewoon nodig..... Hele dikke knuffel!

18 januari 2021

Beste Visje 02, Heel goed dat je jou verhaal gedeeld hebt en ik hoop voor je dat het je oplucht. Mijn vrouw heeft ongeveer 30 jaar geleden een ongeval gehad op de snelweg. Zij werd van achteren aangereden en is in een spin geraakt en tegen de vangrail tot stilstand gekomen. Haar fysieke schade was gelukkig snel hersteld, maar nog steeds voelt zij zich niet veilig op de snelwegen. Vooral als zij een vrachtwagen moet passeren is ze angstig dat deze plotseling naar links zullen gaan. Als jouw reactie blijvend is dan zou ik dit bespreekbaar maken met jouw huisarts. Je moet de stress die je hebt opgelopen niet onderschatten. Het is nogal wat om uit je auto te moeten klimmen die in een sloot is beland. Zorg ervoor dat het niet erger wordt, m.a.w. dat het geren PTSS wordt. Voorkomen is beter dan genezen. Heel veel sterkte, Met vriendelijke groet, Thijs