Beste Anita, wat een dilemma’s en een lastige situatie waarin je verkeerd! Je doet het nooit goed, dus wat nu. ? Het gaat om de eerste plaats om jou. Bewijslast, voldoende of onvoldoende, komt op de tweede plaats. Je hebt het nodige ervaren en dat heeft veel impact op hoe jij je nu voelt en doet. Gelukkig heb je je honden. De honden houden je voor een deel overeind. Maar daar kun je hele verdere leven niet mee doorgaan of op blijven steunen al zijn honden trouw. Het lijkt mij verstandig om goede hulp in te schakelen die je kunnen ondersteunen om antwoorden te geven op je dilemma’s. Heb je een goed contact met je huisarts en wil je met haar of hem daarover praten? Praten om samen te zoeken naar de best passende hulp voor jou. Dan kun je ook besluiten om wel of niet aangifte te doen. Ook hulp bij het zoeken naar een geschikte woning is dan gemakkelijker. Misschien is het en idee om een afspraak te maken met en medewerker van Slachtofferhulp om eens alles op een rijtje te zetten en een plan te maken. Beste Anita maak er werk van!!! In ieder geval sterkte en heel veel succes.

Helaas is bewijslast een lastig iets. https://www.oneworld.nl/lezen/opinie/slachtoffers-van-seksueel-misbruik-zijn-nergens-veilig/ Dit is van een persoon die ervoor koos bewust geen aangifte te doen juist vanwege het stuk gebrekkig effect bij aangifte. Er worden zaken aangehaald die wel wat aansnijden ook waar je misschien ook wat over kunt lezen. Ik heb wat mensen bijgestaan in de aangifte doen in mijn werk. 1 ervan heeft ergens toe geleid omdat er dna sporen werden gevonden, maar dan nog is de discussie "was het vrijwillig of niet?" Hoe dan ook is bescherming van personen een behoorlijke belemmering in rechtzaken tegen daders van seksueel misbruik. Historisch gezien komt het er veelal op neer dat iemand zelf toe moet geven of zich nog steeds vergrijpen aan waardoor het nog steeds plaatsvindt. Je zit in ieder geval duidelijk met een tweestrijd. Kiezen tussen jezelf en je honden. Al eens met de afdeling wmo gesproken van de gemeente rondom urgentiewonen. Als je daar je verhaal doet ook rondom belang van honden dan kunnen ze je mogelijk wel helpen aan woonruimte (vanuit theorie van honden als therapeutisch goed). Heb je al eens overwogen om met afdeling zeden te gaan praten? Ze gaan toch niet meteen over op een zaak tot jij zegt dat te willen, maar zij kunnen je mogelijk wel in contact brengen met instanties of opties of locaties. Je zinnetje rondom je moeder zegt dat je verhaal groter is dan je hier nu deelt. Mogelijk dat wmo je dan ook van een plek zou kunnen voorzien binnen een beschermd wonen waar wel ruimte en mogelijkheid is voor honden. Mocht dat er allemaal niet zijn. Ooit gedacht aan herhuisvesten van de honden bij een ander? Je wilt mogelijk een tumulte tijd tegemoet gaan waarbij je zorg voor de dieren ook eronder kan lijden. Kiezen tussen kwaden dat zeker. De vraag is voor wie kies je? Hopelijk heb je hier wat aan.