Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Voorstellen: Edwin | Ambassadeur

11 mei 2020 • 13 Weergaven • Openbaar

Edwin

Hallo allemaal,

mijn naam is Edwin. Ik ben al langere tijd actief op de community, onder de naam MusicLover.

Ik ben bij Slachtofferhulp terechtgekomen nadat ik een diepe crisis terecht kwam. Een burn-out en diepe depressie in 2014 was aan de ene kant het dieptepunt, maar aan de andere kant hét startpunt; een complete reset. In een behandeltraject met het GGZ kon ik erkennen dat ik in mijn jeugd (tussen mijn 10e en 15e) misbruikt ben door een oudere man, een leraar. Hij ontfermde zich over me als een vaderfiguur, maar met een gigantische prijs.

Mijn leven daarna werd, ongemerkt voor mij, gedomineerd door de gebeurtenissen van toen. Het traject bij de GGZ bleek voor mij de ommekeer. Met een gerichte en persoonlijke aanpak zijn we gaan werken aan de gebeurtenissen en herinneringen. Daarna ging voor mij de zon weer branden; kwam er licht en warmte.

Bij Slachtofferhulp heb ik later deelgenomen aan een lotgenotengroep en daarin gemerkt hoe zinvol en helpend het is om over je ervaringen te praten met anderen, met lotgenoten. Dat deed ik ook op de community. Ik hoop als ambassadeur lotgenoten te helpen en een steun in de rug te bieden. Een luisterend oor en uit te dragen dat je, met hulp, hier sterker uit kunt komen. Want alleen ben je niet!

Edwin is sinds vandaag ambassadeur en te bereiken via zijn profielpagina. Daar kun je hem een prive bericht sturen.

Bezig met laden...

10 Reacties *

Missymamma

28 januari 2024

Wat een mooi verhaal om absadeur te worde. Heb ook genoeg mee gemaakt war niet in een paar woorden te beschriven valt. Doe ik gauw hoor. Liefs

Steven

13 mei 2020

Helder. Ik weet niet zo goed wat ik ermee wil. Enerzijds is het iets wat nog resteert en wat verwerkt mag worden. Anderzijds is het een reminder aan een voorbij gegane tijd en is dat erg? Ik denk dat ik dit soort afwegingen vaker in mijn leven zo maak. Ik kan dan even met mijn voeten op de grond gezet worden door de situatie, het maakt me misschien even kwetsbaar, maar het maakt me ook menselijk. Het mag iets met me doen. Zolang het me niet uit balans brengt of op hol laat slaan zoals je zegt. Ik heb zo een tijd terug toen ik in een scheiding terecht kwam ook een moment gehad dat de oude suïcidale gedachten terug kwamen. Een strategie van mijn lichaam om oplossing te bieden voor de hoge teleurstelling, angst. kwetsing, verdriet, etc. Op dat moment schrok ik er even van, maar moest vervolgens wel lachen. "dat was ooit mijn oplossing voor alles" was wat ik dacht en ik ben vervolgens even pas op de plaats gaan nemen en bestaansrecht gaan geven aan deze gevoelens en ook gedachten. Ik beschrijf veel zaken graag beeldend, veel mensen denken ook heel beelden dus vaak werkt een voorbeeld buiten de context(ander onderwerp) heel goed om het duidelijk te maken.

Edwin

13 mei 2020

Hoi, wat beschrijf je die ervaringen mbt de "just-married"-auto toch beeldend. Dat is een gevoel wat heel herkenbaar is. Maar in die beeldspraak ook aan de andere kant. Na zo'n tripje met die auto, begint een nieuw leven. Met een partner. In jouw/onze situatie begint hoop ik ook een nieuw leven. Een leven met licht en ruimte! Zo beschreef ik het in mijn kennismakingstekstje. Ik hoop dat je die ruimte ook ervaren hebt. Dan geluiden en geuren. Het is heel bekend dat dat triggers zijn voor herinneringen en met herinneringen komen gedachten. Een kamer met alcohol-lucht kan je zo weer terugbrengen naar dat ene moment. Dat is een heel bekend fenomeen. EMDR heeft (ook daar) een helende werking. Het EMDR-proces is in staat om die geur en herinnering in je gedachten terug te plaatsen, als een filmpje. Dan ga je dat filmpje (die frame van het filmpje zelfs) aanpakken en voorzien van een andere lading. Door dat te doen, blijft de trigger (je herinnert je iets obv van die waarneming), maar het gevoel, de lading is eraf. En dat is heel helend. Ik kan me nu momenten herinneren, zonder dat ik volledig "op hol" sla intern. Als je die behoefte hebt, zou ik je adviseren om eens met een goede EMDR-therapeut te praten over de mogelijkheden. Voor mij heeft het dus enorm geholpen.

Steven

12 mei 2020

hè bah.... de verbinding verliezen met de site binnen x aantal tijd is wel heel vervelend als je zoals ik wat lang van stof kunt zijn. Ditmaal niet gekopieerd voor het plaatsen dus tekst kwijt... Toch maar even kort herschrijven: De deelelementen voelde zoals een "just married" auto met van de lege blikken erachter. Het gewicht was minder, de betekenis ook, maar het voelde nog wel alsof een enorme herrie me achtervolgde. Dit verdween pas toen het een geheel werd. Hoe was de EMDR voor je t.a.v. geuren en gedachten? Beelden en gevoelens hoor ik veel over qua vervorming. Geuren kunnen mij namelijk wel nog ooit eens overvallen (kamer doordrenkt van alcohol lucht bijvoorbeeld). Qua beelden heb ik zelf NLP (neuro linguïstisch programmeren) op mezelf toegepast. Werkte goed voor de beelden, maar werkte niet echt voor me qua geuren. Dus daar ook de EMDR voor of viel dat weer ergens anders onder?

Edwin

12 mei 2020

Hoi anoniem83, wat bijzonder om het zo te lezen. Heel krachtig om je eigen traject te lopen, volgens je eigen regie. Ik ben vooral blij voor je dat je uiteindelijk zover bent gekomen dat je alle puntjes in samenhang hebt weten te delen. Ik geloof oprecht dat je dat sterker maakt. Zoals ik in mijn eigen stukje schreef: je staat niet alleen en met goed hulp (professionals, vrienden of familie) kun je hier sterker uitkomen. Heel veel respect voor!

Steven

11 mei 2020

Helemaal helder en fijn dat je dat inderdaad op die persoon hebt gehouden. Ik zie veel dat er een generalisatie ontstaat en dat de "triggers" voor herbelevingen ook toenemen daarmee. Heeft de EMDR je ook geholpen rondom je probleem met intimiteit? Nooit EMDR gehad, dus niet echt idee hoe dat dan iets wel/niet teweeg kan brengen.

Edwin

11 mei 2020

Hoi, de EMDR heeft vooral geholpen bij de herinneringen. Wat je onbewust doet als slachtoffer, zeker als je kind bent, is herinneringen opslaan met een sentiment. En dat hoeft niet altijd het juiste te zijn. Zo is "eigen schuld" zo'n lading. Je geeft jezelf de schuld. Áls ik er niet nog een keer heen was gegaan dan.... Maar dat is niet de werkelijkheid. Ik kon er niets aan doen en draag geen schuld. Dat kon ik mbv EMDR als lading meegeven. De herinneringen blijven, maar krijgen de juiste lading. Geen schuld meer, maar slachtoffer. Intimiteit is lastig. Dat zullen veel lotgenoten ervaren. Misbruik doet is met je beleving van intimiteit en kwetsbaarheid. Hoewel ik daar enorme stappen in gezet heb, blijft dat een kras. En dat erkennen, maakt dat je, met een juiste partner, daar ook weer stappen in kunt zetten. Misbruik doet iets fundamenteels met je, maar je kunt met hulp er veel en veel beter uit komen. Dat heb ik mogen ervaren. Ik hoop jij ook?!

Steven

11 mei 2020

[~495] Ik heb nooit hulp gezocht dus ook niet gevonden. Mijn hulp was zelfhulp. Ik heb mijn probleem als een soort taart in stukken verdeeld en ieder stukje afzonderlijk bij een verschillend iemand besproken. Op die manier vertelde ik niet teveel aan 1 persoon waardoor ik niet de "macht" aan de ander gaf. Naarmate het veilig leek en voelde kregen mensen meer van die taartpuntjes van me. Dit tot het punt dat ik dusdanige stukken bij personen had dat ze de puntjes met elkaar konden verbinden en bijna konden zien dat het een taart bleek te zijn. Mijn traject is dus wat afwijkend verlopen. Hierdoor zijn bepaalde gedragingen wat langer in stand gebleven. Qua intimiteit, door in de losbandigheid te schieten heb ik van intimiteit toen iets heel vlaks gemaakt waarbij geen gevoel meer kwam kijken. Het heeft de nodige moeite gekost om aan mijn emotionele seksualiteit ruimte te geven. Dit is zeer mondjesmaat verlopen, met een enorme voorzichtigheid.

Edwin

11 mei 2020

Hoi anoniem. Bedankt voor je reactie en voor je vragen. Ik heb degene die mij misbruikt nooit gelijk gesteld aan zijn beroep. Ik heb dus, gelukkig, een gevoel gehad dat "geen enkele leraar meer te vertrouwen is. Een gevoel dat wel had kunnen ontstaan. Ik heb altijd duidelijk voor ogen gehad dat het om deze ene man ging. Die als een roofdier op zoek was naar slachtoffers. Waar een min of meer gebroken gezinssituatie voor hem voldoende was om een vaderrol aan te nemen en die te misbruiken voor eigen gewin en behoeften. Zonder daarbij rekening te houden met het jongetje dat hem als een vader zag. Dus heb ik geen problemen gehad met gezachstdragers in het algemeen. Mijn blokkades zaten vooral in het aangaan van relaties en intimiteit. In mijn traject met het GGZ hebben we, via EMDR, dan ook heel gericht gewerkt aan de herinneringen en gebeurtenissen, specifiek op deze ene persoon gericht. Ik hoop dat dit je vragen beantwoord. Zo niet, dan hoor ik het graag. Je mag me natuurlijk ook een persoonlijk bericht sturen. Groetjes, Edwin

Steven

11 mei 2020

Dag Edwin, ten eerste bedankt voor je verhaal. Ten tweede welkom als ambassadeur. Bij je verhaal word ik wel nieuwsgierig. Je verhaal betreft iemand in een publieke rol, een docent. Dit zal mogelijk wel gezorgd hebben voor een deuk in je vertrouwen naar de mensen in publieke rollen. Hoe ben je ermee omgegaan richting een GGZ? oftewel wat heeft jou geholpen dat vertrouwen te herstellen?