Stelling: De privacy van het slachtoffer in het strafproces is al goed beschermd
Stelling: De privacy van het slachtoffer in het strafproces is al goed beschermd.
---------------
Om reacties te lezen of te reageren, moet je ingelogd zijn met een Slachtofferhulp account.
Bezig met laden...
5 Reacties
Kan het slachtoffer als hij geen domicilieadres kan noemen domicilie kiezen op het adres van Slachtofferhulp Nederland? Nee, dat kan niet. Het slachtoffer kan, als hij zelf echt geen domicilieadres kan noemen, gebruik maken van het adres dat lokaal is afgesproken door politie en OM. In het ene arrondissement is dat een adres van Politie en in een andere een adres van het OM. Landelijk wordt getracht hier uniforme afspraken over te maken.
Hoe zit het met de privacy van getuigen?
Ook de persoons- / contactgegevens van getuigen kunnen worden afgeschermd. Ook zij kunnen namelijk domicilie kiezen op een ander adres of aangifte onder nummer doen.
Is er een verschil tussen domicilie kiezen en aangifte onder nummer? Ja, er zijn verschillen in deze vormen van bescherming:
Als een aangever niet wil dat zijn adres bekend wordt bij de verdachte is het mogelijk om domicilie te kiezen. Dit betekent dat de aangever een ander adres kiest dan zijn eigen adres waar alle communicatie naartoe gaat. Hiermee wordt voorkomen dat het woonadres van de aangever bekend wordt bij de verdachte. Alleen in gevallen waarbij er een gegronde vrees is voor represailles en/of het medewerkers met een VPT betreft, kan aangifte onder nummer worden gedaan. Alleen een beperkt aantal politiefunctionarissen heeft dan toegang tot de persoonsgegevens van het slachtoffer. Op alle documenten wordt dan steeds alleen het nummer vermeld dat is gekoppeld aan het slachtoffer. Zo blijven alle persoonsgegevens van het slachtoffer uit het strafdossier.
De privacy van het slachtoffer in het strafproces is al goed beschermd
De politie heeft de afgelopen jaren al enorm veel stappen gezet om de privacy van het slachtoffer beter te bescherming, zo vertelt Alex van Kernebeek. In 2018/2019 heeft er zelfs een enorme trainingsoperatie plaatsgevonden waarbij elke politiemedewerker is getraind op de individuele beoordeling en bescherming van slachtoffers, waarbij de bescherming van privacy een grote rol speelt. Tegelijkertijd gaat het nog niet altijd goed. Het streven van elke politiemedewerker moet zijn om het elke dag een beetje beter te doen dan de dag daarvoor. Johan Pieters (politie) haakt daar op in en benoemt dat men voortdurend getraind moet blijven worden en scherp gehouden moet worden, zodat de aandacht niet verslapt.
Robin Fontijne erkent dat er de afgelopen jaren al veel veranderd is bij de politie, maar dat het inderdaad erg belangrijk is om elkaar scherp te houden. Ook merkt Fontijne nog op dat het erg afhankelijk is van welke persoon het slachtoffer treft als hij aangifte komt doen.
Johan Pieters benoemt dat alle inzet er op gericht zou moeten zijn om het de politiemedewerkers makkelijker te maken om bijvoorbeeld een aangifte onder domicilie op te nemen.
In de chat wordt door een deelnemer de volgende vraag gesteld: Mocht een slachtoffer op een later moment toch voor een domicilieadres willen kiezen dan is dit heel erg lastig om voor elkaar te krijgen. Hoe kan dit vergemakkelijkt worden? Johan Pieters denkt dat veel collega’s niet precies weten hoe zij dit moeten doen. Zijn advies is dan ook om op zoek te gaan naar een collega die dat wél weet.
Alex van Kernebeek voegt daar nog aan toe dat het slachtoffer vaak niet weet dat een aangifte uiteindelijk in het strafdossier terecht komt. Hoe eerder een slachtoffer daar over geïnformeerd wordt, hoe minder er achteraf gerepareerd hoeft te worden. In de trainingen bij de politie wordt hier veel aandacht aan besteed.
De privacy van het slachtoffer in het strafproces is al goed beschermd
De sprekers zijn het met elkaar eens dat de privacy van het slachtoffer in het strafproces in sommige zaken al heel goed beschermd wordt, maar dat het nog lang niet in alle zaken goed gaat en dat er ruimte is voor verbetering. Annet Kramer vertelt dat er al enorme stappen zijn gemaakt in vergelijking met hoe het vroeger was. Inmiddels zijn er namelijk een heleboel rechten van het slachtoffer verankerd in het Wetboek van Strafvordering.
Angela Kaptein is van mening dat hoe meer er aan privacy gedaan wordt, hoe meer de privacy júíst in het daglicht komt te staan, terwijl dat misschien niet in alle gevallen gewenst is. Het is belangrijk dat men oog heeft voor het slachtoffer en dat steeds goed nagevraagd wordt zijn of haar wensen zijn (ANNA: altijd navragen, nooit aannemen).
Als er door Florianne Dubbeling gevraagd wordt op welk terrein er nog winst te behalen valt, is dat volgens Angela Kaptein nog op het terrein van de discussie of het woonadres van het slachtoffer al dan niet in het proces-verbaal genoemd moet worden. Ook realiseren lang niet al haar collega-rechters zich dat slachtoffers én hun juridische bijstandsverlener(s) niet altijd bij naam genoemd willen worden in de zittingszaal.
Robin Fontijne bevestigt dit, maar benoemt ook dat niet elk slachtoffer juridische bijstand heeft en soms helemaal in hun eentje naar de zittingszaal gaan. Het is in zo’n geval belangrijk dat de bode dit constateert en op dat moment de rol op zich neemt om de wensen van dat slachtoffer te inventariseren en deze te bespreken met de rechter of de voorzitter.