Eind oktober ben ik met mijn beste vriendin op vakantie vertrokken naar Kaapverdië. We kennen elkaar al 20 jaar en hebben al behoorlijk wat reizen op de teller staan. Tijdens deze vakantie werden we op dag 3 helaas het slachtoffer van een overval. Tijdens een wandeling werden we bedreigd met een flesje bier dat voor onze ogen kapot geslagen werd. Ik heb het op dat ogenblik op een lopen gezet. Ik ben me gaan verstoppen, heb mijn vriendin nog horen roepen en heb de politie gebeld. Het heeft een uur geduurd alvorens ik wist dat mijn beste vriendin ok was. Tijdens het schuilhouden zag ik mezelf naar huis gaan met een kist maar was ik ook bang dat hij mij ook zou komen spelen. Gelukkig zijn we beiden ongedeerd uit het voorval gekomen. Mijn vriendin is wel haar iPhone en geld kwijt. Hij heeft haar fysiek niets aangedaan gelukkig. Waar ik, naast het beeld van het kapot slagen van het flesje en ons bedreigen, vooral mee zit is het feit dat ik me zo ontzettend schuldig voel! Ik heb gewoon mijn beste vriendin achter gelaten. Ik weet dat er 3 mogelijke reacties zijn: fight, flight, freeze. En ik kan met de hand op het hart zeggen dat het een instinct was. Maar toch ☹️ Vooral ook de reacties van anderen nadien: was ze boos?  oh, je hebt haar achtergelaten?, begreep ze jou reactie? 
ergens besef ik wel dat mijn reactie ook gemaakt heeft dat ik de hulpdiensten kon inschakelen. Het is niet dat ik veel had kunnen betekenen en iets had kunnen doen. Ik ben klein, tenger,... maar toch... ik heb een ontzettend schuldgevoel. Ik heb dit zo nog niet tegen haar uitgesproken. Ik denk uit schrik dat ze zou zeggen dat ze dat ook niet goed begrijpt?