Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Dag 1

30 maart 2020 • 3 Weergaven • Openbaar

​​​​​gister de hele avond op de politie bureau gezeten voor van alles en nog wat. De helft is langs me heen gegaan, ik kan alleen maar denken aan wat hij deed met MIJN lichaam. Alsjeblieft hoe zijn jullie de eerst week en daarna door gekomen? Kusjes 

Bezig met laden...

7 Reacties *

11 mei 2020
fijn om te horen dat het goed gaat! ik las net je verhaal, ik zat het met kippenvel te lezen wat heftig. ik ben 4 jaar depressief geweest en had net mezelf gevonden dus het is even lastig om te accepteren dat ik dat weer op nieuw moet gaan doen. aan de andere kant ik ben nog jong ( 16 ) dus ik heb nog alle tijd en moet mezelf ook nog gewoon ontdekken. nee ik heb hem niet meer gezien, wel heb ik app contact met hem gehad waarin die soort van bekent dus ik hoop dat ik daar door een stuk sterkter sta. ik heb CSG en slachtoffer hulp gespoken kan sta ik nog aangemeld bij GGZ voor me medicatie ( fluocetine) verder heb ik daar geen gesprekken meer. ik ben eigenwijs ik wil het eerst op eigen kracht verwerken en als dat niet lukt ga ik hulp zoeken.
Profielafbeelding voor Steven
Steven
11 mei 2020
snap ik helemaal. Zie mijn verhaal, toevallig net beschreven hoe ik ervoor koos juist niet anderen betrekken. Mijn advies. Betrek een ggz er wel in voor gesprekken. Moet je wel kijken dat de klik er is, die is belangrijk. Je kunt altijd dan de ggz als een klankbord gebruiken (ik denk dit of doe dit, wat is jouw idee erover). Het is een soort google gebruiken in de vorm van een persoon. Waarbij je je zoekvraag specifieker kan maken. Daarnaast ook altijd goede oefening in het delen van je verhaal en ook in het aangeven van je grenzen. Als je die grens in een gesprek niet kunt hanteren, dan wordt het van persoon op persoon ook lastig. Ik heb het zonder hulp gedaan gehad. Ik ben hierdoor een eigen en aardig persoon geworden (eigenaardig haha). Je houdt er wat van over als je het alleen blijft doen. Je houdt je afgesloten en ook van de confrontatie met je gevoelens. Ik weet hoe lastig dit is, maar ik zou je willen meegeven dat het je herstel traject echt kan versnellen (mits je de veilige ruimte met die persoon voelt). Wat betreft de eigenwijze gedachtegang: Als ik geld neerleg om een huis te bouwen door iemand. Wiens huis is het dan? Ben ik dan niet in staat om te zorgen dat er een huis wordt gebouwd? Moet ik per se zelf gaan leren metselen, timmeren, loodgieterswerk, elektricien, etc. etc? of mag ik gebruik maken van de mensen om me heen die dit allemaal kunnen. Ervoor kiezen welke rol ik zelf in vul in mijn leven en gebruik maken dus van de mensen om me heen die me bij mijn leven en doel kunnen helpen?
Profielafbeelding voor Steven
Steven
11 mei 2020
Met mij gaat het goed. Ik heb mijn eigen leven en het is echt maar zelden dat ik last ervaar van wat ik heb meegemaakt. Ik ben mijn ervaringen om gaan zetten in bronnen van informatie om anderen te kunnen helpen. Wat betreft het terug komen van die persoon. Ik ben nooit meer de oude geworden. Ik ben mezelf opnieuw gaan uitvinden. Ik heb de nieuwe ik gekozen. Ik wilde namelijk niet dat mijn verleden zich zou herhalen dus moest ik iets veranderen. Wat betreft een rechtzaak. Dat zal heel spannend zijn voor je. Heb je de persoon ooit nog getroffen? Heb je professionele hulp gekregen/toegestaan?
Profielafbeelding voor Steven
Steven
09 mei 2020
Dag JustAgirl. Dag 1 is al even geleden. Hopelijk gaat het nu beter dan toen je deze vraag stelde en is de vraag niet meer nodig. Aangezien het bij mij toch enige tijd duurde om van dat moment af te komen (gebeurde vaker dat maakte het niet makkelijker) zal ik toch alsnog reageren. Wat ik deed, niet bewust, was meer als reactie. Was dat ik buiten mijn lichaam kwam te staan. Ik was die persoon niet waar dat mee gebeurde/gebeurd was. Het was niet een heel effectieve oplossing, maar tijdelijk hielp het. Ik kon afleiding in andere zaken vinden. Door deze afstand denk ik wel dat het voor me makkelijker is geworden om het verwerken. Ik had namelijk een manier om afstand te nemen en dit gaf me een soort controle over hoe dichtbij ik het liet komen om het te verwerken. Nu achteraf weet ik dat ik door verschillende fasen ging. De 5 fasen van rouw/verlies (verlies van onschuld in deze) sloten daar wel bij aan, deze kun je online vinden. Ik denk dat vooral het laten bestaan van deze fasen, dat gevoelens er mochten zijn, mij geholpen heeft deze fasen ook te doorlopen.
11 mei 2020
Bedankt voor je reactie! ik herken me heel erg in wat je hier zegt, ik ben mezelf niet meer, ik kijk in de spiegel naar een ander persoon dan dat ik was. ik hoop dat die persoon ooit nog terug gaat komen. bedankt ik zal indd even die fases gaan opzoeken. de onzekerheid zit ik nu het meesten mee, ik heb te horen gekregen dat ik een goede kans heb op een rechtzaak maar toch blijft dat knagen. de onzekerheid hoe ik wakker zal worden en hoe ik de dag door ga komen. hoe gaat het nu met je? x
30 maart 2020
Wat erg. Goed dat je uberhaubt naar de politie bent gegaan! t duurde bij mij minstens een halfjaar voordat ik aangifte kon doen en toen deed ik dat nog verward/verkeerd ook. *facepalm Toen heb ik hem bericht dat ik naar de politie ben gegaan, maar hij ontkende en zei dat hij dan ook aangifte zou gaan doen tegen mij voor valse beschuldiging. Toen besefte ik me dat hij zoiets vaker heeft gedaan. #boos sterkte!
11 mei 2020
wat verschrikkelijk om er achter te komen dat hij dit vaker gedaan heeft. hoe is het nu met je? xx