Seksueel misbruik
Hallo allemaal!
Ook ik wil even mijn verhaal kwijt en eventueel tips ontvangen wat ik nog zou kunnen doen om beter te helen.
Vanaf mijn 6e tot mijn 9e ben ik seksueel misbruikt door de vader van een vriendinnetje van mij. Ouders hebben nooit iets door gehad ondanks dat ik genoeg hints heb gegeven. Op mijn 9e is mijn opa er achter gekomen en heeft er voor gezorgd dat ik van school af werd gehaald, ik ben altijd een heel vrolijk kind geweest maar veranderde steeds meer in een kind die niks wou aannemen van anderen. Op mijn 12e is mijn opa overleden en ben ik in een nog dieper dal gevallen, uiteindelijk op aandringen van mijn moeder naar een psycholoog gegaan die aangaf dat ik ptss had. Na intensieve therapie kwam ik er eindelijk langzaam bovenop, totdat ik de volgende klap te verduren kreeg mijn ouders gingen uit elkaar.
Mijn moeder heeft besloten dat zij degene was die het huis moest verlaten. Hierdoor ben ik helemaal terug gevallen en ook de therapie gestopt. Ik wist niet meer wat ik moest en ben in een diep dal gevallen. Op mijn 16e begon ik met roken, blowen en het doen van harddrugs, puur om mijn gevoelens niet meer toe te laten. Mijn ouders herkende me niet meer, ik mezelf ook niet.
Na 2 jaar zo leven heb ik gelukkig het roer om gegooid, ik heb een goede baan waar ik blij mee ben. Heb weer goed contact met mijn ouders en heb een hele lieve vriend die heel lief en voorzichtig met me om gaat.
Toch blijf ik zo met mijn eigen gevoel in de knoop zitten, jaren lang niet mogen voelen van mezelf en nu ik het toe laat komt het soms op momenten dat ik het niet verwacht en ook niet weet hoe ik er mee om moet gaan. Ik ben als de dood dat mensen me “weer” achter laten want dat is het enige wat ik voor mijn gevoel heb mee gekregen als klein meisje. Als mijn vriend hier is kan hij alles met me doen, ik accepteer het ondanks dat seks mijn grootste trigger is. Ik weet dat hij het niet zou doen voordat ik zelf aan geef dat het oké is, voor hem is het vooral lastig om me zo te zien bevriezen. Zodra ik alleen ben is het sommige dagen helemaal niet vol te houden, ik ga zo erg in mijn eigen hoofd zitten malen over echt elk klein ding, waar ik dus erg onrustig van wordt.
Iemand anders die dit ook heeft? En zo ja, wat werkt voor jullie het beste?
6 Reacties
dankjewel voor het delen van je verhaal. Voor mij geeft dit veel steun, omdat ik veel herken van wat je schrijft. Ook lees ik hoe graag je meer rust wilt vinden.
Het lijkt me niet makkelijk om weer steeds meer te gaan voelen na alle heftige dingen die je hebt meegemaakt. Ik voel zelf nog dagelijks onrust, alsof het nog steeds niet veilig is waardoor ik ook ga malen over elk klein ding. Soms is dat heel beperkend voor mij.
Ik heb zelf veel gemediteerd, maar daardoor ging ik juist meer voelen en ik kon de heftige angstgevoelens niet altijd aan waardoor mijn angsten soms ook heftiger werden. Ik vergeleek mezelf dan met anderen die dit niet hadden, en oordeelde dat ik harder mijn best moest doen. Je raadt het al: dit was geen helende weg.
Ik probeer nu gewoon te ademen als ik me onrustig of angstig voel. Diep in te ademen naar mijn onderbuik en uit. In eerste instantie voel ik dan juist meer, vooral meer angst en onrust. Maar door te blijven ademen neemt de angst weer af en ga ik weer verder met mijn dag. De onrust mag er dus gewoon zijn, ik hoef het niet op te lossen.
Want ik ben erachter gekomen dat de onrust altijd wel komt gedurende de dag of als ik alleen ben, en dat ik dit dan vaak probeer op te lossen door meer te gaan piekeren. Ik ben een sterke denker en heb leren overleven door gevaren te vermijden. Dat heeft mij goed geholpen, maar nu is het niet meer nodig om zo te leven. Maar mijn gewoonte is wel om te gaan piekeren zodra ik onrust voel, terwijl dit 9 van de 10 keer niet nodig is, omdat ik veilig ben. Dan adem ik dus gewoon door.
Waarschijnlijk ga je de komende jaren nog meer voelen. Ik vind dat vaak eng bij mezelf. Dan voel ik opeens boosheid, iets wat niet handig was voor mij vroeger (het misbruik werd alleen maar erger daardoor).
Maar wees niet bang voor deze gevoelens. Vaak denken we dat blijheid een goede emotie is, en de rest slecht. Maar gevoelens gaan eigenlijk over je lijf die de emoties kwijt wil. Wees mild, dit is wat ik nu voel en dat is oké. Je lijf wil je beschermen, maar heeft niet door dat je nu veilig bent. Wel is het goed om signalen altijd serieus te blijven nemen. Dus als je een grens voelt in het contact met je vriend, dan mag je die grens ook erkennen. Juist binnen je grenzen blijven is uiteindelijk grensverleggend.
Mocht je hulp willen met meer voelen, dan raad ik lichaamsgerichte therapie aan. Dat heeft mij veel geholpen met meer voelen en grenzen beter leren aangeven.
Heel veel sterkte, en je bent al goed bezig!
Zoals hierboven al genoemd, is het al heel knap en werkt het helend om je verhaal (hier) te delen. Ik kan erg met je verhaal relateren, aangezien ik een soortgelijk iets heb meegemaakt, hoewel ik een man ben. Het blowen en harddrugs gebruik zorgt er inderdaad nog meer voor dat je emotioneel op slot gaat. Maar het is ook begrijpelijk dat je zulke middelen bent gaan gebruiken, omdat het voelen van de emoties en de herinneringen aan de gebeurtenissen vaak te zwaar zijn. Vandaar dat je het wilt verdoven of wilt vluchten van die gedachten en gevoelens.
Op zich is het goed dat je je gevoel weer toelaat en dat deze ook omhoog komen. Je moet nu alleen leren om met die gevoelens om te gaan op de momenten dat ze tevoorschijn komen. Ze leren kanaliseren zodat het niet (te) overweldigend is voor jou en je relatie. Schrijven, dus het hele verhaal tot in elk detail opschrijven is echt heel helend en laat veel emotionele lading los. Probeer alles, hoe moeilijk ook, zo gedetailleerd mogelijk op te schrijven. Wat je voelde, waar het was, wanneer, wat er gezegd werd, wat je moest doen. De kleding, kleuren, geuren echt zoveel mogelijk. Wees gewaarschuwd, want het zal eerst enorm zwaar en emotioneel zijn, maar probeer desnoods elke dag of keer dat je schrijft maar een alinea of pagina te schrijven en ga en dag of aantal dagen later weer verder.
Lees wat je tot dusver geschreven hebt eerst nog eens over voor je verder gaat, en je zult merken, dat het lezen en "herbeleven" van je verhaal steeds makkelijker en minder emotioneel wordt.
Wat bij mij ook enorm heeft geholpen en nog steeds, om met mijn (onverwerkte) emoties om te gaan, is dagelijks yoga beoefenen in combinatie met meditatie. Het geeft me rust, inzicht en leert me weer meer in mijn gevoel te komen (ik heb juist moeite om wat dan ook maar te voelen of gevoel te herkennen).
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Wees wel voorzichtig met "mijn vriend kan alles met mij doen". Uiteraard alleen als jij dat wilt en/of eraan toe bent. Bespreek alles met hem, wees open daarin. Als je "zomaar" alles met je laat doen, kan dat ook weer dingen triggeren of blijf je vast in die rol.
Heel veel sterkte en succes.
Als eerste wat goed dat je je verhaal hier deelt! Dat is al een eerste stap, er over praten. Afleiding zoeken om iets te doen zo dat je niet zo snel in je hoofd gaat zitten! Wat vind je fijn of geeft je een goed gevoel? Podcast luisteren, schrijven of iets anders.
Sterkte
Liefs Marina