Hopeloos
In 2020 heb ik een auto-ongeluk gehad en sindsdien is mijn leven enorm veranderd. Ik had mijn eigen onderneming en werkte met veel plezier in de zorg. Ik was jong getrouwd, kreeg twee prachtige kinderen. Ik wilde iets doen en besloot ik om opnieuw te gaan studeren. Ik heb verschillende opleidingen met succes afgerond en besloot mijn eigen bedrijf te starten. Het ging goed, totdat het ongeluk gebeurde. Iemand reed zonder op te letten van een uitrit en botste tegen mijn portier. De eerste reacties na het ongeluk waren niet al te slecht, dus ik reed naar huis. Maar daarna begon de ellende. De pijn werd steeds erger en de klachten hielden niet op. De dingen die ik voorheen zo makkelijk kon doen, lukten nu niet meer. Ik ben grotendeels afhankelijk geworden van mijn partner en kinderen. Werken is niet meer mogelijk.
Veel bedrijven willen je graag aannemen voor werk, maar het lukt me niet om op het gewenste niveau te functioneren. Ik heb twee belangbehartigers juristen gehad: de eerste was bijna altijd op vakantie en slecht bereikbaar, de tweede vroeg me om zelf de vragen voor de verzekering te formuleren. Uiteindelijk ben ik naar een advocaat gegaan, maar na twee maanden vertelde hij me dat hij me niet verder kon helpen. Ik was wanhopig en zocht opnieuw een advocaat via internet. Ik zit nog steeds in een letselschadezaak, maar de verzekering stelt dat ik geen letselschade heb. Volgens een neuroloog heb ik waarschijnlijk wervelletsel door de klap (wervelletsel zonder wortelcompressie), maar de verzekering wil mijn zaak voor een klein bedrag afkopen. Ik ben het zo zat, ik voel me uitgeput. Sinds het ongeluk voel ik me lichamelijk en geestelijk niet goed. Ik wil echt stoppen met het gedoe met de verzekering, maar wat moet ik daarna doen? Ik kan niet werken. Dag en nacht heb ik knallende hoofdpijn, mijn schouders en nek staan voortdurend gespannen en veel pijn.ik heb pijn in mijn rug en krachtverlies in beide armen. Wat kan ik met deze klachten? Wie wil mij nog in dienst nemen? Mijn partner betaalt nu alles en ik voel me schuldig. Ik wil graag zorgen voor mijn gezin, maar dat lukt me niet. Ik kan niet slapen en voel me verloren.
Mijn advocaat heeft me verteld dat de strijd tegen de verzekering kansloos is, omdat er geen zichtbare schade is. De persoon die tegen mijn auto botste, is rustig doorgegaan met zijn leven, terwijl ik dieper en dieper in problemen raak. Mijn gezondheid was altijd mijn grootste goed, maar nu besef ik pas echt hoe belangrijk dat is. Zonder gezondheid kun je niet verder. Ze zeggen dat ik het moet accepteren, maar wat moet ik accepteren? Dat ik nu volledig afhankelijk ben van mijn gezin? Dat ik een last ben? Dat ik niks meer voor mijn gezin kan betekenen? We kunnen nauwelijks nog samen leuke dingen doen door mijn pijnklachten. Vrienden en collega's, met wie ik vroeger dagelijks contact had en na werk vaak afsprak, laten nu niets meer van zich horen. Ik voel me in de steek gelaten en heb het vertrouwen in mensen verloren. Iedereen lijkt naar zijn eigen voordeel te kijken wanneer ik om hulp vraag.
Ik voel me lichamelijk en geestelijk kapot. Dag en nacht bid ik tot God om hulp.
7 Reacties
Wat ben jij al lang aan het vechten. Voel je machteloosheid door de regels heen.
Zelf ook met traject bezig na een ongeval. Daarbij ook nodige verzekerings werk en aanpassingen.
Snap alleen niet dat ze zo moeilijk doen. Dat hoort en mag niet. Klinkt voor mij of ze er geen zin in hebben. Je een dure voor hun zal zijn. Zeg bedenkt ook maar wat hoor. Ben er ook niet zo in thuis.
Heb het geluk dat ze bij mij niet moeilijk doen. En mij graag terug in maatschappij zin.
Zou het er niet bij laten. En zeker doorgaan. Wellicht andere verzekering. Via arts. Of andere arts. Zoals ze je nu behandelen mag en hoort niet.
Wellicht kan uwv nog iets voor je doen.
Wel zonde van je werk. Dat je juist nu niets hoord. Zegt genoeg hoe relatie is denk ik. Maar zal niet leuk voelen.
Hoop dat je ergens nog een weg weet kan vinden. Geef het niet op. Je hebt recht op meer dan dit.
Dikke knuffel. En je bent echt niet alleen.
Och dat is erg, en zeker als jouw letselschadeadvocaat zegt dat het niets uithaald. Want dat is niet waar!
In mijn geval is de veroorzaker ook gewoon doorgegaan met zijn leven en is mijn leven ook helemaal stuk. Maar ik zou het er niet bij laten zitten en ervoor vechten. Zeker omdat je ook nog een gezin hebt
Heel veel sterkte
Liefs XOX Chantalle
Het helpt gewoon enorm dat je gehoord wordt. Ik ben ook van het begin dankbaar geweest dat ik hier mijn verhaal mocht doen (en opnieuw en opnieuw)
Weet dat je niet alleen bent in dit.
We zijn er voor elkaar in deze groep
Liefs XOX Chantalle
Wat een lange weg van vechten ben jij al aan het gaan.
En ja, dat is zo makkelijk gezegd door mensen die het zelf niet ervaren dat je het moet accepteren. Dat helpt je niet, dat maakt je nog meer machteloos, want je doet zo je best als ik dat lees om weer terug te komen.
Ik snap goed dat je je lichamelijk en geestelijk kapot voelt.
Wat ik raar vindt is dat de neuroloog zegt dat er waarschijnlijk wervelletsel door de klap is ontstaan en dat de advocaat zegt dat er geen zichtbare schade is. Nee, maar dat kan hij niet constateren, dat moet een arts constateren. Heeft hij een verzekeringsarts er naar laten kijken? (dit kan trouwens zonder dat jij er zelf naar toe hoeft, bij mij hoefde ik alleen maar toestemming te geven dat die arts informatie inwon bij mijn behandelaar). Misschien is dat nog een optie voor je.
Ik zal voor je bidden.
Lieve groet Nel
Wiplash wordt blijkbaar door de verzekeraars niet serieus genomen, ook al is de pijn heel echt. Wat je zegt over de verzekeringsarts is een goed idee, ik ga daar zeker naar kijken en hopelijk brengt dat wat vooruitgang.
Dank je wel voor je steun en gebeden, dat doet me goed. Ik blijf proberen, want ik heb echt geen andere keuze.