Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Je familie kies je niet

05 september 2020 • 4 Weergaven • Openbaar

Familie. Die krijg je bij je geboorte. Mensen om je heen die verbonden met je zijn. Waarschijnlijk voor de rest van je leven. Juist iemand uit die familie die je vertrouwen in mensen wegneemt, juist iemand uit die familie die misbruik maakt van je jonge leeftijd en juist iemand van die familie die het ook moeilijk maakt om erover te praten en eerlijk te zijn.. Juist iemand die als familie moet voelen maar mij totaal liet voelen als een niemand. Juist die iemand heeft mij op 12 jarige leeftijd getekend voor het leven. Trauma, lichamelijke klachten en andere psychische klachten. Het pas op mijn 18e kunnen inzien dat het niet oke was wat er gebeurde, het ontdekken dat je moeder liever het geheim houdt dan je familie confronteert, het delen van de zelfde pijnlijke herinnering met je familie lid maar allebei een andere betekenis eraan geven. Het was maar een spelletje werd opeens omgezet naar: ik ben seksueel misbruikt.

 

Nu 28, geen aangifte gedaan, vele therapieën verder.. Ik wil nu eigenlijk door met afsluiten maar hoe? 

Bezig met laden...

6 Reacties *

06 september 2020
Ik ga je advies zeker uitpluizen. Bedankt voor jou kijk hierop. Deze invalshoek is al wel voorbij gekomen en aangehaald tijdens therapie sessies maar altijd goed om op een ander moment nogmaals dingen te proberen. Hetgeen wat je zegt klinkt namelijk erg reëel. En dat zegt dit stiertje die (geloof het of niet) wel een professional is in het werkveld psychiatrie.
Profielafbeelding voor Steven
Steven
06 september 2020
Deze ook ? vandaar dat ik spreek vanuit meerdere ervaringen
Profielafbeelding voor Steven
Steven
06 september 2020
Als ik 1 gemeenschappelijke deler heb ervaren bij het herstellen. Dan is het op een manier terug krijgen wat je bent kwijtgeraakt. En dan niet de onschuld en dergelijke maar de kracht van het geloof in jezelf waarmee je grenzen kunt stellen die passen bij je leven. Grenzen die zijn overtreden en waardoor je vaak erna een grenzeloosheid of een angstigheid ontwikkelt. De confrontatie met de ander (daadwerkelijk, in de rechtszaak of in je eigen kracht) is vaak hetgeen wat de ander helpt om verder te komen. Wat jouw wijze is. Dat is natuurlijk de vraag. Die is namelijk voor iedereen weer verschillend. P.s. persoonlijk. Ik heb het nooit echt afgesloten. Het maakt onderdeel uit van mijn verleden maar niet meer van mijn heden.
06 september 2020
Bedankt voor je reactie. Ik herken mij helemaal in het feit dat ik mijn grenzen kwijt was en de angstigheid. Die werd ook versterkt doordat ik het gevoel kreeg niet te mogen praten over het misbruik, het er niet lastig mee te mogen hebben.. Ik werd sociaal angstig. Helemaal mezelf zijn kon niet, want dan moest er ook geaccepteerd worden dat ik last had van het geen wat er was gebeurd. Ik had hele heftige emoties rond mijn 15e, wat werd bestempeld als puberaal. Maar ik weet waar het vandaan kwam. Dat hebben gelukkig al meerdere therapieën mij geleerd. Maar die acceptatie van helemaal je zelf zijn is er nog niet.
Profielafbeelding voor Steven
Steven
06 september 2020
[~1831] het werkt soms als je daarop in zoomt. Ik weet niet of je nog emdr volgt of kan volgen maar dat zou daar ook bij kunnen helpen. Vaak heb je bepaalde zelf ondermijnende gedachten die erin zijn gekropen. Door aan je toekomst te denken en stil te staan bij de angsten die daaraan gekoppeld zijn (vaak gekoppeld aan herinneringen) dan kun je die met emdr weer van elkaar "scheiden" of herdefiniëren. Je kunt natuurlijk ook met een psycholoog of dergelijke (met vertrouwen erin) inzoomen op deze gedachten. Het vervelende is veelal dat het een angst voor angst wordt en hoe ga je dat te lijf? Ik vergelijk dat vaak met "het monster onder het bed" hoe weet je of die er nu wel of niet is? Inderdaad door te kijken. En als je dat nog niet durft kun je anderen om hulp vragen. Veelal raakt je emotionele ontwikkeling bij misbruik namelijk achtergesteld en dan moet je soms een stapje terug doen en stilstaan bij de leeftijd van die emotie. Je haalt aan dat het bij jou in de pubertijd was. Dus hoe reageert een puber op bepaalde problemen en hoe kun je een puber daarmee begeleiden of ondersteunen? Bovenstaande is hoe ik er tegenaan kijk hè. Ik ben geen therapeut of dergelijke. Heb tot een paar maanden terug ook alles zelf opgelost. Ik ben er alleen in overtuigd dat iedereen de kracht in zichzelf heeft om de eigen problemen te trotseren. Edit: De reden dat ik adviseer om samen met iemand in te zoomen erop is omdat je zelf mogelijk al in een bepaalde cirkel aan het denken bent en een ander kan daar soms net wat neutraler tegenaan kijken
Profielafbeelding voor Philip | Ambassadeur
Philip | Ambassadeur
05 september 2020
Beste Stiertje, Knap van je om na al die ervaringen in het kwadraat in de slot zin van je post te schrijven dat je door wilt met afsluiten. Alleen hoe? Ik schrijf “ in het kwadraat” omdat je misbruikt bent en dat je dan ook nog niet gesteund weet door de mensen die het dichts bij jou zouden moeten staan. Ook dat de vele therapieën je niet verder geholpen hebben, is pijnlijk. Maar wat nu? Ik weet dat er vele therapieën zijn en dat menigeen pretendeert je je kunnen helpen. Het vinden van de bij jou passende therapie is dus niet eenvoudig. Vanuit Slachtofferhulp hulp zullen ze niet een therapie adviseren maar kunnen ze misschien wel helpen je weg binnen de professionele hulp te vinden. Ook hebben zij veel ervaring en kennis van het proces van aangifte doen. Ik zie dat als een proces naast de trauma therapie. Verlies niet de moed, uit je post maak ik dat niet op, want je bent het de moeite waard. Het leven is mooi zonder de impact van dat vreselijke trauma.