Wat nu?
Hoi allemaal,
Ik weet niet heel goed hoe dit in zijn werking gaat, en weet eigenlijk ook niet heel goed wat ik moet zeggen, maar ik denk dat mijn verhaal delen mij verder zal helpen met herstellen.
Ik heb 1,5 jaar lang een relatie gehad meet een jongen, van 15 tot 16, en tijdens deze relatie ben ik meerdere keren verkracht en mishandeld. Tijdens de relatie ging hij heel vaak door met seksuele dingen wanneer ik hem vertelde om te stoppen, en als ik hem van we af probeerde te duwen pakte hij me vaak heel strak bij mijn polsen vast en hij heeft mij ook een paar keer gewurgd, meestal totdat ik flauw viel.
De keren dat ik hem hierop aansprak noemde hij me gek en dat ik dan duidelijker zou moeten zijn, maar dan vraag ik me af hoe ik duidelijker moet zijn dan stop zeggen en hem van me af duwen? Ik heb in meerdere instanties geprobeerd de relatie te verlaten, maar hij loog tegen iedereen om ons heen dat ik hem emotioneel mishandelde, waardoor ik niemand had om naartoe te gaan, het voelde alsof ik vast aan hem zat, ik kon geen kant op.
Het is ongeveer 2 maanden geleden eindelijk uitgegaan en ik heb laatst de mensen om me heen die ik 100% vertrouw verteld over wat hij mij had aangedaan, en het voelt een beetje alsof ze me niet serieus nemen? Ze hebben 1 keer geluisterd, verteld dat ze het heel rot voor me vinden, en daarna hebben ze geen woord meer gezegd erover. Ik ga binnenkort naar therapie, in de hoop dat dat mij gaat kunnen helpen, maar ik ben ook wel geneigd om aangifte te doen. Alleen ik denk niet dat er daar iets mee gedaan zal worden, omdat wij nog allebei minderjarig zijn, en ik heb vrij weinig bewijs. Qua bewijs heb ik foto's van wonden die hij mij heeft gegeven en screenshots van hem die de verkrachting en mishandeling toegeeft online, alleen ik weet niet zeker of dat genoeg bewijs zal zijn.
Ik heb nog veel last van wat er is gebeurt, ik heb regelmatig paniekaanvallen en wordt vaak wakker van nachtmerries over wat er is gebeurt. Ik merk dat ik nu veel angstiger ben buiten, en dat ik heel erg let op alles wat er om mij heen gebeurt, ik ben altijd bang dat ik hem tegen kom. Ik weet niet goed hoe ik verder moet, niks voelt echt op het moment. Ik zit nu in mijn examens en heel goed gaan ze nu ook niet, ik kan me nergens op concentreren en de stress maakt het er niet bepaald beter op.
Misschien een kort verhaal, en ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat ik hiermee wil bereiken. Heeft iemand tips over hoe ik verder kan?
2 Reacties
Ik hoop voor je dat je er meer over mag gaan delen, mensen om je heen kan krijgen voor steun. Ik hoop echt dat je de ruimte mag krijgen/ervaren om hierover in gesprek te gaan, dit is zo helpend! Naar therapie gaan lijkt me een hele goede stap, ik hoop voor je dat dit je op weg gaat helpen in de verwerking.
Qua aangifte: je zou sowieso er voor kunnen kiezen een informatief gesprek in te plannen en een melding te doen. Er zijn ook nog andere mogelijkheden dan alleen aangifte en hun kunnen je daar ook van op de hoogte stellen, of toch beslissen wel aangifte te doen. In mijn ervaring was dit gesprek wel ontmoedigend omdat het een heel intens proces is die lang duurt. Maar laat je hierdoor niet ontmoedigen. Je verhaal is belangrijk genoeg om gehoord te worden en je hebt het recht op hiervoor aangifte te doen, ongeacht als ze er wat mee kunnen doen. En als ze er niks mee doen is het niet omdat ze je niet geloven, maar gewoonweg omdat bewijzen lastig is.
Ik heb zelf heel veel eraan gehad om een slachtoffer advocaat te hebben, deze kan met je meekijken wat voor bewijs je hebt en hoe sterk je staat. Dat kan je ook evt navragen bij centrum seksueel geweld, die hebben mij in contact met iemand gebracht.
Persoonlijk: aangifte doen is ontzettend intens, niet leuk. Maar in mijn geval was het voor mij het al het waard om te kunnen zeggen, ik vind dat wat er gebeurd is niet oke. Dat kan te bewijzen zijn of niet, maar ik spreek mezelf iniedergeval uit. En dat staat dan ergens in hun systeem.
Maar uiteindelijk is dit heel persoonlijk en moet je ook kijken waar je behoefte aan hebt, wat wil je bereiken? Wil je gerechigheid, erkenning? Is dit dan de manier waarop je dat kan krijgen?
Hopelijk helpt dit je een beetje. Heel veel sterkte. Ik hoop voor je dat het je lukt om het te gaan verwerken en door deze lastige tijd heen te komen. Je stem laten horen is onwijs lastig, maar dat betekent niet dat je het niet kan/mag doen. Je hebt echt iets heel heftigs meegemaakt en ik vind het heel naar voor je dat je er zoveel last van hebt. Je bent echt heel goed bezig, tenmidden van alle dingen in je leven om jezelf uit te spreken, weg te gaan uit die relatie.
Liefs!
Dankjewel voor het delen van je verhaal.
Wat vreselijk dat je dit is overkomen. En ik snap je verwarring van hoe moet ik nu verder.
Wat ben je goed bezig! Echt waar, uit de relatie stappen, terwijl dat heel moeilijk gemaakt werd, vertellen wat er met je gebeurd is en dat alles terwijl je examens doet. Dat is echt veel en knap.
Dat mensen aan wie je je verhaal hebt verteld er daarna niet meer naar vragen, dat herken ik ook. Fijn dat ze in eerste instantie begripvol waren, maar als het daarna stil blijft voelt het toch weer heel eenzaam. Vaak zijn mensen, omstanders, bang of onzeker, ze weten niet wat ze moeten zeggen of ze willen onbewust niet weten dat dit soort nare dingen als verkrachting en mishandeling zo dicht bij hen gebeurt. Toch mag je opnieuw steun bij ze zoeken. Misschien helpt het als je vertelt waar je op dat moment behoefte aan hebt (bijvoorbeeld dat iemand gewoon even luistert of met je meedenkt of af en toe laat weten dat er aan je gedacht wordt, of mee gaat naar een spannende afspraak... )
Heel goed dat je binnenkort met therapie begint. Ik vind je echt dapper dat je het allemaal aangaat.
Aangifte mag je zeker doen als je dat wil. De politie kan je vertellen wat ze daarmee gaan doen en of ze er iets mee kunnen. Je zou ook kunnen bellen met Slachtofferhulp Nederland, daar werken mensen die je kunnen begeleiden bij het juridische proces. Het telefoonnummer is 0900-0101
Het is helemaal aan jou of je aangifte wil doen.
Hier op de community ben je altijd welkom om te delen als je daar behoefte aan hebt. Er zijn hier veel mensen die begrijpen hoe heftig het kan zijn als iemand zo over je grenzen is gegaan.
Voor nu wens ik je veel sterkte en liefs,
Laura