Poging tot zware mishandeling
Hoi allemaal,
Ik ben Meg, verkeersregelaar van beroep. Op 8 april 2025 ben ik tijdens mijn werk iets heftigs tegengekomen dat me nog steeds bezighoudt. Terwijl ik gewoon mijn werk deed — zichtbaar, met hesje, borden, alles — kwam er een bestuurder aan die zich niet aan de verkeersomleiding hield. Toen ik hem rustig wilde uitleggen welke kant hij op moest, werd hij boos. Heel boos.
Hij gaf ineens gas en reed vol op mij in. Ik kon nog net opzij springen om niet geraakt te worden. Het ging allemaal zó snel. In dat moment dacht ik echt: dit is fout. En daarna kwam de klap pas echt — niet letterlijk, maar van binnen.
Sindsdien voel ik me op m’n werk gespannen. Ik schrik sneller, voel me minder veilig, en merk dat het me dieper raakt dan ik had verwacht. Ik probeer m’n werk gewoon te doen, maar eerlijk gezegd: het zit nog steeds in mijn hoofd.
Ik deel dit omdat ik weet dat ik niet de enige ben die iets ingrijpends heeft meegemaakt tijdens het werk — of in het dagelijks leven. Misschien herken je iets, of wil je je eigen verhaal ook delen. Het helpt gewoon om het van je af te schrijven en te merken dat je niet alleen bent.
Dankjewel als je dit gelezen hebt.
Liefs,
Meg
10 Reacties
Wat een heftig verhaal zeg!
In feite heb je de dood in ogen gekeken, was jij niet opzij gesprongen had het heel verkeerd af kunnen lopen. Die klap van binnen bij jou is dan ook helemaal niet vreemd, die snap ik heel erg goed.
Heb je er met collega's over kunnen praten, of heeft je werkgever je opgevangen?
Wat ik wel heel goed vindt is dat je aangifte gedaan heeft, dit soort gedrag kunnen we als maatschappij niet tolereren.
Heb je Slachtofferhulp aangeboden gekregen? Het kan nl goed helpen om eens met een onbekende er over te praten (zeker omdat je aangeeft dat jij heel makkelijk en snel tegen je omgeving zegt dat het goed gaat), maar Slachtofferhulp kan je als het nodig is ook Juridische ondersteuning bieden.
Dat jij de angst niet uit de weg gaat is hartstikke goed, maar probeer dat wel af te wisselen met langere momenten van ontspanning, anders gaat het vast zitten in je lijf en zou je zomaar lichamelijke klachten kunnen krijgen.
Pas goed op jezelf en luister naar de signalen van je lijf.
Lieve groet, Nel
Dat ik de dood in mijn ogen heb aangekeken heb ik niet eens over nagedacht. Misschien maar beter ook dat ik dat niet direct deed, zou toch meer angst opleveren.
Ik heb er inderdaad met collega's over kunnen praten net als de opdrachtgever en ja, contact met slachtofferhulp komt er. Maar ook dan ben ik gewoon geen prater.
Moet eens kijken hoe het gaat inderdaad, maar in de ziektewet door eventuele teveel stress/klachten wil ik ook niet.
Ben iemand die graag werkt.
Hoop echt dat je toch snel weer je plezier in je werk terug krijgt.
Ja natuurlijk word dit (ook door mij) gelezen. Daarvoor is deze communitie <3
PPPFFFF
Je hebt er inderdaad IDIOTEN tussen!!! OMG!! Ik ben blij en dankbaar dat je NIET geraakt bent, want dan waren de gevolgen nog veel groter!!!
Heel veel sterkte met verwerken van dit, want ik weet uit ervaring dat zoiets behoorlijk onder je huid kan gaan zitten.
Sterkte
XOX Chantalle
Dank voor je reactie! Er zitten inderdaad enkele rotten appels tussen, gelukkig zijn de meeste mensen wel gewoon vriendelijk en respectvol.
Ik hoop dat ik het een plek kan gaan geven, ben helaas niet echt een spreker over dit soort dingen.
Je hoeft ook geen spreker te zijn he, ik heb geleerd dat je hier je mag uitspreken, je gevoel erover kwijt mag schrijven en alles wat je ermee wilt.
Sterkte
XOX Chantalle
Aller eerste natuurlijk goed dat je het deelt. Van je af durft te typen.
Wel vreselijke hoe mensen tegenwoordig zijn. Je staat er niet voor niets. Geduld en meebeleven raakt steeds verder weg lijkt wel. Je hebt nog geluk gehad dat je weg kunnen springen.
Neem aan dat je ook aangifte heb gedaan. Ik hoop dat je verder begeleiding krijgt met verwerking ervan. Dit is ook niet zomaar iets.
Je mag hier altijd typen wat je wilt.
Groetjes stefan
Ik heb inderdaad aangifte gedaan, poging zware mishandeling.
Ik werk nu bijna tien jaar als verkeersregelaar en het is de eerste keer dat ik zo iets mee maak, ben de volgende dag gewoon weer gaan werken - je moet doorgaan, anders kweek je meer angst - maar ik merk wel dat ik merk dat ik op dit moment toch niet de oude ik ben.
Ben ook iemand die altijd zegt "het gaat goed", ook als het niet zo is.