Voor het eerst mijn misbruik verhaal

Als kind van 3 jaar hoor je je veilig te voelen, een kind hoort beschermd te worden door de belangrijkste personen in mijn leven.

In je jeugd zijn dit je ouders, als 1 van je ouders zijn machtspositie gebruikt en misbruikt en je handelingen laat doen op jonge leeftijd denk je nog oké raar maar ze horen erbij het is normaal.

Op 7/8 jarige leeftijd komt er een vriend over de vloer van je ouders een vreemde rare man met een glazen oog,  je komt hem tegen op straat en hij vraagt of je even langskomt.
Later die dag ga je langs en al snel blijkt dat deze man andere bedoelingen heeft maar ja kinderogen en het was toch normaal, ik wist niet beter.
Of een buurman die dezelfde intenties heeft en doet.

De belangrijkste persoon in mijn leven komt je ophalen, en ziet dat de riem die je om hebt nog los is, de weg naar huis lopen krijg je op je kop niets vermoedend dat ik iets verkeerd gedaan had ik wist niet beter, wat is hier fout aan? Het hoorde er toch bij?? Het is toch normaal? 

Thuis word er over gesproken je hoort de belangrijkste personen in je leven erover praten, en hoort de woorden je mag daar nooit meer heen.

Je gaat samen met 1 van je ouders fietsen en er word nogmaals over gesproken welke woorden er gebruikt worden weet ik niet precies meer, maar wat mij altijd bijgebleven is.... de belangrijkste persoon in mijn leven Doet het ook!
Ik kreeg het antwoord dat, dat niet waar was. 

Verder is er stilte er word niet meer over gesproken daar was geen ruimte voor. 

12 jaar je gaat logeren bij familie, je tante moet werken naar gelukkig mag je blijven het was er altijd zo gezellig.
Je tante is naar haar werk en je blijft achter met je toen nog oom, deze oom had toch wel andere plannen terwijl mijn neefje lag te slapen, als het bij mijn vader normaal is zal dat ook wel bij mijn oom zijn, maar dit is anders.
Hij ligt boven op mij en dringt mijn lichaam binnen.
Dit is wel anders wat mijn vader deed die hield het bij handelingen en betasten maar dit... 

Het enige wat ik nog weet is hoeveel pijn het daarna deed met naar boven lopen, er was een witte trap vanuit de winkel om in de woonkamer te komen, of naar de toilet om te plassen het brandden het deed gewoon zoveel pijn, wederom er werd geen woord over gezegd, het was nog steeds normaal het hoorde erbij! Alhoewel deze pijn zeer nieuw was voor mij. 

13 jaar mijn tante en neefje komen bij ons wonen en alles stopt waarschijnlijk omdat er te veel ogen rondlopen.

15 jaar mijn tante ging verhuizen hier werd ik verdrietig van.
Ik had zo een sterke band met haar.
Ik besloot om bij mijn vriendje  te gaan wonen en al snel krijgt dat een andere wending, zijn vader gebruikt zijn macht manipuleert met de woorden, doe je niet wat ik zeg maak ik een einde aan mijn leven.
Hij gebruikt kaarsen of hij ligt boven op mij en dringt mijn lijf binnen.
Zwaar zo zwaar was hij. 

Inmiddels 17 jaar je raakt zwanger van je vriendje en alles stopt helaas krijg je na de eerste echo te horen dat  je gecurriteerd moet worden het vruchtje is gestopt met groeien.
Even op adem kunnen komen door al mijn verdriet.
Niet veel later gaat de machtsmisbruik door of beter gezegd alles begint op nieuw snachts word je wakker gemaakt niet altijd ging ik eruit soms deed ik alsof ik niet wakker werd al was ik dat wel en gierde de spanning door mijn lijf.
maar dan was  schoonvader weer dagen bot, boos en in de negeer modus tot de volgende ronde en je wel kwam zodat hij zijn macht weer kon gebruiken. 

Weer raak ik zwanger en weer verlies ik iets wat ik zo graag wilde.
Zwanger zijn betekende dat de sex stopte en ik rust had. 
Ondanks dat zijn vader geholpen is, is hij er van overtuigd dat hij de vader was. 

Uiteindelijk ben ik los gekomen van mijn ex vriendje en kwam ik voor het eerst echt voor mij zelf op.
alleen heb ik hem nooit de waren reden kunnen vertellen waarom ik het uitgemaakt heb na ruim 6 jaar.
Maar ja wat zeg je joh ik maak het uit je vader misbruikt mij? Misschien had ik dit moeten doen maar ik ben zwak en doe er toch niet toe wie zou mij geloven?
Als zelfs de belangrijkste persoon in je leven mij al niet geloofde. 

3 maanden hierna is zijn vader overleden doordat hij te veel pillen geslikt zou hebben, wat heb ik mij lang verdrietig en rot gevoeld hierover, leven met een schuldgevoel omdat door mijn toedoen hij een einde gemaakt heeft aan zijn leven dat stemmetje laat mij vaak niet met rust ook al weet ik beter.
Tussen weten en voelen zit nou eenmaal dat grote twijfel geval. 

20 jaar ik leerde een jongen kennen en ondanks alle ellende en shit, zijn drankgebruik en zwijg modus van dagen, als hij boos was.
had ik vaak last van triggers, van die terug kerende die ik niet kon plaatsen, ondanks dat wij vaak met vrienden waren, daardoor het toch een bijzondere mooie tijd was.

Inmiddels 24 en getrouwd alhoewel dat van korte duur was en ik de scheiding na 3 maanden heb aangevraagd omdat zijn vreemdgaan niet te stoppen was, koos ik voor de 2e keer voor mij zelf. 

25 ik leerde mijn huidige man kennen na maanden van chatten toch afgesproken al leek dit van mijn kant niet zo makkelijk te gaan ik stelde het 3 keer uit, met steeds weer een andere smoes.
Uiteindelijk was daar een date... En  het 
bijzondere was dat hij mij vroeg of hij mij mocht aanraken, verbaasd en nu nog steeds als ik hieraan terug denk.
ik voelde liefde echt liefde en geen lust ergens was dit ook wel vreemd. 
Al snel bleek ik zwanger ondanks dat we nog maar zo kort samen waren koos hij voor een leven met mij, er is geen sec geweest dat hij ooit misbruik heeft gemaakt op sexueel gebied, mij gedwongen heeft tot iets wat ik niet wilde.
Ik zou niet eerlijk zijn als ik soms niet echt helemaal bij onze vrij partij ben maar afdwaal en dan weer voel wat ik voelde tijdens de misbruik, klaar komen kan je prima facken.

12 jaar terug overleed de 1ste  belangrijkste  persoon uit mijn leven, na een aantal maanden kwamen er steeds meer triggers en langzaam aan begin je voorzichtig tegen je partner te praten hierover.
Maar wat zal hij van je denken, wat zal hij voelen en hoe gaat hij je zien en kijkt hij tegen je aan??
Zal hij mij verlaten, zou hij mij anders zien.
Of ziet hij mij gewoon zoals ik ben?

Vanaf dit moment heeft het nog meer effect op ons sex leven van mijn kant, mijn partner toont nog steeds alle begrip en geeft geregeld aan dat hij er is voor mij. 
Maar ik heb er Geen behoefte aan, of gewoon eerder gaan slapen of juist veel later naar bed gaan zodat je niet eens tot het punt komt om te vrijen met elkaar. 

zou er iets veranderen in je huidige relatie? Nu je in grote lijnen je leven hebt verteld.
Ik krijg alle ruimte want sex zegt mij op het moment niets, ik kan en wil er niet van genieten.
Ik voel mij na jaren vies slecht verdrietig alsof alles in de afgelopen week gebeurd is elke dag voelt even als of het net gebeurd is. 

In mijn jeugd had ik 2 belangrijke personen in mijn leven.
1 gebruikte mij en liet mij handelingen uitvoeren die een kind niet hoort te doen!
De 2e negeerde het ondanks dat je het verteld heb, met de woorden maar papa doet het ook! 
Helaas kwam mijn eigen moeder niet voor mij op zelfs maanden na het overlijden van mijn zd (zaaddonor) immers vanaf nu kan ik hem geen vader meer noemen, kwam mijn moeder niet voor mij op, maar zag ze zd eerder als een held die ze heel erg miste.
Maar wat miste ze dan zo erg? 

Mijn moeder tja ze heeft mij enorm in de steek gelaten doordat ze niet voor mij opkwam en tegelijkertijd voel ik medelijden voor haar.
Immers werd ze geslagen en dat waren geen misselijke klappen.
Zelfs tijdens de crematie van zd had ze nog blauwe plekken op haar arm.
Helaas kwam ze zelf niet voor zichzelf  op dus hoe kon ze het voor mij opnemen?
Of misschien wel het belangrijkste hoe kon ze mij erkenning geven terwijl ze het niet wilde erkennen! 

Ondanks dat ik open ben geweest, het gesprek nogmaals geprobeerd heb kwam het niet echt binnen en zag ik mijn moeders verdriet, alles wat ik wilde maar niet mijn moeder verdrietig zien.
De zware kisten maar weer gesloten en het zo gelaten.

Tot bijna 3 jaar terug mijn moeder zeer onverwachts overleed na maanden van verdriet, gemis, de film hoe alles in een roller-coaster is gegaan steeds weer afspeelde en altijd op de verkeerde momenten, ik niet meer wist hoe ik hieruit kon komen.

43 jaar inmiddels, vanaf het moment dat ik mij kan herinneren zijn we 40 jaar verder...
40 jaar waarin misbruik normaal leek.
40 jaar en eindelijk durf ik voorzichtig...mijn zware kisten stukje bij beetje te openen.
40 jaar lang in macht van verschillende misbruikers/ verkrachter.
Na 40 jaar is het mijn tijd, de tijd dat ik mijn verhaal openbaar zet. 

Na toch enig aandringen ben ik hulp gaan zoeken. 
Na de 2e sessie heb ik alles maar dan ook alles eruit gegooid.
Nu ruim een jaar in therapie en over het misbruik, gebruik, verkrachting gaat het moeizaam, emdr vind ik persoonlijk heel heftig en durf ik nog niet goed naar de momenten zelf terug te gaan.
Bang voor nog meer verdriet alhoewel ik heb de misbruik al overleefd, kan het nog erger? 

Inmiddels de enige die nog leeft die mij ook echt verkracht en lichamelijk pijn gedaan heeft, heb ik via fb en app een bericht gestuurd.

Helaas voor mij krijg en heb ik hier geen antwoord op gehad.
En blijft dit voor mij vraagtekens houden waarom heb je mij verkracht?
Wederom blijft hierin de erkenning onbeantwoord! 

Mijn tantes super fijne gesprekken mee gehad open en eerlijk.
Hoe bijzonder ik heb erkenning en steun gekregen.
Dat wat ik van mijn moeder niet kreeg. 

Hoe hard en pijnlijk voor mijn neefje immers gaat het over zijn vader, heb ik hem ook de waarheid verteld ik kon hierin niet anders en moest dit doen om zijn eigen 2 kleine lieve meiden te beschermen.

Ik kan niet de hele wereld redden maar wel de belangrijkste personen in mijn leven, ik zal ook ten alle tijden voor ze opkomen zolang ze dat nog niet zelf kunnen.

Hoe beschadigd mijn leven was en is, kom Ik er uiteindelijk sterker uit al kost dit heel erg veel moeite en energie.

Ik mag er zijn. 
Ik doe ertoe.

Vertrouwen op mij zelf en andere zijn pittige punten hierin ben ik beschadigd en rust er een trauma (rot woord) op. 

Na dit hele verhaal waar in mijn ogen nog een groot taboe op rust het misbruik en gebruikt worden, waar na heel veel jaar nu voor mij openheid en ruimte is gekomen om er aan te werken, het is niet altijd even makkelijk om erover te praten, soms heb ik er ook wel even genoeg van en wil ik gewoon zijn en even niets meer voelen, niets voelen geen verkracht en misbruikte vrouw zijn maar leven in het hier en nu.

Soms tijdens gesprekken met mijn therapeut kan ik gewoon wegdromen, mijn hoofd gaat soms alle kanten op terwijl ik niet echt weet welke kant pas in de avond en nacht gaat mijn hoofd alles een plek geven. 

Ik noem de belangrijkste personen die mij bijstaan in mijn verwerking:

Mijn partner
Mijn tantes
Mijn vriendinnen

En niet te vergeten mijn Therapeut!
Zonder haar was ik nooit maar dan ook nooit zover gekomen als waar ik nu sta.