Komt de afperser ooit terug?
Vier jaar geleden kwam ik via een online ontmoetingssite een leuke meid tegen. Na een aantal uur te hebben gechat kwam van het één het ander en eindigde we naakt. Achteraf bleek dit een vooraf opgenomen beeld te zijn, wat heel erg echt leek (dik 2 uur gechat, voor er iets gebeurde).
De persoon eiste geld, of de beelden van mijn naakte ikke kwamen online, bij familie, mijn collega's en vrienden (die hij direct wist te noemen). Ik voelde mezelf verslagen, dom, lomp en schaamde mezelf kapot. Ik deed dus het meest domme wat ik maar kon doen: betalen. Uit pure paniek kon hij mij verder chanteren en ben ik uiteindelijk 1200,- verloren. Toen heb ik het een goede vriendin verteld, welke mij enorm steunde en zo ver wist te krijgen het mijn gezin te vertellen en het contact met de afperser verbroken.
Ondertussen zijn we vier jaar verder, heb ik een nieuwe vriendin (welke ik ook alles heb verteld), heb ik het meerdere goede vrienden verteld (allen net zo hard geschrokken dat ik daar zo lang stil over was) en gaat het goed met mijn carrière. Uiteindelijk zelfs een eigen zaakje gestart. Het gaat goed, op 1 ding na...
De nachtmerries die ik heb over het terugkeren van de afperser. Nu het juist steeds beter gaat, heb ik het idee dat hij ooit weer eens op komt duiken en zal dreigen met de al bestaande beelden. Overdag kan ik het ineens enorm benauwd krijgen als ik er aan denk. Het voelt alsof er iemand continu met je persoonlijke leven mee kijkt, je beoordeelt en kan aanvallen met de bestaande beelden, zonder zelf een gezicht te hebben. Ik merk dat dit steeds vaker gebeurd. Met name na de lockdown. Daarbij komt ook nog steeds een enorm schuldgevoel naar boven, alsof ik een dader ben in plaats van een slachtoffer, van pure schaamte.
Ik heb al veel gelezen over wat je tijdens zulke situaties het beste kan doen, zoals bijvoorbeeld bewust nadenken over dat je in het moment moet leven, je moet focussen op de toekomst en het verleden moet laten rusten. Maar als ik denk aan de toekomst komt toch die ene vraag continu terug: zal mijn afperser terugkeren?
Ik hoop heel erg dat door het nu hier weg te zetten, ik misschien tips kan krijgen met wat ik precies moet en het beste kan doen. Ook hoop ik andere slachtoffers van sextortion te spreken, gezien ik het er eigenlijk met niemand over kan hebben. Mensen om mijn heen zijn er voor mij, maar snappen de pijn en schaamte niet die erbij komt kijken.
Alvast bedankt voor jullie reacties.
16 Reacties
Het aller aller aller aller aller aller belangrijkste is dat je het kan delen met iemand die jij vertrouwd. Praten helpt. Echt! De eerste stap hierin is weten dat jij niet de dader bent, jezelf niet schuldig moet voelen, maar het slachtoffer bent.
De gedachte dat de dader meer heeft naar een nieuw slachtoffer te zoeken, dan oude slachtoffers (die denktijd hebben gehad, uit hun angst/paniek zijn, etc.) te berichten, maakt mij ook altijd een stukje rustiger.
Nog altijd krijg ik van tijd tot tijd paniekaanvallen en "wat als..."-gedachten. Ben sterk. Heb vertrouwen in jezelf en laat jezelf vooral niet gek maken. Heel nuchter gezegd "iedereen kijkt wel eens porno, iedereen heeft lusten, de helft van de wereld heeft een lul en de andere een vagina". Helaas is het taboe daarin nog niet verdwenen wanneer er iets uitlekt. Ook al was de situatie en dan vooral de positieve reacties bij bijv. Fred van Leer een goede opsteker. Mensen zijn eerder van plan jou te helpen, dan jou kapot te maken, ook al denk je daar zelf anders over.
Ik schaam me, ben bang, voel me onzeker over mijn eigen levensloop etc., terwijl me tegelijkertijd het hele gebeuren me weinig kan boeien. Het is een heel dubbel gevoel, waar ik echt nachten van wakker kan liggen.
Het rare is ook dat ik deze angsten nooit heb gekend een paar maanden nadat het gebeurde, maar dat het nu ineens naar boven komt. Het voelt gewoon enorm vies en enorm oneerlijk dat iemand gebruik maakt van mijn lichaam, schaamte en angst. Dat naakt maakt me dan nog niet zoveel uit, maar het is wel mijn naakte ik. Niet de zijne. Dat maakt me zo bang en boos. Nu vooral tijdens de coronatijd (veel thuis, weinig sociaal contact) komt dit naar boven.
Ik weet ook niet of ik er nou juist meer of minder mee bezig moet zijn. Ik merk wel dat van me af schrijven enorm helpt. Dus je reactie waardeer ik echt enorm. Ik merk dit nu al. Bedankt.
Dus goed dat je hier een deel van je verhaal hebt gepost. Iets om over na te denken misschien?
Mijn verleden is niet meer zo'n probleem geworden toen ik dat leerde te veranderen waardoor ik slachtoffer werd.
Ik leerde de schaamte een plek te geven, maar net als jij zegt: al deel je het, dan nog kan die angst er blijven hangen. Dus een eigen zekerheid creëren en accepteren dat je zo kwetsbaar bent geweest en misschien wederom kunt worden (niet wat je wilt denken natuurlijk, maar als het nogmaals zou gebeuren of de persoon komt terug. Ben je dan voorbereid? Voel je je dan zeker in je schoenen staan?)
Ben je er ooit mee naar de politie gestapt eigenlijk?
En heb je ooit professionele hulp ontvangen?
bij mij werd er geen geld afhanden gemaakt met het chanteren, maar werden er nog meer handelingen en nog meer chantage verwacht.
Daarnaast begrijp ik het goed dat je naast je relatie dit contact aan ging? Ben je bezig geweest met hoe je met een dergelijke verleiding om kunt gaan? Een schuldgevoel en gevoel van zwakte kunnen diep wortelen natuurlijk