Hey allemaal,

Ik ben nieuw hier. De laatste tijd zit ik een beetje internet af te zoeken naar een forum waar ik mensen misschien kan vinden met een soort gelijke ervaring. Kort gezegd, ik ben verkracht door mijn vriend en jaren lang geforceerd seksuele handelingen te verrichten die ik niet wilde. Ik ben nou al een half jaar van hem af om maar zo te zeggen. Sinds ongeveer een maand heb ik al het contact verbroken en heb ik hem op alle social media geblokkeerd. Alleen merk ik dat dit mij toch meer kwaad doet dan ik had verwacht. Ik ben heel erg op zoek naar validatie. Ik weet niet waarom ik dat zo graag wil. Ik wil van hem zien en horen dat hij zich erg schaamt en en spijt heeft, en dat hij echt gaat veranderen. Dit is echter onmogelijk heb ik gemerkt in de tijd dat ik hem ken. 

Hier is mijn verhaal.

We hebben 4.5 jaar een relatie gehad en ik leerde hem kennen toen ik 17 jaar was. Hij was net geslaagd van de middelbare en ik moest nog 2 jaar. Ik had al jaren lang therapie gehad voor persoonlijke problemen en was net begonnen met het herstellen van mijn eetstoornnis. Hij was erg knap, goed verzorgd, erg gespierd en ook nog eens heel slim. We schelen ongeveer 1.5 jaar in leeftijd. Ik ben/was ook wel slim, maar ik ben minder communicatief vaardig dan hij. Hij was voor mij de prins op het witte paard en ik voelde mij net assepoester. Ik voelde mij zo speciaal dat hij koos voor mij. Ik merkte eigenlijk al in het begin dat wij niet bij elkaar pasten. Hij had ook vaak kritiek op mijn kleding stijl, uiterlijk, interesses en vrienden. Ik probeerde aan zijn wensen en verwachtingen te voldoen in de hoop dat wij het perfecte plaatje konden worden en hij mij veel liefde zou geven. Ik ging sporten om aan mijn lichaam te werken (grote kont wilde hij graag) en ik liet vrienden vallen die hij afkeurde. Ik heb altijd al moeite gehad met seks. De eerste keer penetratie was pijnlijk en niet fijn, en eigenlijk alle keren erna ook. Vingeren deed ik nooit dus ik vond dat ook niet prettig als iemand dat bij mij deed, want ik wist niet wat lekker aan voelde. De eerste keer seks met hem verliep alleen wel beter dan ik eerst altijd gewend was bij vorige partners. Ik was heel erg verliefd en was erg opgewonden, dus zo soepel had ik het nog nooit meegemaakt. Ik was blij dat het geen pijn deed alleen was er geen enkele beweging of aanraking in mijn vagina wat ik echt lekker vond. Ik durfde niet eerlijk te zijn over mijn "seksuele mankementen" omdat ik hem niet wilde wegjagen. Hij wist al van mijn eetstoornis en andere problemen, een seks probleem zou het nog ellendiger maken. Dus ik fake-te mezelf er doorheen. Eigenlijk vond ik seks al snel niet zo fijn meer. Het voorspel werd steeds korter en minder en de pijn keerde terug. Ik wist toen niet hoe cruciaal voorspel is voor vrouwen om seks te hebben. Uit angst voor pijn pijpte ik hem vaak om seks te ontwijken. Dat vond hij geweldig. Ik moest leren deep throaten en moest allerlei dingen die je in porno ziet doen. Hij maakte mij ook altijd wijs dat vrouwen dit lekker vinden. Als ik hem een tijdje niet had gepijpt, ging deep throaten lastiger "omdat ik het een beetje verleerd was" zei hij altijd. Hij wilde ook als we niet samen waren, dat ik hem filmpjes/foto's stuurde van mezelf. Heel toevallig begonnen die verzoeken nadat ik 18 was (toen hadden we ongeveer 3-4 maanden een relatie). Hij wilde dat ik lul vormige objecten ging pijpen of in mijn vagina deed. Ik heb zelf nooit iets in mijn vagina gedaan, dus dat durfde ik absoluut niet. Maar ik wilde niet aan hem vertellen dat ik dat niet durfde of fijn vond, dus pijpte ik een banaan of een deo fles. Ik werd "goed" in deep throaten, ookal moest ik bijna iedere keer snakken naar adem. Ik vond het gek hoe porno actrices met gemak alles achter in hun keel kon steken en blijven ademen. Dus zocht ik ook op internet naar tips ervoor.

Tijdens mijn eetstoornis had ik ondergewicht en was ik een paar jaar amper ongesteld geworden. Eens in het jaar gebeurde het. Nadat wij 6 maanden een relatie hadden raakte ik weer ongesteld, ik was namelijk ook meer gezond gaan eten en gaan sporten. Mijn menstruaties duurden echter minimaal een week, en later duurden ze zelfs bijna 2 weken. Hij wilde nooit seks terwijl ik ongesteld was. Pijpen vond hij alleen niet genoeg in een weekend. Seks wilde hij ook, dus wilde hij anale seks. Ik probeerde het en vond het verschrikkelijk pijnlijk. Hij deed voorzichtig en gebruikte veel glijmiddel. Hij zei dat het hoort in het begin en dat het even doorbijten is. Het klopte wel, het begin was erg pijnlijk maar erna voelde het alsnog niet prettig. Hij vond het het aller lekkerste omdat het zo strak was. Ik kreunde om te zorgen dat hij sneller klaar kwam en het voorbij was. Dit gebeurde iedere keer als ik ongesteld was. Zijn plezier mocht namelijk niet afgenomen worden omdat ik ongesteld was, daar mocht ik niet egoïstisch over zijn. Ik raakte echter steeds langer ongesteld, iedere maand 2 weken. Ik ging vaak naar de huisarts om een andere vorm van anticonceptie te krijgen die ervoor zorgde dat ik niet ongesteld raakte. De pil zou de perfecte oplossing zijn omdat ik hem kon doorslikken, alleen raakte ik ook tijdens mijn strip ongesteld. Ik raakte er moe van om iedere keer alles te doen wat hij wilde. Als ik nee zei accepteerde hij het niet en probeerde mij toch te verleiden. Als ik mee ging met het passievol zoenen, werd mijn hoofd ineens met veel kracht naar de richting van zijn kruis geduwd. Als we knuffelden duwden hij mij voorzichtig op mijn buik en ging hij bovenop mij liggen. Hij wilde alleen wel altijd toestemming. Als ik geen toestemming gaf dan werd de sfeer heel akelig, dus zei ik vaak maar oke. Hij wilde ook vaker anale seks doen en hij wist dat het pijnlijk was voor mij maar dacht dat ik het fijn vond als het gladder was, want dan kreunde ik. Ik kreunde meer uit pijn verdraging dan uit plezier, en het zorgde ervoor dat het sneller voorbij was. Hij wilde alleen ook meer standjes doen dan alleen op mijn rug liggen. Hij kocht glijmiddel en een buttplug om te oefenen voor mij. Hij zocht internet tips op om het beter te laten verlopen. Ik probeerde het uit maar het deed mij te veel pijn. 

Toen we 2.5 jaar een relatie hadden werd ik het zat. Ik was al een jaar af van mijn eetstoornis en voelde mij zelfverzekerder. Ik ging meer met vrienden om en merkte dat ik echt plezier al lang niet meer had gehad. Hij behandelde mij niet op een manier die ik verdiende. Om mij heen zag ik mijn mannelijke vrienden hun vriendin behandelen op de meest liefdevolle en respectvolle manier en dat miste ik zo erg uit mijn relatie. Ze haalden drankjes voor ze, deden niet moeilijk over rekening delen of trakteren en spraken met volle lof over hun vriendin. Mijn vriend maakte mij altijd wijs dat hij heel goed was voor mij en dat alleen jongens in sprookjes films zo doen. Hij noemde mij dan een wanhopig kind die te veel films en series keek. Maar deze keer kon hij mij niet weer manipuleren. Ik werd eerlijker over seks, dat ik bepaalde dingen niet fijn vond. Ik vond niet dat ik hem kwalijk kon nemen voor voorgaande jaren. Ik was immers niet eerlijk en hij dacht dat ik het wel prima vond. Alleen toen hij wist dat ik het niet lekker vond en het alsnog probeerde te doen, werd ik boos. Ik kwam erachter dat het hem helemaal niet uitmaakte of ik plezier had of niet, zolang hij er maar van genoot was het belangrijkste. Ik stopte met hem iedere week pijpen en hij keurde dat goed (bizar dat hij moest goedkeuren) alleen moest het wel eens in de zoveel tijd gebeuren. Anale seks wilde ik ook niet meer doen alleen wilde hij dat soms nog echt heel graag. Af en toe stemde ik erin mee. 

In die zomer verkrachtte hij mij. Hij was jarig in augustus, en we vierden het meerdere keren met verschillende mensen. Op zijn verjaardag gingen wij met vrienden van hem uit. Ik had ze niet zo vaak gezien maar wilde wel dat ze mij aardig vonden. Ik kocht meerdere rondjes drank en klikte goed met hun. Ik kreeg alleen weinig waardering, aandacht en liefde van mijn vriend. Dat kwetste mij wel. Toen we in de club waren probeerde ik met hem te dansen een paar keer en hij liep ervan weg. Allebei waren we al erg dronken. Ik vond het jammer dat hij mij geen aandacht wilde geven. Ik besloot om maar meer met zijn vrienden te gaan praten en dansen. Naarmate de avond vorderde gingen er steeds meer vrienden weg. Ik voelde me alleen want mijn vriend wilde mij niet op dat moment. Een onbekende jongen daagde mij uit wie het beste "kon zakken tot de grond". Hij won. Mijn vriend zag het en werd woest. Hij schold mij uit voor slet/hoer/k-wijf. Ik raakte overstuur en in paniek want mijn intentie was niet vreemd gaan, en ik was ook zeker niet geinteresseerd in die jongen. Hij liep weg en ik raakte hem kwijt. De beveiliger zag mij en zag ook wat er gebeurde en vroeg hoe het ging. Ik barstte in huilen uit en hij gaf mij een knuffel. Ineens kwam mijn vriend te voorschijn en zag ons, en beschuldigde mij van 2x vreemd gaan op 1 avond en schold mij weer uit en zei dat het uit was. Ik rende achter hem aan en probeerde het uit te leggen maar hij bleef mij maar uitschelden. Hij zei dat ik naar huis moest gaan. We waren in een andere stad en ver van mijn woonplaats, hij woonde in een andere stad en al mijn spullen lagen bij hem. Na veel smeken liet hij mij later mee gaan in de grote gedeelde taxi naar zijn plaats. Een vriend van hem gaf mij een knuffel en zei dat iedereen wel weet wat voor een moeilijke en veeleisende jongen mijn vriend is. Dit stelde mij gerust dat ik niet gek en aanstellerig was. Want zo werd ik altijd genoemd door hem. Eenmaal bij hem thuis probeerde ik weer met hem te praten en probeerde ik het goed te maken. Hij wilde dat ik naar huis ging maar het was midden in de nacht en een taxi kon ik niet betalen. Hij wilde dat ik stopte met praten en sloeg me een paar keer flink. Ik schrok ervan en raakte soort van verdoofd. Het voelde alsof al het gevoel in mijn gezicht weg was. Hij ging in bed liggen om te gaan slapen en ik kroop tegen hem aan. Ik wilde zo graag dat het uitgepraat was en weer goed. Ik weet niet meer hoe en waarom het gebeurde, maar ik pijpte hem. Eerst zat ik boven op hem om hem te pijpen, en lag hij relaxed en geirriteerd, en ineens switchte hij naar een compleet andere persoon. Hij werd agressief en duwde mij op mijn rug en sloeg mij op mijn gezicht. Hij forceerde zijn lul in mijn mond en begon het hevig te neuken. Ik stikte omdat hij het zo erg ver naar achteren duwde waardoor ik hem een beetje van mij af duwde. Dan sloeg hij mij en zei dat ik door moest gaan. Ik barstte in tranen. Ineens sprong hij van mij af en ik was zo bang dat hij mij meer pijn ging doen dat ik in een bol kroop. Hij duwde mij op mijn buik en spuugde een paar keer en begon mij anaal te neuken. Ik schreeuwde nee en huilde hard. Hij bleef doorgaan en werd steeds agressiever. Ik bleef huilen en op een gegeven moment sloeg hij mij weer dat ik moest stoppen met huilen als ik wilde dat het goed kwam. Toen het voorbij was ging ik naar de wc en het zitten deed al pijn. Ik heb er nog een week last van gehad. 

Ik dacht dat hij mij nu wel vergeven had de ochtend erna. Alleen was hij nog steeds boos. Ik raakte verstijfd en overdonderd. Na deze hel die ik heb doorstaan voor hem, is het nog steeds niet goed? Ik kon niet geloven hoe hij mij zoveel pijn aan kon doen, het te negeren en mij alsnog kwalijk nemen voor een miniscuul ding wat ik heb gedaan in vergelijking met al zijn acties? Ookal wist ik dat ik niet fout zat, en dat hij een verschrikkelijke daad had verricht, probeerde ik alsnog zijn vergiffenis weer te krijgen. Hij vergaf mij uiteindelijk, maar kon het niet vergeten zei hij en ik moest zijn vertrouwen weer terug winnen. Ik was opgelucht dat hij mij nog een kans gaf, gek genoeg. Ik kondigde erna voorzichtjes aan dat hij mij geen pijn had mogen doen, ookal deed ik iets verkeerds. Hij zei dat ik het verdiende. Later gaf hij stilletjes toe dat hij dat niet had moeten doen en dat het hem speet. Ik accepteerde het maar en we gingen door. 

De maanden erna waren anders. Er was spanning tussen ons. Hij vertrouwde mij niet met uitgaan, dus moest ik altijd op tijd naar huis en mocht ik niet te veel drinken als hij er niet bij was. En ik vertrouwde hem niet in bed. Ik pijpte hem niet meer en we hadden geen anale seks meer. Alle aanrakingen die ik van hem ontving leverden mij angst op. Hij raakte gefrustreerd dat hij niet meer gepijpt werd. Na een paar maanden kregen we er ruzie over. Toen bekende ik dat ik er eigenlijk heel erg mee zat dat hij mij zoiets aan kon doen. Ik was er heel erg verward over want eigenlijk was het een verkrachting door mijn partner, en ik ben nog steeds bij hem en ik heb nog steeds seks met hem. Hij liet wat meer berouw tonen. Hij snapte waar ik mee zat. Ik had dat totaal niet van hem verwacht en dacht dat hij mij weer voor aansteller zou uitmaken. Omdat hij onverwachts toch lief was wilde ik wel weer seks met hem. Hij zei dat ik hem weer moest leren vertrouwen omdat dat nodig is in een relatie en als ik hem niet vertrouw dat we een slechte relatie hebben. Ik vond dat hij daar gelijk in had. Ik twijfelde over onze relatie de tijd erna. Ik probeerde hem erg te vertrouwen maar het voelde gewoon niet meer goed. Toch probeerde ik het. Hij probeerde te veranderen door meer naar mij te luisteren en mij proberen te begrijpen. Het ging een tijdje goed. 

Vorige zomer hadden wij weer een vakantie samen gepland. De weken ervoor liep de spanning hoog op tussen ons. Ik wilde eigenlijk niet meer met hem zijn, maar wilde ook niet heel veel geld weggooien. We kregen weer een ruzie waarin hij nare dingen tegen mij zei. Op dat moment was ik in de kroeg met vrienden, en merkte mijn beste vriend op dat ik teruggetrokken deed. Ik vertelde hem over de ruzie en liet het gesprek lezen. Hij vond dat hij mij niet zo moest behandelen. Mijn vriend zei altijd tegen mij dat ik zwak en een aansteller was. Maar de reactie van die vriend van mij liet mij sterker voelen. Ik wist zeker dat ik gewoon niet goed behandeld werd. Ik vertelde mijn vriend dat ik erover gepraat had met een vriend van mij. Hij werd kwaad dat ik onze prive relatie deelde met de buitenwereld. Tuurlijk zou een vriend van mij aan mijn kant staan, het zou een niet onafhankelijk oordeel zijn. Ik mocht nooit van hem praten met vrienden over hem of onze relatie. Dat snap ik ook wel, ik durfde het ook niet. Iederen zou adviseren om bij hem weg te gaan en niemand zou aardig tegen hem kunnen doen als ze wisten hoe hij was. Hij dreigde vervolgens om mijn naaktfoto's te laten zien aan vrienden van hem, want dat stond eraan gelijk. Ik werd kots misselijk ervan. Al het vertrouwen in hem was compleet verloren. Ik werd boos en blokkeerde hem. Hij ging mij smsen en wilde praten. Hij had alle berichten van hem verwijderd want hij wist dat ik ermee naar de politie kon gaan. Vervolgens ging hij doen alsof hij geen idee had waar ik het over had en dat ik gek was. Ik werd helemaal gek hiervan. Dit was zo oneerlijk. Ik zakte door de grond en voelde me in geen tijden weer zo slecht en alleen. Uiteindelijk gaf hij toe dat hij daar niet mee had moeten dreigen. En deed hij weer heel lief en voelde ik mij weer speciaal en geliefd.

Vorige zomer was ik 2-3 maanden non stop ongesteld en dus ging ik ervoor naar de gyneacoloog. Er moest een inwendige echo gemaakt worden en ik wist dat ik daar moeite mee had dus mijn vriend ging mee (na heel veel smeken). Ik raakte helemaal overstuur tijdens de echo. Ze adviseerde er hulp voor te zoeken. Sinds oktober zit ik dus bij een seksuoloog. De bedoeling was bij het eerste gesprek dat mijn vriend erbij was, maar hij vond het mijn probleem dus wilde hij niet mee. De seksuoloog opende een nieuwe wereld voor mij. Alle dingen die mijn vriend mij wijsmaakte was complete onzin, alle dingen die hij mij liet doen horen niet. Na een paar maanden stemde hij er toch in mee om mee te gaan naar een gesprek. Zijn gedrag was erg defensief en afstandelijk. We kwamen tot een akkoord om een "pijn verbod" in te voeren. Alles wat pijn of onprettig voelt voor mij, mag niet meer. Als iets pijn begon te doen, moesten we meteen stoppen en het niet nog even aanzien. Met tegenzin ging hij er in mee. De weken hierna waren geweldig voor mij. We hadden geen seks, een beetje friemelen wat één keer toch leidde tot seks, maar dat vond ik prima. Echter werd hij erg gefrustreerd na verloop van tijd. Hij mistte het pijpen en vond dat dat niet pijnlijk was voor mij dus moest ik hem dat wel gunnen. Het was alleen niet prettig voor mij, omdat hij altijd mijn hoofd duwde. Ik wilde een positievere gedachte krijgen van seks en daar hoort geen dwang bij. Pijpen vind ik opzich ook niet erg, maar als ik ermee wil stoppen wil ik die vrijheid hebben en die vrijheid had ik niet bij hem. 

Rond kerst was er een gala georganiseerd vanuit mijn studie. Al mijn vriendinnen hadden vriendjes en die gingen allemaal mee. Mijn vriend wilde niet mee gaan, dat vond hij kinderachtig en stom. Laatste moment (letterlijk de dag voor het gala) besloot hij om toch maar mee te gaan. Hij bleef zeggen dat hij dit allemaal voor mij deed en huurde een rokkostuum. Hij hoefde niks te betalen. Zijn gala kaartje betaalde ik, het rokkostuum zijn moeder. Op de dag zelf wilde hij dat ik allerlei dingen voor hem deed, kleine dingen voornamelijk, omdat hij een heel groot ding voor mij deed. Hij bleef zeggen dat hij het niet zo leuk vond ookal vond hij het echt wel leuk om zichzelf te zien in een rokkostuum. Na het gala had hij al veel alcohol op en werd hij een beetje chagrijnig. Hij wilde eten bestellen en ik moest dat betalen, want hij was meegegaan voor mij. Ik zag de bui al hangen en wist dat dit ook ging gebeuren in bed. Ik raakte er erg boos over dat hij dit telkens tegen mij gebruikte. "Is het dan zo erg om eens wat voor je vriendin te doen? Doe het anders voortaan maar niet meer als je toch zo blijft doen." Hij zag in dat het niet aardig was van hem en probeerde liever te doen. In bed knuffelden we fijn en zoenden we met liefde. De afgelopen weken respecteerde hij meer mijn wensen op seksueel gebied en ging hij mee naar het gala. Dus wilde ik wel seks. Ik vroeg aan hem wat hij wilde en hij zei direct "anale seks". Ik schrok ervan, ik had niet verwacht dat hij na onze afspraak iets wilde doen wat mij veel pijn leverde. De sfeer wilde ik liever niet bederven, dus zei ik voorzichtig liever niet. Toen stelde hij pijpen voor. Dat zag ik ook niet zitten. Toen werd hij weer heel boos. Hij noemde mij saai en zei dat hij ieder ander meisje kon krijgen die hij wilde en dat zij hem wel goed kon verzorgen. Hij zei dat ik egoïstisch ben en dat ik vreselijk ben voor hem. Dit kwetste mij heel erg en ik zei dat het uit was en dat hij naar huis moest. De ruzie ging nog lang door tot we boos in slaap vielen. De volgende ochtend wilde hij dat ik begreep dat ik lullig was. Ik gaf er niet aan toe. Ik was boos dat hij zelfs na onze afspraken het eigenlijk toch niet snapte. Hij deed zijn best om het goed te maken en zei ook dat het niet leuk zou zijn om uit elkaar te gaan met kerst. Mijn verjaardag was ook na kerst en hij zei dat hij zijn best wilde doen om mij een leuke verjaardag te geven. Ik vergaf hem, en uiteindelijk was mijn verjaardag alsnog verpest door hem. Ik had geen zin om iedere keer weer een strijd aan te gaan over seks, dus liet ik hem zijn gang maar gaan. Met oud en nieuw had ik heel veel gedronken en was ik er misselijk van geworden, dat wist hij en alsnog wilde hij seks. Er zat geen passie of liefde meer in en het moest maar gewoon gedaan zijn. Ik snap ook nog steeds niet waarom hij het zo graag wilde, het was overduidelijk dat ik er geen zin in had. 

In januari zijn we uit elkaar gegaan. We hadden de eerste week veel contact en het leek alsof we eigenlijk nog een relatie hadden. We hebben er veel over gepraat en hebben na een week ook persoonlijk afgesproken om te praten. We kwamen allebei tot de conclusie dat onze relatie helemaal niet meer leuk was. Hij gaf mij de schuld van het afgelopen jaar en gaf toe dat hij de eerste 3 jaar niet goed was voor mij. Dat voelde goed voor mij. Het laatste jaar van onze relatie was ik inderdaad geen aardig persoon meer. Ik was lullig tegen hem, liet hem zitten toen hij mij nodig had en zei vaak dat het uit was. Ik heb er alleen geen spijt van. Hoe ik tegen hem was is niks vergeleken met alles wat hij mij aandeed. Wat mij ook boos maakt is dat hij alsnog onaardig was in die tijd. Alhoewel ik boos was, wist ik dat het niet meer mijn probleem was. We gingen erna wat drinken in een kroeg en het was gek genoeg heel gezellig. Het maakte mij niet meer uit wat hij van mij vond. Ik vertelde verhalen over gebeurtenissen die ik normaal niet vertelde omdat hij het nooit interesserde of omdat hij het stom vond. Ik had geen rem meer. En hij vond het ineens wel leuk om allemaal te horen. Na een aantal drankjes zei hij dat hij twijfels had en nog 1 avond met mij wilde knuffelen. Ik wist waar dat op zou eindigen en ik zei nee. Toch bleef hij aansporen en uiteindelijk stemde ik erin mee. Tijdens de reis naar mijn huis ontnuchterde ik een beetje en raakte ik moe. Eenmaal bij mij thuis wilde hij nog een drankje doen maar ik had daar geen zin in. Hij spoorde me toch aan om een drankje te nemen want het was zo gezellig. In bed wilde hij weer seks. En ja, ik liet het maar gebeuren. Wel met de gedachte, dit is de laatste keer en nooit meer.

We hadden het grote contact verbroken na een week. Ik ben toen veel met vrienden omgegaan en ik heb school een beetje laten vallen. In het begin mistte ik hem veel, maar ik wist dat ik niet meer terug wilde naar hoe het was. Ik voelde me iedere week steeds beter mede omdat ik geen seks meer hoefde te hebben. Er was niemand die mij beoordeelde over wat ik deed of hoe ik eruit zag. Ik kon eindelijk op kamers gaan wonen en ik kon online komen op whatsapp wanneer ik wilde. Ik kon meteen 'ja' zeggen op afspraken ipv eerst checken of hij het wel goed vond. We hadden geen contact meer. Ik kreeg een hele goede klik met een vriend van mij een paar weken later. Ik kende hem al aardig en wist dat hij te vertrouwen was. We hebben eerder ook eens over seks gepraat toen ik nog in een relatie zat en ik raakte al verliefd op de manier hoe hij praatte over instemming. Na een avondje drinken raakten we weer gezellig met zijn tweeën aan de praat bij mijn fiets. Het begon al licht te worden en de McDonalds zou binnenkort open gaan dus wilden we daar een ontbijtje halen. We gingen wachten in zijn huis. Daar gingen we weer verder met gezellig praten. Ik was in het begin wel nerveus omdat ik bang was dat hij misschien op seks zou gaan aansporen. Maar integendeel, hij hield afstand van mij. Ik wilde hem alleen wel heel graag. Eerst dacht ik dat het kwam door de alcohol, maar ik was al flink op weg naar nuchter. Uiteindelijk lagen we op zijn bed, elkaar niet aanrakend maar wel een beetje speels. Dit ging al een aantal uur door. Ik raakte steeds meer opgewonden van de spanning die er heerste. Uiteindelijk vroeg hij aan mij wat ik wilde, en ik wist niet hoe ik er op moest antwoorden. Ik knuffelde hem uit stress. Toen lagen we een paar uur te knuffelen. Hij was heel netjes en bescheiden. Ik vertelde hem over de problemen die ik ervaar met seks en hij vond het prima. Uiteindelijk zoenden we en een tijdje later hadden we seks. Het voelde heel fijn in het begin maar op een gegeven moment raakte ik in paniek. Hij vroeg, heel toevallig misschien, op dat moment of ik het nog fijn vond en ik antwoordde niet helemaal zeker en dus stopte hij. Ik wist niet wat mij overkwam. Een jongen die kon stoppen tijdens seks? Hij hoefde ook helemaal niet klaar te komen. Dit was fan-tas-tisch. We hebben hierna nog uren gepraat en geknuffeld en we hebben elkaar sindsdien bijna iedere dag gezien. We kunnen praten over alles. En ik ben heel blij dat ik nu een fijne relatie heb met hem.

Ookal zit ik nu in een goede relatie met een lief persoon, blijf ik nog steeds denken aan alle narigheid die ik heb doorstaan de afgelopen jaren. Ik heb moeite met volledig vertrouwen geven aan mijn nieuwe vriend, omdat ik zo lang dacht dat alle jongens zo zijn. Hij weet wat mij allemaal is overkomen en hij zegt dat ik altijd met hem kan praten. Echter vind ik het alsnog heel lastig om erover te praten. Want wat valt er nog over te praten? Ik zit er nog mee, en dan? Wat kan hij mij bieden? Wat kan uberhaupt iemand mij bieden qua hulp? Ik heb geen idee hoe ik dit allemaal ooit een plekje kan geven. Er zijn 3 mensen in mijn leven die ervan afweten en 1 daarvan is mijn seksuoloog. Ik durf er niet met anderen over te praten omdat ik bang ben voor de vraag "waarom bleef je nog bij hem?". Sinds een maand is het contact met mijn ex compleet verbroken. We hadden nog af en toe contact want hij heeft nu allemaal persoonlijke problemen waar die met anderen niet over kan praten. Sinds hij weet dat ik een nieuwe relatie heb kwam hij er niet meer mee. Hij probeerde mij wel weer slecht te laten voelen. Uit boosheid heb ik hem nogmaals geconfronteerd met de verkrachting. Hij vindt dat ik erg gevoelig ben en dat ik graag in de slachtofferrol wil zitten omdat hij al spijt heeft betoogd, vindt hij. Ik ben er bang voor dat hij misschien gelijk heeft. Ik probeer mezelf erover heen te zetten en om er niet iedere dag aan te denken. Maar het gebeurt toch. Gek genoeg wil ik wel weten hoe het met hem gaat.