Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor nabestaanden na zelfdoding

Hoe lang duurt het...(flashbacks)

Standaard profielafbeelding
N78

Het is nu iets meer dan een week geleden. Maar ik heb nog elke dag flashbacks naar het moment dat ik het nieuws te horen kreeg. Hoe mijn zoon mijn kamer in kwam rennen al brullend met de tekst "Hij is DOOD.". Nu ik dit schrijf voel ik de tranen alweer opkomen. De pijn voor mijn zoon, maar de pijn voor zijn familie en voor hemzelf. Het voelt nog steeds fucked up.

Gisteren had ik de flashbacks de hele dag door. tot nu toe is het vandaag iets minder.

Ik heb ook nog iedere keer flashbacks naar hoe het gebeurd is en naar hoe hij nu alleen daar in de grond ligt.

Begrijp dat het heel persoonlijk is, maar hoe lang heeft dit voor jullie geduurd?

Bezig met laden...

5 Reacties

15 januari 2025
Beste N78,
mijn zoon 6 maanden geleden uit het leven gestapt. Bij de politie bureau tijdens wachten op bevestiging kreeg ik een foto te zien….ik heb nog steeds flashbacks. Het was een impulsieve beslissing om foto te bekijken maar op dat moment had ik een bevestiging nodig dat het was mijn jongen.
Geef jezelf tijd.

Warme groet,
Jenya

15 januari 2025 (bewerkt)
Lieve N78,

Mijn dochter van 20 is 4 december 2023 uit het leven gestapt en ik heb nog regelmatig flashbacks ik heb therapie en ik heb ook EMDR gehad om de ergste flashbacks te kunnen handelen. Ook ik dacht in het begin van Hoe lang gaat dit duren voordat ik me een beetje beter ga voelen want eigenlijk wilde ik zelf niet eens meer leven dat heb ik echt heel lang gehad. Ik heb me zo vreselijk slecht gevoeld zoveel schuldgevoel zo erg moeten huilen oer huilen noemen ze dat ik denk dat de hele straat me wel heeft gehoord , zo fucked up was ik, nu we een jaar verder zijn en ik toch een therapie heb gekregen en aan de medicatie ben begonnen gaat het een stukje beter met me. Ik ben net langzaam aan het accepteren dat ik een ander leven leid zonder haar maar wel met haar in mijn hart en ik praat iedere dag over haar ben trots op mijn dochter maar ik mis haar enorm.
15 januari 2025
Het is bijna vijf weken geleden dat ik mijn vriendin verloor. Ik zag haar lichaam in het ziekenhuisbed waar ze naartoe was gebracht, en het is een herinnering waar ik nog steeds flashbacks van krijg. Naarmate de tijd verstrijkt, neemt de frequentie van de flashbacks af en zijn de emotionele reacties, die meestal uitbarstingen van huilen waren, minder sterk geworden. Het verdriet en het gebrek aan gevoelens of emoties in mijn dagelijkse leven blijven echter aanhouden, en ik kan nog steeds niet terug aan het werk. Na drie weken begon ik me sterker te voelen om te praten over wat er gebeurd is, en ik heb geleerd dat praten erover helpt. Ik wens jou en je familie heel veel sterkte
15 januari 2025 (bewerkt)
Het is voor jou nog maar heel kort geleden dat je dit hebt meegemaakt. Het heeft tijd nodig en misschien ook professionele hulp als dit bij jou zo blijft. Het is bij mij nu 9 maanden geleden dat ik mijn man levenloos heb aangetroffen. Ik heb direct een psycholoog ingeschakeld en daar heb ik heel veel steun aan. En ja, ik zie echt nog wel af en toe dat beeld voor me. Maar het gaat bij mij gelukkig niet meer gepaard met gevoelens van paniek en shock zoals het die eerste keer was. Het verdriet en de pijn zit bij mij nu in het missen van mijn man en niet in de manier waarop hij overleden is. Een lieve groet en veel sterkte, Ina
15 januari 2025
Het is voor mij vandaag precies een jaar geleden en heb af en toe nog flashbacks. Zoiets heeft echt tijd nodig en zal zeker niet binnen een paar weken over gaan. Geef het de tijd en de ruimte. De tijd heelt een hoop. Ik heb er ook therapie voor gehad en dat heeft me ook erg geholpen