Dag Snake, ik voelde me als een Sisyphos (komt uit de griekse mythologie), maar de reden dat ik hem onthouden heb, was omdat deze gestraft werd door het uitdagen van de goden. Hij moest tot het einde der tijden een rotsblok tegen een heuvel op gaan duwen. Telkens als dit rotsblok bovenaan was zou het weer omlaag rollen waardoor hij weer opnieuw moest beginnen met deze rots naar boven te duwen. Het voelt alsof je tot het oneindige door zal moeten duwen tegen dit gewicht wat je nu voelt. Wees gerust, wij zijn Sisyphos niet en net als velen voor jou komt er een moment dat je de rots wel voorbij de punt van de berg duwt en je die last los kunt laten. Voor sommigen voelt het daadwerkelijk dan alsof er een last verdwijnt. Anderen zijn helemaal beurs van het duwen en moeten opnieuw leren lopen zonder dat ze een rots moeten duwen. Dit is voor iedereen persoonlijk, maar voor de mensen die ik heb mogen spreken en welke steun hebben gevonden bij hun naasten, behandeling of slachtofferhulp, bij allen hoor ik terug dat er een punt is geweest waarbij deze "rots" verdween. Het is dan maar een verhaaltje vanuit de Griekse mythologie wat ik aan haal, maar net als die persoon is dit nu maar een verhaaltje wat jou niet betreft, zo voelt het dan. Jij bent tenslotte druk met duwen en het enige uitzicht wat je hebt is die rots. Als ik vanuit dit verhaal een tip mag geven. Juist op de momenten dat je het gevoel hebt dat de rots terug gaat rollen. Kort daarvoor neem de ruimte om de omgeving om je heen te bekijken. Vanuit dat "hoge" uitzicht kun je van alles zien, zolang je maar durft te zien. Mogelijk dat je op die momenten dan net dat beetje extra gaat voelen waar je het allemaal voor doet en vind je de energie om die rots net iets verder te duwen. P.S. dat de trauma therapie nu te vroeg blijkt, is dat mogelijk te zien als die hoogte bereiken waarbij de rots terug begint te rollen? Een ander punt wat er misschien mee te maken kan hebben, aangezien het bij jou al zo lang speelt. Als je je trauma's als een dikke loodzware jas zou zien die je al heel je leven draagt. Als je deze uit zou trekken, wie zit daar dan onder? Wat blijft er over als je trauma weg is? Heb je een beeld van hoe je leven gaat zijn nadat je je trauma hebt verwerkt? Waarom ik dit vraag (ik hoef geen antwoord trouwens): Verandering van een stijl in het leven is vaak niet per definitie lastig, maar de gevolgen van deze verandering zijn dit vaak wel. We houden ons gedrag in stand omdat het iets op levert. Met trauma, hoe vreemd het ook klinkt, kan het leven met het trauma bekend en zelfs vertrouwd voelen. Een nieuw leven, een nieuwe start kan dan ook voelen alsof je weer terug gaat naar het moment voor het trauma. Voor je hele onderbewuste kan dat voelen alsof je dus terug gaat naar het moment dat je weer helemaal opnieuw aan je trauma "mag" beginnen. Je lijf komt dan in opstand om ten strijde te gaan tegen deze verandering en zal jou gaan beschermen zoals deze het geleerd heeft. Net als bij al het gedrag is het dan van belang om te zorgen dat je vertrouwd gaat raken met je "toekomstige ik" zodat het verliezen van het "vertrouwde" van nu niet zoveel weerstand op gaat leveren. Je weet tenslotte dat je niets "kwijt" raakt dus hoeft je onderbewust/onbewuste je niet te gaan beschermen. Hopelijk is het een beetje duidelijk zo. Ik kan soms iets heel logisch neerzetten in mijn hoofd, maar ik zie je niet dus kan het niet volgen nu. Mocht het niet zo zijn dan vraag gerust! Als laatste maar zeker niet het minst belangrijke: Dat je nu hier je verhaal komt doen is zeker een stap waarmee je je last kunt verlichten. Als het voor je gevoel niet lukt die steen alleen omhoog te duwen, kunnen anderen daar zeker bij helpen, misschien niet lijfelijk, maar dan in ieder geval in gedachten. Ik (en ik denk anderen met mij) duwen met je mee!

Hoi Snake, wat heftig om te lezen. Goed dat je je verhaal hier vertelt, waar lotgenoten kunnen luisteren en je raad kunnen geven als je dat zoekt. Ik lees dat je twee jaar terug bent gaan praten. Veel respect daarvoor. Ik hoop dat je met die gesprekken de hulp en ondersteuning hebt die je verdient. Heel veel sterkte.