Ik schreeuwde/huilde om hulp....

Hoi allemaal,

Ik ben een 27e jarige vrouw die veel slechte dingen heeft gemaakt. Ik heb nooit hulp gezocht omdat ik bang was. Bang voor eerwraak. Maar ik deel mijn verhaal omdat alle geestelijke en lichamelijke mishandelingen die mij zijn aangedaan kwijt wil. Ik heb het gevoel dat mijn omgeving mij niet begrijpt. Mij niet begrijpt omdat hun ook de schuldige zijn. Schuldig voor de hulp die ik nodig heb en de ellende waar ik in mijn hoofd mee leef. Ik heb een zoontje van 2. Hij is het enige wat mij gelukkig maakt, wat mij sterk houd om door te gaan. Door te gaan om alles te vergeten en gelukkig te leven.

 Ik heb mijn verhaal in paar stukken op enkel fora ook gedeeld. Maar nu zal ik het hele verhaal delen. Het verhaal van mijn slechte jeugd waar ik in was en wat ik NU pas besef. Ze zeggen wel je weet niet beter dan dat je gewend was. En dat was bij mij het geval. Totdat ik moeder werd, beseft ik mij hoeveel ik van mijn kind houd en ik alles zou doen om hem te beschermen en hem gelukkig te maken.

Ik werd vroeger door mijn moeder, broers en zussen veel mishandeld. Vooral mijn moeder en broer. Ik heb 3 oudere zussen, 2 broers en 1 broertje. Van mijn moeder moest ik vroeger ELKE DAG met een doek de vloer van de huis schoonmaken, elke kamer. Ik mocht geen hoekje missen. Een keer zei ik tegen moeder dat ik moe was van school en vroeg of mijn zussen het niet een keer doen. Ik was wel boos, moe en verdrietig. Mijn moeder sloeg mij. Ze pakte me bij mijn haren en begon mij uit te schelden. Niemand deed wat. Een pak slaag krijgen was normaal voor mij. Dit kreeg ik wel wekelijks.

Een keer zat ik in mijn kamer als 16e jarige op mijn laptop waarvoor ik hard gewerkt had bij de supermarkr een film te kijken. Mijn broer eiste de bank helemaal voorbzichzelf. Ik zei waarom hij in mijn kamer moest zijn? En dat ik hier eerder was en ik gewoon op mijn plek bleef zitten. Ik kreeg een stomp op mijn gezicht en liep vervolgens 3 weken lang door school met een bult op mijn voorhoofd. Gelukkig kon ik de bult goed verbergen door mijn pony en een pet. Niemand deed wat.

Ik moest van mijn moeder een bord met eten brengen naar mijn zus die beneden zat te wachten. Ik was moe van de koranlessen die ik verplicht elke zaterdag en zondag van 8 tot 5 moest volgen, mijn.andere broers en zussen hoefde dat niet. Ik vroeg aan mijn moeder waarom ik het ALTIJD moet brengen. Ik vroeg daarna ook gelijk of mijn oudere zus het niet kon brengen want ik was heel erg moe (later bleek dat ik een blaasontsteking had en vit. D tekort vandaar me vermoeidheid altijd). Mijn moeder werd heel boos ze rende mij achterna in de huis pakte me bij mijn haren..... ze trok aan mijn haren... heen en weer... heen en weer... ze stopte een vaatdoekje in mijn mond.... ik schreeuwde van de pijn en huilde van wat ze mij aandoet. Ze schelde me verrot uit o.a. dat io ongehoorzaam was en dat ik alles moet doen ze zei mijn zussen moeten niks doen want ik kan het ook doen. Ik kon uiteindelijk van haar ontsnappen maar ze bleef mij achteraan rennen.... ze trok aan mijn haren heel hard dat ze uiteindelijk een lok haren in haar hand had. Heigend... ze was moe van het in elkaar stompen van mij..... Niemand deed wat.... mijn broer T praat vaak over de mooiste dag van zijn leven dat mijn moeder mij hard had aangepakt... hij zegt dat ik gek ben en dat ik verdien om gestraft te worden.... ik huil weer als ik hier aandenk...

De mishandelingen gingen door tor mijn 25e totdat ik het huis uitging. Mijn moeder was ook op mijn 19e overleden aan kanker. Ik heb het mijn moeder vergeven. Ik weet dat ze het moeilijk had met mijn vader... mijn vader is een narcist en hij mishandelde en scholde haar ook dagelijks uit.

Op mijn 24e wou ik het huis uit... omdat mijn zus E. Mij als vuil behandelde. Ze heeft SLE. Zus E. Is altijd op mijn jaloers geweest. Ik kreeg veel aandacht van mannen en zei niet. Nadat mijn moeder was overleden had ik in iedergeval 1 persoon minder dat mij niet in elkaar sloeg. Helaas begon de geestelijke mishandelingen erger te worden door mijn zus.

Toen ik 24 was had ik een relatie met iemand, we wilden graag gaan trouwen.

Zus E. is 32 jaar en de ander zus S. is 28 jaar. Geen van beide is getrouwd. Mijn zus van 32 heeft ook nog SLE en is wat wij als familie constateren depressief. Ze wilt geen hulp van ons of van andere accepteren. 

Mijn tante kwam een keer thuis en begon over trouwen.... Ze vroeg waarom mijn zus niet gaat trouwen en waarom ze huwelijksaanzoeken af heeft gewezen in de verleden toen er nog geïnteresseerde waren. Nu ze 32 jaar is vraagt niemand haar hand (Turkse cultuur), daarnaast is de niet echt een praktiserend moslima en zit ze de hele dag thuis met haar wajong op haar telefoon of voor de tv, ze is ook erg vermagerd en onverzorgd.

Toen mijn tante vroeg aan mij of ik wil trouwen, zij ik jazeker, insaAllah (met gods wil) binnenkort, ik wil niets liever dan trouwen, want mijn thuissituatie is ook niet best, koppig drukke vader,broers die maar met elkaar ruzie maken en mij slaan soms. Sinds de dag dat ik zei dat ik wil trouwen deed ze heel raar tegen mij.....afstandelijk, bot en keek ze voordurend vies naar mij. Op een dag brak ze een glas voor mijn neus. Ik stond een broodje te smeren in de keuken.... ze riep mijn vader en zei dat ik het hen gedaan. Mijn vader sloeg mij en zei dat ik onhandig was en beter op moest letten. Zij lachte naast mijn vader vrolijk. Ze werd er vrolijk van dat ik een pak slaag kreeg voor iets wat ik niet heb gedaan. Die vieze lach kan ik nooit vergeten uit mijn hoofd.

Omdat ik geen moeder heb, ik ben haar op 19 jarige leeftijd kwijtgeraakt, vroeg ik aan mijn zus E. of ze mijn moeders recepten aan mij wilde leren, ze schold mij uit en zij dat ik het zelf moet leren en uitzoeken. Ik werd hier verdrietig van. Mijn broertje zij dat ik er niks van aan moet trekken.

Als ik aan zus E. ook iets vraag bijv kom winkelen, of zullen wandelen, of wie heeft gebeld...negeert ze mij en loopt ze weg.... ze kijkt mij niet eens aan. Niemand in de familie die er van iets zegt bijvoorbeeld 'hey het is je zusje waarom doe je zo?'. Op een dag besloot ik hoofddoek te dragen. God was de enige bij wie ik kon praten... mijn zus zei tegen mij dat ik een neppe moslim ben en dat ik de hoofddoek toch weer zal afdoen... die woorden deden mij pijn.

Als ik even niet wilde afwassen omdat ik naar werk moet, scheld ze mij helemaal verrot uit en maakt ze mij zwart. Als ik schoonmaak en ik doe iets volgens haar niet goed scheld ze me uit en schreeuwt ze de hele huis zodat iedereen het hoort... ik werd er boos om, want ze weet dat ik het wel gewoon goed doet.

Toen ik vroeger op 17e jarige leeftijd 1000 euro nodig had om te lenen voor operatiekosten, wilde zij mij niet lenen, ze zei dat ik het zelf moet uizoeken etc. toen zei ik van als jij het was zou ik ook aan jou geven toen schreeuwde ze JA IK HEB JOU GELD NIET NODIG TRUT IK BEN SLIMMER DAN JOU! .na die korte discussie ben ik toen gaan werken en voor mijzelf gaan sparen. Nu moet zij zelf een operatie ondergaan en kosten daarvan betalen..... heb ik haar 1000 euro gegeven zonder dat zij het vroeg.... soms denk ik van ik had het niet moeten geven want zij leende mij ook niks toen ik het aan haar netjes vroeg. Maar daar ben ik te goedhartig voor.

Op mijn 18e had ik mijn rijbewijs gehaald. Ik wilde een auto kopen zei ze JA je gaat toch ongeluk maken.....

ik zeg ook dit alles tegen mijn andere zus S.... maar zij merkt niks.... de laatste jaar dat ik nog bij mijn vader woonde ben ik afstand gaan nemen van al mijn broers en zussen en zat gewoon in mijn kamer meteen boek of als ik verdrietig was ging ik dan bidden..... toen ik wilde gaan trouwen was mijn familie er fel op tegen. Mijn zus E. Deed er alles aan om mij niet te laten trouwen. Ik wilde mijn vader praten en vertellen dat de jongen waarmee ik trouw een goed jongen is. Hij wou mij niet aanhoren en pakte mij bij de hoofddoek hij sleepte mij op de grond naar mijn kamer toe en begon mij te slaan. Mijn hele rug was bont en blauw en beide armen waren bont en blauw. Zus E. zat te lachen in de woonkamer. Mijn broer kwam in mijn kamer.... in plaats van te vragen wat er aan de hand was sloeg hij mij ook in elkaar. Ze hielde mij de hele week vast in huis... ik mocht niet mijn kamer uit...Niemand deed wat... Zus S. Stuurde mij een sms de volgende morgen (de dag dat ik geslagen werd) met een telefoonnummer van een psycholoog. Ze vond mij geestelijk niet oke dat ik wil gaan trouwen. Ze had toen mijn vriend niet eens ontmoet. Ze zei dat ik met een opa trouw omdat hij 8 jaar ouder is dan mij.

Deel 2 post ik binnenkort.. sorry dat dit zo lang is... ik moet dit afschrijven van mij als een soort therapie....