Misschien iets van gerechtigheid??
Hallo allen,
24-2-2025 is het 2 jaar geleden, dat mijn wereld stil kwam te staan. Eerder heb ik al gedeeld wat er gebeurt is. Ook heb ik de brief gedeeld die ik aan de veroorzaker wilde sturen. Mijn advocaat toen was het niet helemaal eens met dat wat erin stond. Dus de brief is nooit naar de veroorzaker gegaan.
Nu heb ik een nieuwe advocaat die harder is naar de tegenpartij: de tegenpartij probeert overal onderuit te komen (verzint ook steeds meer dingen) en hij gaat daar niet in mee.
Nu ik eind deze maand ziek uit dienst ga (nadat ik eerst ontzettend aan het lijntje ben gehouden), merk ik dat ik moeite heb met alles. Doordat ik bijna 2 jaar alles zelf heb moeten regelen (mijn eerste arbeidsdeskundige is van de zaak gehaald door de tegenpartij en daardoor kon ik niet iemand, die bij hetzelfde bedrijf werkt, mijn zaken laten behartigen) ligt er gruwelijk veel op mijn bord.
Nu heeft mijn huidige advocaat al aangegeven dat het dossier een puinhoop is en hij zo goed als alles uit mijn handen gaat nemen. Ook heeft hij al aangegeven dat hij gaat procuderen dat de veroorzaker VOLLEDIG verantwoordelijk wordt geacht (en niet 90% voor de tegenpartij en 10% voor mij). De veroorzaker is strafrechtelijk ermee weggekomen, want de zaak is geseponeerd. Dus door de veroorzaker financieel VOLLEDIG verantwoordelijk te stellen, krijg ik misschien toch wat gerechtigheid.
Ook heb ik Perspectief Herstelbemiddeling ingeschakeld, want ik wil dat de veroorzaker weet wat hij veroorzaakt heeft. Nu wordt er tegen mij gezegd:" Je blijft in de slachtofferrol hangen, dat moet je niet doen!", maar hoe kan ik dingen loslaten als ik hem niet aangesproken heb? Hij heeft gezegd:" Het is mijn schuld niet, we hebben elkaar niet geraakt!" Maar het was zijn schuld wel (politieonderzoek heeft dit laten blijken, hij heeft haaientanden genegeerd, en doordat ik zag wat hij ging doen, heb ik er alles aan gedaan om hem niet te raken. Uiteraard in de hoop dat ik om de auto heen kon rijden met mijn brommer. Ik hoor het hem nog zeggen:" Ik zag je niet, maar ik hoorde je wel vallen!" HOEZO "het is mijn schuld niet"!!!
Ook krijg ik te horen, dat ik me overal op terugtrek. Maar is dat verwonderlijk? Ik kan op dit moment gewoon niet meer genieten. Gelukkig heeft mijn psycholoog ook de ernst van de PTST ingezien en me verwezen naar PsyTrec.
Sorry voor dit, maar ook nu weer zit in met tranen in mijn ogen te schrijven.
Chantalle
3 Reacties
Lieve groet en oprecht medeleven van Gelma
Nee, je hoeft geen sorry te zeggen hier. En eigenlijk nooit, als je je verhaal kwijt moet .
Wat moet jij het vechten moe zijn zeg! Ik herken het wel. Rond de datum van je ongeluk komt het allemaal extra hard binnen.
Zeker het hele proces waar jij nu inzit. Eigenlijk dubbele rouw: je beperkingen accepteren en je baan verliezen.
Mensen die zeggen dat jij in een slachtofferrol blijft zitten door Perspectief in te schakelen zou je moeten laten kletsen (dat is makkelijker gezegd dan gedaan, en zal vaker niet lukken dan wel). Ik denk dat het juist heel helpend zou kunnen zijn.
Een goede letseladvocaat hoort ook alle lasten bij je weg te nemen. Dus dat heb je hartstikke goed gedaan door over te stappen.
Wat andere ook zeggen, als ik dit allemaal zo lees ben jij echt goed bezig en heel hard aan het werk om dit achter je laten.
Alleen moet je nog wel even volhouden zo te lezen. Procederen kost tijd en er zal een wachtlijst zijn bij PsyTrec.
Probeer tussen door jezelf emotionele ruimte te geven, door iets te doen wat je leuk vind en wat weinig inspanning vergt.
En .................. gewoon lekker hier blijven schrijven als je die behoefte voelt.
Liefs, Nel
Veel sterkte toegewenst. Volgens mij is een van de doelen van deze community dat er een plek is waar je ook mag spuien en je frustraties kan uiten. Sorry voor het delen van jouw verhaal is voor mij niet nodig.