Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

1 jaar geleden dat de rechtzaak was

Vandaag is het 1 jaar geleden dat de rechtzaak tegen mijn stiefopa was. Uitspraak wel veroordeeld maar voorwaardelijk gekregen omdat hij nu oud is. Wat ik nog steeds lastig vind. Deze week ook weer herbelevingen gehad tijdens intiem zijn met mijn vriend, ik verstijf en durf niks te zeggen. Het gaat wel beter als eerst maar toch komen soms die herbelevingen terug, hoe kan dat toch he...

Ik zit gevangen en hij loopt vrij rond. Ik wilde dit toch even kwijt...

Bezig met laden...

10 Reacties

10 oktober 2024
Lieve Mies, wat dapper dat je de rechtszaak bent aangegaan. Probeer je vast te houden aan het feit dat hij veroordeeld is. Ook al hoeft hij zijn straf niet uit te zitten, hij moet verder leven met een veroordeling waaruit naar voren is gekomen dat hij een dader is van iets heel ernstigs. Dit zal voor altijd aan hem kleven. Met deze uitspraak is ook uitgesproken dat jouw geen enkele blaam treft. Ik ben 11 jaar misbruikt door mijn stiefvader. Helaas was ik te laat in mijn leven sterk genoeg om een eventuele rechtszaak aan te kunnen en is mijn zaak verjaard. Toen ik nog niet zo lang geleden in een afrondend gesprek (ik heb het contact verbroken) tegen mijn stiefvader zei dat hij een normaal leven kan leiden omdat ik nooit aangifte heb gedaan was zijn antwoord: "Het is allang verjaard, dus je kunt toch niets meer". Op dat moment wenste ik dat ik wel sterk genoeg geweest was om aangifte te doen, want die opmerking liet mij scherp zien dat ik niets voor hem heb betekend. Dus nogmaals wil ik uitspreken hoeveel bewondering ik voor jou heb. Jouw ultieme genoegdoening zit hem nu in laten zien dat jij je er niet onder laat krijgen. Steek geen energie meer in je stiefopa, maar richt je zoveel mogelijk op jezelf en werk aan je eigen herstel. Ik heb dit de afgelopen jaren ook gedaan en ik voel mij beter dan ooit. Mijn stiefvader woont dicht bij mij in de buurt, maar ik loop met opgeheven hoofd door onze woonplaats. Ik heb gelukkig de kracht gevonden om te gaan praten over wat mij is overkomen waardoor mijn omgeving nu weet wat er gebeurd is. Hij zou met gebogen hoofd uit schaamte door het leven moeten gaan, niet ik. Ik hoop dat jij je op termijn weer vrij zult voelen. Probeer zeker met je vriend te praten over wat er in jou omgaat. Dat zal maken dat hij jou beter gaat begrijpen en dat kan bijdragen aan jouw herstel. Ik wens je alle goeds. Lieve groet, Linda
11 oktober 2024
Hoi Linda, hoelang is het geleden dat de laatste misbruik heeft plaats gevonden?
11 oktober 2024
Hoi Linda hoe weet je zeker dat de zaak verjaard is? Is dat omdat het 10 jaar geleden is dat de laatste misbruik heeft plaatsgevonden of heeft de Politie je dat verteld?
14 oktober 2024
Ik ben misbruikt van 1971 tot ca 1983. Wanneer een zaak nog niet verjaard is gaat deze mee bij een eventuele wetswijziging. Mijn zaak is helaas verjaard. Tot een paar jaar geleden heb ik niet de intentie gehad om aangifte te doen omdat mijn moeder nooit de kracht heeft gehad om bij mijn stiefvader weg te gaan en omdat ik nog niet zover was dat ik openlijk durfde te praten over hetgeen mij is overkomen. Mijn moeder is vier jaar geleden overleden en de relatie met mijn stiefvader verslechterde. Hij heeft met mijn moeder twee kinderen gekregen (mijn half broer en zus) die niets van het misbruik wisten. Het was heel pijnlijk om dit openbaar te moeten maken. Mijn zus heeft onvoorwaardelijk voor mij gekozen en het contact verbroken met haar vader. Mijn broer heeft de kant van mijn stiefvader gekozen. Ik heb nog geprobeerd mijn stiefvader te bewegen tot familietherapie, maar dat heeft hij afgehouden. Hij wil niet geconfronteerd worden met hetgeen hij gedaan heeft en zijn verantwoordelijkheid nemen. Omdat er nog spullen bij hem in huis waren die voor mij emotionele waarde hadden heb ik nog een afrondend gesprek met hem gehad op neutraal terrein samen met mijn zusje en mijn oudste broer (mijn volle broer) die ook door hem misbruikt is. In dat gesprek zei hij bijna smalend dat ik toch geen aangifte meer kon doen. Die opmerking en de manier waarop hij dat zei heeft me erg geraakt.
14 oktober 2024
Mag ik vragen hoe oud je toen was in 1983?
14 oktober 2024
Ik ben geboren in 1966. Het misbruik begon toen ik vijf was en heeft helaas lang geduurd. Aan het eind van deze periode nam het misbruik af omdat ik altijd ontzettend moest huilen wanneer het gebeurde. Pas toen ik bijna 17 was durfde ik echt nee te zeggen. Nu begrijp ik niet van mezelf dat ik dat pas op die leeftijd durfde. Ik hem mij daar lang schuldig over gevoeld en schaamde mij er ook voor. Maar in therapie heb ik hier meer inzicht in gekregen. Omdat ik geen herinneringen meer heb aan mijn kindertijd voor het misbruik had ik geen enkele basis qua veiligheid. Ik heb nooit geleerd om mijn grenzen aan te geven. Tot op de dag van vandaag vind ik dat op alle vlakken nog steeds heel moeilijk.
14 oktober 2024
Zoiets is natuurlijk niet jouw schuld. Daarvoor hoef je je niet schuldig te voelen. Maar dat heb je waarschijnlijk vaak genoeg gehoord. Heb je ooit gedacht aan behandeling?
10 oktober 2024
Hey. Heel herkenbaar, mijn dader is ook oud en wordt waarschijnlijk niet gestraft in de mate van in de gevangenis bedoel ik. Het is inderdaad zo niet eerlijk ..je zegt het heel goed ik zit gevangen en hij niet. Zo voel ik dat ook.....
10 oktober 2024
Hey lieverd, Wat lijkt dat me heftig en ik snap je gevoel volledig! Uit eigen ervaring weet ik hoe naar en onrechtvaardig dit kan zijn. Weet a.u.b. dat je er niet alleen voor staat! Ik wil je laten weten dat je gevoel er mag zijn. Het is zo moedig dat je hierover praat en het deelt. Ik hoop dat je op die momenten wanneer je verstijft, voorzichtig naar jezelf kunt kijken en jezelf de tijd en ruimte geeft om te voelen wat je voelt, zonder oordeel. Je verdient die zachtheid en zorg, vooral in zulke moeilijke momenten. Weet dat ik er voor je ben als je verder wilt praten of gewoon een luisterend oor nodig hebt. Je hoeft dit niet alleen te dragen. Ik ben met je <3
10 oktober 2024
Hey lieverd, Wat lijkt dat me heftig en ik snap je gevoel volledig! Uit eigen ervaring weet ik hoe naar en onrechtvaardig dit kan zijn. Weet a.u.b. dat je er niet alleen voor staat! Ik wil je laten weten dat je gevoel er mag zijn. Het is zo moedig dat je hierover praat en het deelt. Ik hoop dat je op die momenten wanneer je verstijft, voorzichtig naar jezelf kunt kijken en jezelf de tijd en ruimte geeft om te voelen wat je voelt, zonder oordeel. Je verdient die zachtheid en zorg, vooral in zulke moeilijke momenten. Weet dat ik er voor je ben als je verder wilt praten of gewoon een luisterend oor nodig hebt. Je hoeft dit niet alleen te dragen. Ik ben met je <3