Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Mijn ervaring

Hoi,

Ik weet niet waarom ik dit doe, maar ik moet het kwijt. Een paar dagen terug was het een jaar terug dat ''een vriend'' zonder mijn toestemming verder ging met het normaal seksueel betasten van mijn lichaam. Ik wil graag het verhaal delen omdat ik toch merk dat ik het moeilijk heb deze periode.

Een jaar terug had ik een verjaardag van iemand in mijn vriendengroep. Voordat wij heen gingen dronken we al veel drank. Aangekomen op de verjaardag was ik al best wel aangeschoten. We zaten met een aantal mensen buiten in het donker toen een vriend van mij naast mij kwam zitten. Hij begon mij aan te raken en ik liet het gaan, meerdere mensen zaten wel eens aan mijn been. Op en gegeven moment ging hij steeds een stukje verder tot dat zijn hand in mijn broek zat. Ik verstijfde en durfde niks te zeggen omdat er mensen bij zaten (deze mensen hebben als het goed is niks gemerkt). Hij was de eerste jongen die aan mij zat op deze manier en het voelde niet goed. 

Een tijdje later kwam ik erachter dat de hele vriendengroep het wist, hij had stoer lopen vertellen dat ik het wilde en dat hij had gewonnen van de andere jongens met wie mij het eerst kon ''versieren''. Ik durfde niet te zeggen dat ik geen toestemming had gegeven en dat ik mij telkens weg probeerde te draaien. Iedereen lachte mij uit en maakte er de hele tijd grappen over. Na een aantal maanden kon ik de opmerkingen niet meer aan en ben ik omdat ik bedreigd werd door iemand uit dezelfde vriendengroep uit de groep gestapt. 

Na 9 maanden heb ik het opeens op school verteld aan een groepje meiden die ik vertrouwde. Toen ik vertelde dat het mijn schuld was werden ze boos. Tot op deze dag vind ik nog steeds dat ik beter kon handelen op het moment dat de jongen aan mij zat. Nog een maand later vertelde ik het mijn beste vriend op school. Hij was erg begripvol en snapte mij volledig. Na een tijdje begon ook hij aan mij te zitten. Toen ik hem vertelde dat hij dat niet moest doen snapte hij dit niet en ging hij door. Op dit moment spreek ik niet meer met hem, wat hij erg jammer vindt omdat hij zijn excuses uiteindelijk heeft aangeboden.

Op dit moment denk ik elke dag aan wat er is gebeurd, ik krijg het niet uit mijn hoofd. Ook heb ik veel last van paniekaanvallen en stress. Het ene moment gaat het mega goed met mij en het andere moment kan het ineens omslaan. Ik weet op dit moment niet wat ik moet doen om de beelden uit mijn hoofd te krijgen, heeft iemand hier ervaring mee?

 

XXX

 

Bezig met laden...

2 Reacties *

09 mei 2020
Jonge leeftijd kan lastig zijn. Vanuit wat ik zoal ben tegengekomen en zelf ervaren heb, heb ik er zelf een bepaald idee over ontwikkeld. Reflecteren op eigen gedrag en handelen lukt mensen vaak pas als ze meer emotioneel volwassen zijn. Voor velen is dat ergens in de 30. Dit betekent niet dat je niet op je eigen handelen kan terugkijken, nee wanneer je zelf zaken mee maakt verandert dit veel. Je wordt gedwongen in een positie gezet waarbij je moet terugkijken of je dit nu wilt of niet. De ander heeft sorry gezegd, maar waarvoor? Sorry dat hij niet naar de nee geluisterd heeft? sorry dat hij je boos of verdrietig heeft gemaakt? Hoe ver reikt zijn begrip van sorry. Dit zijn wel zaken die mogelijk door je gedachten gaan en waaraan je beelden gekoppeld zijn. Wat deze andere persoon mogelijk niet zal snappen tenzij hij heel goed leert of ervaart waar hij nu de boosdoener in is geweest. "ik wil iets, jij blijkbaar niet en je bent nu boos, oeps sorry, vrienden?" Ik weet niet over welke leeftijd dat het gaat, maar afhankelijk daarvan kun je wel overwegen of je er meer over wilt spreken met hem dan dit. Je hebt een grens aangegeven en deze is niet naar geluisterd, tot op heden nog steeds niet. Het is misschien niets iets waar je over na zou willen denken, maar toch benoem ik het. Ik heb namelijk het gevoel dat je zelf ergens ook baalt dat het zo gelopen is. Je schrijft "op dit moment spreek ik hem niet" dus ik heb het idee dat je geen juridische stappen wilt ondernemen ofzo. Zou je naar hem kunnen/willen benoemen wat er nu met je gebeurd is, wat de gevolgen ervan zijn. De grens die je toen benoemde op nieuw stellen nu door te zeggen dat hij nu daarom uit je leven is. Misschien zelfs de titel "aanranding" benoemen naar hem om duidelijk te maken wat hij gedaan heeft. Niet zozeer om hem pijn te doen of terug te pakken. Maar om je grens te stellen. Te zeggen tot hier en niet verder. Daarnaast doe je daarmee ook je verhaal naar hem. Mogelijk dat zijn sorry dan wel een waarde krijgt. Mogelijk dat je een beetje last kwijt kan zijn door het te uiten en deze nieuwe grens stellen. Regie terug te nemen over je leven en je lijf, die je voor je gevoel kwijt raakt na zo'n situatie. Doe dit niet als je er bij twijfelt, je moet je hier prettig(veilig) bij voelen. Als je professionele hulp krijgt kun je het hier ook over hebben eerst. Als je deze nog niet hebt, dan is het misschien goed deze te zoeken. De paniekaanvallen en stress zijn slopend en daar moet je niet te lang meer rond willen lopen. Ook kan een EMDR of dergelijke helpen als het gaat om de beelden die je hebt. Lang genoeg verhaal, zal het hierbij laten. Dacht maar hardop mee. Hopelijk heb je er wat aan. P.S. heel goed dat je deze stap genomen hebt hoor. Herstel begint waar je ertoe bereid bent om te herstellen. Dit begint vaak met erkennen dat je ergens van wilt herstellen.
13 april 2020
rot voor je dit, ze zijn over je grenzen gegaan. Je mag gewoon aangifte doen hoor, ongewenste intimiteiten en bedreiging. Pas op met leeftijdsgenoten, dit vinden dit soort dingen veels te spannend. Probeer je vooral te focussen op je school, diploma's en je toekomst. Stap naar een decaan of volwassen vertrouwens persoon misschien als t pesten en bedreigen niet volledig stopt. Tuurlijk is het niet jou schuld, wegdraaien is lichaamstaal voor, genoeg of stop. non verbale communicatie is ook communicatie. goed dat je hebt gezegd, niet doen, stom dat hij niet gestopt is en slim van jou dat ookal heeft hij zn excuses aangeboden en ookal heb je die aanvaard (ofniet) dat wilt nog niet zeggen dat hij maar zo in je leven kan blijven! zodat hij cker nog zo maar een over jou grens heen kan gaan?! pff nee hoor zorg goed voor jezelf, liefs en succes! mi