Afgelopen zaterdag. 

Ik wil mijn auto parkeren, maar de auto voor mij wil niet aan de kant gaan, de bestuurder praat met iemand die buiten de auto staat. Na een tijdje wachten vragen we hem of hij aan de kant kan gaan. Dit duurt een tijd en uiteindelijk rijdt hij door. De man met wie hij zojuist in gesprek was komt voor onze auto staan met een uitdagende blik. Wanneer we uitstappen vraagt min moeder waarom hij niet aan de kant gaan. We worden uitgescholden voor k*nkerh**ren. Dit pikt mijn moeder niet en zegt wat terug. Daarna wordt ze hard op de grond geduwd. Nu word ik ook boos en ga schreeuwen. De man komt nu naar mij toe en begint mij te duwen. Ik probeer terug te schoppen. Na een tijdje zie ik zijn telefoon op de grond liggen. Ik denk meteen: die moet ik hebben als bewijs. De man ziet mij de telefoon oprapen en begint te schelden en duwen. Ik gooi zijn telefoon hard opde grond, waarna hij nog bozer wordt. Hij duwt me tegen een andere auto aan. Ik zie iemand lopen en roep om hulp. De man loopt gewoon door... Dit was wel de reden voor de aanvaller om weg te rennen. Ik probeer een foto van hem te maken, maar heb geen idee meer hoe mijn telefoon werkt. Even later hebben we de politie gebeld. Die middag aangifte gedaan. Mijn moeder moest naar het ziekenhuis want ze kon niet meer lopen. Dit gaat nog steeds niet goed. Ik dacht er goed vanaf gekomen te zijn met een paar blauwe plekken en flinke spierpijn. Helaas gaat het nu niet zo goed. Slecht slapen, bang, schrikken, slecht concentreren, alles komt steeds terug... Ik snap gewoon niet hoe dit mij is overkomen, ik heb nooit ruzie... Ik voel ook woede, waarom kwam niemand ons helpen? Ik hoop dat het snel beter gaat en ik ook zonder angst gewoon naar buiten kan...