Mijn verhaal

Hallo,

Ik vind het enorm lastig om mijn verhaal te delen, maar ik mis de steun van mensen om me heen die het meer begrijpen en hoop dit hier te vinden. 

Vorige zomer was ik op stap met een vriendin in de stad waar ik toen nog woonde.  Die avond ben ik gedrogeerd en heb ik seks gehad met een jongen op het toilet van een club. Hier wist ik zelf niks vanaf, tot ik de ochtend erna benaderd werd door enorm veel mensen, waaronder vrienden, maar ook vreemden, over het feit dat er filmpjes rondgingen waarin te zien is dat ik seks heb op de wc. Er zijn 2 filmpjes gemaakt door een meid en rondgestuurd via snapchat. Ik ben hier enorm van geschrokken, aangezien ik zelf niet wist dat het gebeurd was. Ik kreeg ook enorm veel vervelende berichten op instagram, met de teksten of ik op hen ook een ritje wilde maken. Dit heeft me enorm geraakt. 

Aangezien de introductie van mijn nieuwe studie 2 dagen later begon, ben ik doorgegaan met mijn leven en heb ik het enorm weggestopt. Tot ik een half jaar geleden besefte dat ik er enorm last van had. Tijdens het uitgaan werd ik angstig en kreeg ik vaak paniek, bepaalde liedjes triggeren me enorm, ik voelde me leeg, alleen en enorm verdrietig en ik durfde de eerste wc niet meer in (aangezien de wc op het filmpje ook de eerste was). Vanaf dat besefmoment heb ik hulp gezocht. Ik ben gestart met EMDR en heb hier enorm veel profijt van. 

Echter is tijdens de therapie naar boven gekomen dat ik diezelfde avond ben verkracht in een steeg door een andere jongen. Ik was mentaal een beetje bijgekomen van de drogering, maar ben fysiek niet in staat geweest om me ertegen te verzetten. Ik heb dit enorm verdrukt, vanwege de situatie met het filmpje. Ik ben nu uitbehandeld voor het verkrachtingsgedeelte, maar ga verder in op wat nog achter is gebleven kwa trauma. 

Ik heb laatst contact gezocht met de jongen waarmee ik seks heb gehad op de wc om te weten hoe het die avond is gegaan. Hij vertelde mij dat ik alles heb geinitieerd en enorm gewillig was de gehele avond. Vanaf dat moment is er iets in mij geswitcht dat me enorm veel pijn doet. Ik heb het gevoel dat ik geen recht heb op het verdrietig zijn en pijn te ervaren, aangezien ik dit ''zelf'' heb gedaan. 

Ik merk ook dat het de laatste weken enorm impact heeft op mij. Alles voelt opeens enorm anders. Het genieten wat ik altijd heb gedaan is er niet meer zo. Ik voel me enorm vaak down, maar heb het gevoel dat niemand om me heen me snapt en verberg het vaak met een 'glimlach'. Ik mis de persoon die ik was die van de kleine dingen kon genieten en met een oprechte glimlach op haar gezicht door het leven ging. Ik heb het gevoel dat ze verder weg is dan ooit tevoren. 

Ik hoop hier met mensen te kunnen praten die dit gevoel begrijpen en misschien tips hebben over hoe ik de vrolijke ik weer terug kan krijgen. 

<3