Ik heb neurofeedback (Othmer) gedaan, het heeft mij gered. Een soort van hersen training tegen Angst en een slecht zelfbeeld. Na een paar keer was ik een nieuwe persoon. Nu na bijna drie jaar weer helemaal ‚mezelf‘. Ik ben door mijn vader, buurjongen en daarna door meerdere partners misbruikt en mishandeld geweest, met alle gevolgen vandien. Voor mijn zelfbeeld, mijn zelfvertrouwen, mijn competenties om voor mezelf te zorgen en voor mezelf op te komen. Ik durfde niks, niet praten, niet opvallen, mij niet mooi kleden, mij niet opmaken. Nu weer wel. Vanzelf. Therapie helpt, niet opgeven :) Bij mij neurofeedback en TRE. Dat laatste staat op YouTube maar best ook eerst met een trauma therapeut doen. Daarna kan het gewoon thuis. Werkt super goed tegen stress en angst. Is eigenlijk ontwikkeld voor slachtoffers van oorlog maar helpt keihard bij ptsa. Sterkte!!

Beste Nobody, Voor mij past jouw nick name niet bij de jonge, dappere vrouw die haar verhaal heeft gepost. Een vrouw die nog bezorgd is voor haar broertje. Heel mooi! Laat ik verder gaan met het vervelende. Je bent niet zo een twee drie van je vervelende gedachtes af. Ook de andere nare ervaringen gaan niet zomaar voorbij. Je hebt een ptss diagnose en dat is niet mis. Ik verwacht dat je dan ook een behandeling krijgt of binnenkort start. Dat is nodig om dat wat jou aangedaan is te kunnen verwerken. Nodig om ook een nieuw leven te kunnen starten. Weet dat de trauma’s meer invloed hebben dan dat je nu kunt voorstellen. Ik wens dat je goed uit de behandeling komt zodat je ook tegen een lieve man aanloopt die de echte lieve jonge vrouw leert kennen. Niet de door trauma’s getekende dame die onbewust misschien “medelijden” opwekt. Ik wens je heel veel succes en schrijf als het je even te zwaar wordt.

Het is misschien goed om de ernst van je klachten te vertellen en eventueel te vragen of je ergens (buiten je regio misschien) eerder hulp kunt krijgen. Zeker gezien je nu dus nog contact moet hebben met 1 van de daders. Daadwerkelijk weg uit de omgeving kan jou de fysieke afstand geven die nodig is. Het is dan wel voor de toestemming hiervoor van belang te vermelden dat je weg wilt uit de regio vanwege dit contact. In ieder geval goed dat ze zich richten op de ptss en niet op de klachten die daaruit voort komen. Woon je nu nog thuis of zelfstandig? Het kan mogelijk namelijk ook nog een optie zijn dat je binnen een beschermd wonen gaat verblijven om zo fysiek afstand te nemen tot je familie en je volledig op jezelf te richten en vast enige professionele begeleiding te krijgen (misschien niet therapeutisch maar kunt dan in ieder geval vast je verhaal kwijt als het hoog op loopt). Kijk wel goed dat een dergelijke plek goed voelt aangezien je er een bepaalde rust moet vinden en geen last. Dus dat omtrent het "afstand nemen" waardoor je mogelijk minder triggers hebt. Wat betreft de gedachten. Het is zeer verleidelijk om je steeds meer terug te gaan trekken naar bijvoorbeeld je eigen slaapkamer want het leven naast deze klachten kan heel zwaar voelen. Desondanks is bezig zijn en zorgen dat je moe wordt een goede remedie om in ieder geval tot nachtelijke rust te komen. Ik heb een hele tijd 5uur per dag gesport om bezig te zijn en te zorgen dat ik in de avond moe genoeg was om te slapen. Medicatie kan ook helpen maar sporten geeft ook goede hormonen waar je energie van krijgt en meer positiviteit tot je kunt nemen. Je kunt ook een combinatie nemen natuurlijk. Desondanks moet je ervoor waken. Sommige medicatie is onderzocht dat deze een negatief effect hebben op trauma's (zogenaamde benzodiazepines. Eindigen vaak op "pam" met de naam). Ze werken heel goed om tijdelijk niet te denken of te kunnen slapen maar lossen op de lange teemijn niets op van je probleem en hebt er steeds meer van nodig voor hetzelfde effect. Het vlakt daarnaast het gevoel wat af en (dat kwam ook uit onderzoek) daarmee vertrekt veelal als eerste ook de resterende positieve gevoelens waardoor depressiviteit sneller in de hand wordt gewerkt. Heel boekwerk alweer dus ik zal het hier bij laten.

Hoi, echt heel erg vervelend en heftig om te horen dat je dit allemaal hebt meegemaakt! Ook heel naar dat je daardoor flashbacks en nachtmerries hebt. Mijn ervaring is dat je de gedachtes niet kan stoppen maar er wel kan mee leren omgaan. Als je aan de huisarts verteld dat je last hebt van nachtmerries/angstgevoelens kan hij of zij je medicijnen voorschrijven die helpen bij die negatieve gevoelens (zelf heb ik positieve ervaringen met medicijnen daarvoor). EMDR is inderdaad heel erg effectief met ptss en kan een hulpmiddel zijn om te helpen bij de flashbacks en nachtmerries. Wat je zelf kan doen, aangezien je het tegen niemand kan (of durf) te vertellen is je verhaal en gevoelens in een schriftje schrijven of op Word of zoiets dergelijks typen voor het slapengaan, zodat je je gevoelens op zo'n manier kan uiten. Ik hoop dat dit je verder kan helpen! Anders kan je mij altijd een berichtje sturen om je verhaal kwijt te kunnen :)

Hallo, uhmm ja ik heb ook heel veel meegemaakt en ook sexueel misbruik door mn vader, en ik ben nu therapieën aan t volgen (creatieve therapie en ik krijg over 2 weken ongeveer emdr) ik weet natuurlijk niet of dat mij gaat helpen want ben er pas mee bezig. Maar misschien is dat wel wat voor jou.