Gevallen met de fiets
Een tijdje geleden ben ik met mijn bakfiets onderuit gegaan. Het had die dag geregend en de weg was nat. Ik was even iets afgeleid en voordat ik het wist begon de bakfiets te kantelen. Ik schrok enorm, maar toch had ik op dat moment de reflex om door te bewegen en te wiebelen zodat ik uiteindelijk op twee benen bleef staan. De bakfiets lag op de grond, maar ik stond nog… al voelde ik de spanning daarna nog wel even in mijn lijf en sprongen er tranen in m’n ogen.
Het was geen grote val, maar het raakte me meer dan ik had verwacht. Het liet me merken hoe snel een klein moment weer oude gevoelens kan oproepen: schrik, alertheid of die gedachte van “dit had anders kunnen aflopen”. En dat is oké. Het betekent niet dat je terug bij af bent, maar dat je lichaam reageert op iets wat het herkent.
Misschien herkennen anderen dit ook: dat juist een kleine situatie onverwacht veel losmaakt. Hoe is dat bij jou?
Hoe ga jij ermee om als je iets meemaakt dat je ineens weer raakt?
Liefs, Lindsay
2 Reacties
Mooi omschreven.
Ja zo werkt hé?
Gelukkig lukte het je om te blijven staan, en ik hoop dat je ook alleen op de bakfiets zat.
Zolang we beseffen dat die gevoelens van herkenning er mogen zijn, is het vervelend, maar kunnen we het leven als het gezakt is weer gewoon oppakken gelukkig.
Liefs, Nel
Dit herken ik zeker, en is ook wel logisch.
Het trauma zit immers opgeslagen in je systeem en dat reageert op dit soort gebeurtenissen.
En dat mag ook gewoon.
Liefs Ilonka 😘