Tijdens sexs kon ik alleen maar janken
Hoi allemaal, wie herkent dit. Mijn man wilde sex met mij vanavond. Hij dacht alleen aan zichzelf. Ik kon alleen maar huilen. Geen kussen en knuffelen. Geen voorspel. Ik jankte maar en hij zag het niet. Ik verlamde en liet het maar toe. Ik voel me zo gebruikt. Hij komt tot zijn hoogte punt en zit niets aan mij. Ik bevroor gewoon. Ik weet niet hoe ik dit moet vertellen. Ben bang. Voel me zo kut en verdrietig en gebruikt.
Bezig met laden...
5 Reacties
Ik herken het als geen ander om zeer eenzaam te zijn en daardoor dan toch maar bij een man te blijven, die je eigenlijk niet kan geven wat je nodig hebt. Toch beschadig je jezelf daardoor alleen maar meer. De weg naar herstel is jezelf geven wat je nodig hebt, ook als dat in eerste instantie vooral pijn doet qua eenzaam zijn.
Ik heb eens geprobeerd om een sex vrije periode te vragen aan mijn partner. De reactie daarop spreekt boekdelen. Ik hoop dat je dat aandurft. Als hij blijft bij wat hij nodig heeft, in plaats van jou je rust en veilig voelen te gunnen, dan heb jij iets anders nodig. Ik kan het niet mooier maken.
Ik begrijp heel goed dat je je eenzaam voelt. Ik heb veel sexuele trauma's meegemaakt op verschillende leeftijden en elke keer had ik niet iemand waarmee ik het veilig voelde het te delen. Als je ouders niet erg empathisch zijn kan het erg moeilijk zijn te snappen dat andere mensen dat wel kunnen zijn. Hoe zijn jou ouders eronder? Of vrienden van je? Ik ben op een gegeven moment gaan delen tegen degene die ik het meest vertrouwde waar ik begrip van zou krijgen. Ook al wist ze niet goed wat te zeggen, was het toch fijn dat een deel van mijn geheim openbaar was. Het is een stukje je plaats innemen. Nu mag er een stuk van je er niet zijn, uit angst voor bijvoorbeeld verlating. Maar hierdoor voel je eenzaamheid en niet gezien worden, omdat je je verstopt. Ik ben nu erdoorheen dat iedereen belangrijk in mijn leven dingen ervan weet. Maar ben nog niet in staat geweest mijn gevoelens erover te delen. Rationeel uitleggen is 1, je gevoel delen 2. Ken je misschien meditaties? Innerlijk kind meditaties? Waarbij je als volwassen zelf je innerlijk kind troost (degene die vroeger pijn is gedaan)? Het kan enorm helpen jezelf als jong persoon te zien die hulp ontvangt zoals ie had gewild van een ouder. Het creeert ruimte om je hele gevoel te voelen, omdat je je gesteund voelt. Visualiseren is voor je brein hetzelfde gevoel als de realiteit. Het kan even oefenen zijn om jezelf die troost te kunnen bieden. Maar als je blijft herhalen dan levert het enorm veel op. Je krijgt weer het gevoel dat je empathie verdient. Dat jou gevoel gezien en erkent mag worden. You tube staat vol met gratis versies. Misschien helpt het om de ergste pijn te verlichten. Ik heb laatst ook een meditatie aangezet met de titel eenzaamheid. Mijn inzicht aan t einde van die meditatie was dat ik me afscheid van anderen, omdat ik verwacht dat ze er niet voor me zullen zijn. Iedereen kan zo zijn eigen gedachten hebben rondom eenzaamheid. Meditatie helpt om in een rustige ontspannen state of mind te komen en vanbinnenuit inzicht te krijgen en emoties vrij te laten. Ik hoop van harte dat het jou net zo goed doet, als dat het mij doet.
Veel liefs en sterkte.
Wat naar dat dit gebeurd is. Het klinkt alsof je erg geschrokken bent en in het moment niet anders kon dan huilen. Ik heb soms ook dat ik ergens zo door overvallen word dat ik alleen nog maar kan huilen. Helemaal naar dat het met je man gebeurde en dat hij geen rekening met je hield.
Weet je man van je verleden?
Zou je er met hem over kunnen praten op een rustig moment? Je kan hem dan misschien vertellen wat het met jou doet als hij seks wil zonder met jou af te stemmen waar jij behoefte aan hebt.