Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Nabestaanden van een ongeval/geweldsmisdrijf

Verschillende paden van rouw

Ondanks dat je met je naasten door hetzelfde verlies heen gaat, kun je toch verschillende paden bewandelen in het rouwproces. Logisch, want iedereen doet het op een eigen manier. Maar soms lopen die paden op gegeven moment wel heel ver bij elkaar vandaan of neemt iemand even een hele andere afslag. Ik vind het af en toe hard werken om elkaar te blijven vinden in de rouw en elkaar niet kwijt te raken. En onbegrip ligt op de loer. 

Je hebt dezelfde genen, maar toch kunnen de processen zó anders zijn. Je hebt andere coping mechanismen, een ander tempo en andere emoties. De één wil/kan er wel over praten, de ander liever niet. 

Gelukkig lukt het me nu wel om de band met mijn broer en zus sterk te houden, elkaar de ruimte te geven, naar elkaar te luisteren en respect te hebben voor elkaar. Maar het is niet altijd even makkelijk geweest. We gaan alle 3 echt op een andere manier met het verlies van ons broertje om. En voor mijn ouders is het wéér heel anders.


Hoe doen jullie dat? 

Liefs Iris

Bezig met laden...

2 Reacties

17 oktober 2025
Lieve Iris,

Wat mooi om te lezen dat jullie als broer en zussen zo’n hechte band hebben weten te behouden. Dat is echt bijzonder — respect voor elkaar hebben is zó waardevol, maar soms ook een van de lastigste dingen om vast te houden.

Mijn man en ik zitten gelukkig meestal op één lijn. Natuurlijk hebben we ook momenten waarop we even een andere kant op denken, maar met een goed gesprek vinden we bijna altijd weer een middenweg die voor ons allebei goed voelt.

Met mijn oudste zoon en zijn vriendin is dat soms ingewikkelder, juist omdat ze hun eigen leven hebben. We proberen daarom bewust af en toe het gesprek aan te gaan, want anders raak je elkaars behoeften en gevoelens al snel een beetje kwijt. Zeker bij belangrijke beslissingen vind ik het belangrijk dat we allemaal een goed gevoel houden en naar elkaar toe blijven bewegen.

Liefs, Anja
17 oktober 2025
Lieve Anja,

Wat fijn om te horen dat jij en je man op dezelfde golflengte zitten, wat dat betreft. Wat is met elkaar blijven praten dan belangrijk he?

Ik snap dat het met je zoon wat lastiger is, omdat het toch weer heel anders is dan met je man. Maar heel goed dat jullie bewust het gesprek aangaan en even 'inchecken' bij elkaar. Met inderdaad liefde en respect voor elkaars gedachten en gevoelens. Ik denk dat dat het allerbelangrijkste is.

Liefs Iris