Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Misbruik toen ik 14 jaar was

Heey lieve mensen,

Ik ben nog nieuw hier... heb vandaag een gesprek gehad met iemand van slachtofferhulp.

Dat heeft me goed gedaan, en heb nu weer iets waarmee ik verder kan.

Om even kort mijn verhaal uit te leggen, toen ik 14 jaar was heeft een man van 31 jaar misbruik gemaakt van mij. Ongewenst aan mijn borsten gezeten en pas na twee keer nee te hebben gezegd ben ik ontsnapt van deze man. Destijds was ik een jonge meid waarvan ouders gescheiden waren,mijn vader een nieuwe vrouw had en mij eigenlijk nooit heeft beschermd tegen dit soort dingen waardoor ik er alleen voor stond. En heb toen het gebeurde niks durven zeggen. Ik was doodsbang en voelde alleen maar schaamte. Maar wat bleek dat deze beste man nog iemand heeft misbruikt. En diegene kende ik ook en ze had mij als getuige opgegeven omdat ze wist dat ik ook met die man omging. Toen heb ik ook aangifte durven doen. En wat was dit moeilijk... daarna heb ik hier niks mee gedaan... mijn vader heeft er niks mee gedaan...

Nu ik ouder ben en er dus ongeveer twee weken geleden iets is gebeurd waardoor ineens al deze herinneringen keihard naar boven kwamen. Heel veel boosheid en schaamte gevoel.. beelden van hoe het gebeurde op welke plek ect...

Wie heeft hier ervaring mee,wat voelde jij? Heb je zelf gedacht van ik wil dit alles vergeten of hoe was daarin jou ervaring?

 

Liefs,

Lissie

Bezig met laden...

8 Reacties *

06 november 2020
Die snap ik helemaal. Met kinderen starten was voor mij ook een punt waarom ik mijn verleden achter me wilde hebben. Of in ieder geval dusdanig dat ik ervan overutuigd was dat zij er geen last van gingen hebben
06 november 2020
Nee ik doe het omdat ik het dan pas kan... moet het nog even over me heen laten komen als je snapt wat ik bedoel... en ik weet ook dat ik me van niemand wat hoef aan te trekken maar ben zelf er klaar mee dat mijn verleden mij achtervolgd en ik straks als ik het geluk heb om zwanger te raken ik dit kan doen zonder mijn verleden... en zonder alles wat ik heb mee gemaakt... Het doet mij allang heel goed dat ik het nu heb opgepakt.. Liefs
06 november 2020

Als antwoord op door Anoniem (niet gecontroleerd)

Ik begrijp wat je schrijft maar wil ik het snappen? Zoals je het zelf schrijft: “ ik moet het nog over me heen laten komen” en “ Ben zelf er klaar mee”. Je weet dat je stappen moet zetten, tegelijk heb je redenen te over om het voor je uit te schuiven. Dat herkennen we als lotgenoot maar al te goed. Je kunt misschien binnenkort wel van je trauma af zijn, maar dan heb je nog een tijd nodig om je leven opnieuw vorm te geven. In computertermen: met traumabehandeling ben je geresset en daarna moet alles weer geprogrammeerd worden. Daarna ben je vrij en raak je zwanger. En kun je er volop van genieten.
05 november 2020
Wil pas volgende week. Dat "pas" is hopelijk omdat je zelf eerder wil gaan en niet als verontschuldiging naar ons, want dat is nergens voor nodig. Doe alles op je eigen termijn wanneer het goed voelt voor je. Jij hebt de regie in deze ongeacht wat anderen zeggen of vinden.
05 november 2020
Bedankt voor jullie woorden... heb vannacht ook van mij afgeschrven en dat voelde heel erg goed... Kon echt mijn woede en het feit dat ik heel erg walg van die man heel erg goed op papier zetten. Wil pas volgende week naar de huisarts om hulp te vragen... Fijne avond nog iedereen
05 november 2020
Wat goed dat je toen aangifte deed en goed ook dat je nu hier komt. Maar wat jammer dat je destijds dan dus niet de hulp hebt gehad welke je nodig had. Hopelijk zal dat ditmaal anders verlopen. Ben je van plan nu ook professionele hulp te zoeken of? Het is heel herkenbaar wat je beschrijft. In het verleden voldoende herbelevingen gehad van de situaties. Dat is veelvoorkomend na misbruik. Als je vragen hebt stel ze hier gerust. Kijk ook naar andere onderwerpen. Mogelijk dat je daar ook wat uit kunt halen voor jezelf. Welkom in ieder geval.
05 november 2020
Goede morgen Lisse, Goed van je dat je een medewerker van Slachtofferhulp gesproken hebt. Zij of hij zal je ongetwijfeld bevestigd hebben je je ervaringen serieus te nemen. Je vraagt naar mijn ervaringen. Na vele jaren heb ik de stilte over het misbruik doorbroken. Ik dacht dat het me niets meer deed totdat mijn zus er rechtstreeks naar vroeg. Alsof er iets ontplofte. Eerst keek ik verwonderd waarom iedereen zo schrok en na een paar dagen begon het te werken. Slecht slapen, transpireren, niet kunnen concentreren, nachtmerries, moe, je eenzaam voelen. Twijfel over mijn eigen rol, ik heb toch niet echt tegengestribbeld. Hij zei dat het voor mijn eigen bestwil was. Veel twijfels. De medewerkster van Slachtofferhulp heeft mij er van overtuigd dat ik een slachtoffer was. Ze heeft mij uitgenodigd voor de fysieke lotgenotengroep en daar ben ik op het spoor gekomen van een goede behandeling om van mijn trauma af te komen. En ik kan schrijven dat ik nu een heel nieuw leven heb gekregen. Gelukkig. Dat laatste wens ik je ook van harte toe.
05 november 2020
Hallo Lissie, Wat goed en dapper dat je je verhaa deelt en dat je contact hebt gezocht met slachtofferhulp. Soms kun je dingen/ gebeurtenissen wegstoppen zodat je er even niets meet moet of hoeft. En ineens gebeurd er iets...een trigger wat je van je stuk brengt, waar je van schrikt en dan komt oude ellende naar boven. Hoe naar dit ook is, het is ook niet voor niets. En schaamte en boosheid is zo herkenbaar. Heb daar heel.lang mee geworsteld tot ik op een gegeven moment dacht. Dit wil ik niet meer. Dat op je hoede zijn angst voelen, heel boos zijn. Heb hulp gezocht bij lotgenoten. Dat was superfijn ,maar ook intens. Je verhaal is zo herkenbaar. Praat, deel Lissie. Dat helpt. Liefs, Esther