Mishandeling in supermarkt

Wat ik heb meegemaakt zijn dingen die je normaal alleen op filmpjes ziet die gedeeld worden op internet of op TV, ik had uiteraard nooit gedacht dit zelf mee te moeten maken.

Mijn vriendin en ik lopen de supermarkt in en voor ons lopen een kind van 6, een moeder met nog twee kinderen en ik gok de vriendin of zus van die moeder. Ik hoor een klap en het leek voor mij alsof het kind wat voor ons liep tegen het poortje van de ingang aan liep. Ik zeg automatisch: zo; dat moet pijn doen!

Waarop mijn vriendin zegt: Neejoh, dat ventje slaat gewoon tegen het poortje!

Daaropvolgend ontvouwt zich een situatie waarin ik nog nooit heb gezeten.

De vriendin of zus van de moeder met kinderen draait zich om en begint uit het niets te gillen en schreeuwen: hoe durven jullie dit kind uit te schelden en t bedreigen en hoe durven jullie zo onbeschoft te doen?!

Dit heeft ze gaandeweg het verhaal schreeuwend en gillend naar ons hoofd geslingerd waarbij ze steeds dichter bij mijn vriendin kwam staan, dat was voor haar heel intimiderend. Nu heeft mijn vriendin, helaas, vaker dingen meegemaakt in haar jeugd met betrekking tot haar tijd in de jeugdzorg dus dit deerde haar niet maar mij zat het totaal niet lekker. Op een gegeven moment werd het zo heftig dat ik tussen mijn vriendin en de vrouw in moest gaan staan om afstand te bewaren. Hierop wilde mevrouw dat ik wegging want ze had het probleem niet met mij maar met mijn vriendin. Dit deed ik natuurlijk niet niet waarop mevrouw versterking is gaan bellen. Een minuut of 5 later word ik ineens keihard tegen mijn achterhoofd geslagen en val ik hard op de grond. De dader is direct weer weggerend en het is maar de vraag of deze nog wordt gevonden. 

Ik heb aangifte gedaan maar heb daar een hard hoofd in. De fysieke pijn ebt na een week gelukkig wel weg maar de mentale pijn is hevig. Ik slaap al enige tijd slechter dan normaal en kom helemaal niet graag meer in een supermarkt. Ik ben down en de man die ik hiervoor was is in geen velden of wegen te bekennen. Ik praat er veel over maar ik merk gewoon dat ik blijf mijmeren en nadenken over de situatie. 

Omstanders hebben verklaard dat het de tegenpartij was die dit heeft laten escaleren en dat wij alleen wilde de-escaleren. Dit zorgt ervoor dat ik vooral een gevoel van onbegrip en frustratie heb; waarom lost men dit toch op met geweld in plaats van woorden. Ik heb al contact gehad met slachtofferhulp maar merk dat ik er lastig vanaf kom. 

Zijn er mensen die dit ook hebben meegemaakt en tips hebben om dit ondraaglijke gevoel wat te verzachten?

Groeten.