Ik denk dat iedereen in een bepaalde mate wel schaamte voor de situatie kan voelen. Ik denk wel dat dit een persoonlijk iets is. Het heeft deels met publieke opinie te maken, deels met opvoeding of met de wereld op dat moment. Om een voorbeeld te geven. Kort voordat de situatie met mij was, was ook heel dat gedoe rondom dutroux. Ik heb toen als puber zijn zelf een opmerking gemaakt "hoe kun je daar nou in verzeild raken? dan stap je toch naar de politie of doe je die persoon wat aan?" tja toen ik in die situatie terecht kwam toen schaamde ik me dus wel voor die opmerking onder andere. Ook voor de opvattingen die ik had hoe ik zelf dacht te handelen. Daarnaast schaamte dat ik ten tijde van de situatie het uiteindelijk "over me heen liet komen" betekende dat dan dat ik het goed vond? of zelfs prettig? weer een ander soort schaamte. Slachtoffer zijn aan zich, kwetsbaar zijn en in zo'n situatie belanden. Weer een andere schaamte. Dus ja schaamte genoeg. Nu kan ik dat allemaal wel benoemen waar dat dit allemaal zit, maar dat komt ook door het vele erover praten, ook met lotgenoten. Dit maakt dat je momenten gaat (h)erkennen. Een belangrijke schaamte die ook mee heeft gespeeld bij me. Ik was niet meer "normaal" ik was een slachtoffer van seksueel misbruik. Dat ik niet wist of ik me nou schaamde of ik slachtoffer was of het seksueel misbruik, dat ik niet wist of ik het "slachtoffer zijn" erger vind dan de misbruik. Dat was ook een grote schaamte van me. Zoals je leest, zeer uiteenlopend, verschillende punten, verschillende schaamte. Dit was in het begin 1 grote brei van gedachten en gevoelens. Was lastig te bepalen. Het toen niet kunnen benoemen, de vinger niet op de zere plek kunnen leggen, gaf mij ook weer een schaamte. Ik moet toch weten wat ik voel? Of heel simpel gezegd "ik voel niets" me daarvoor schamen, dat ik mijn gevoel zo ver weg stopte dat ik voor mijn gevoel er niets meer bij voelde. Is dus zoals je leest niet 1,2,3 uit te leggen.

Herkennen jullie ook een gevoel van schaamte? (voor de gebeurtenis, dat je zo kwetsbaar was ,ofzoiets) Ik worstel daar mee, en mn psycholoog vroeg: waar schaam je je dan voor, maar dat krijg ik niet onder woorden.

Daar heb je zeker gelijk in. Bedankt anoniem83!