Waarom
Waarom..
Waarom heb ik jou leren kennen. Ik wilde het beter doen dan waar ik vandaan kwam en plots kwam jij over de vloer. Misschien ook wel mijn eigen smacht maar nabijheid doordat ik dat zo gemist had en jij zei dat je me dat ging geven. Je gaf me nog zoveel meer. Duistere dingen uit mijn verleden die plots weer in mijn leven kwamen.
Je gaf me het gevoel dat ik in een achtbaan zat. Soms langzaam omhoog, gelovend in die mooie woorden, nooit langer dan een paar dagen en vervolgens die vrije val naar beneden, over de kop, heen en weer geslingerd, niet wetend waar de rit eindigt. Doodsbang zijn maar toch genoeg aantrekkingskracht om te willen blijven zitten en zien wat erna komt.
Je trok me aan, stootte me af. Ik was voor jou de hemel en dan weer de hel. Ik was geweldig en vervolgens weer niks. Ik deed alles goed en vervolgens waardeloos. Ik verlangde naar dat jij mij verlangde. Als dat zo was voelde ik me euforisch. Maar steeds van zo'n korte duur. Ik deed, praatte, gedroeg me niet zoals het je beviel en dan was het weer zo ver. Op en neer.. Vaker neer dan op. Je dreigde met van alles. Ik was slecht, ik wilde je niet meer, ik zou de man opgeven die van mij hield, ik zou hem ten onder helpen als ik zou gaan, ik zou verkeerde keuzes maken.
Dan weer even de hemel in, ik ben alles, ik ben prachtig, ik heb een man die alleen maar bij mij wilt zijn, ook al wil ik dat zelf soms niet. Ik ben goed bezig.. Weer omlaag. Wat doe ik steeds fout, ik zie het niet. Wil het wel zien maar waarom lukt het me niet. Ik wil het goed doen, ik doe zo hard mijn best! Het komt gewoon door mij, ik weet het zeker! Zie je wel, ik ben degene die wankel is. Het komt door mij! Of toch niet? Ik ben denk ik gek aan het worden..
Ik kan niet meer, ik ben op. Ik ga knopen doorhakken. Of toch niet, het ging gisteren zo goed!
Weer omlaag. Ik gedroeg me ook niet vrolijk genoeg maar zo voelde ik me ook niet. Mijn schuld, ik had beter mijn best moeten doen. Morgen ga ik beter mijn best doen, echt waar. En dan komt het goed..
Ik kan niet meer.. ik ben op.. waarom is gelukkig zijn zo moeilijk... Ik moet beter mijn best doen en dan moet het toch wel lukken..
Het komt gewoon door mij, ik zou gelukkig moeten zijn....
4 Reacties
Hoi heel herkenbaar net alsof ik mijn eigen verhaal lees wat ik hier ook vermeld heb.
Ik zit ook nog met een hoop gedachten en gevoelens maar ik weet dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
Je geeft om iemand die je eigenlijk kapot maakt en zelf ook hulp nodig heeft gezien hoe hij met je om gaat.
Ik heb definitief de knoop doorgehakt en moet zeggen soms voel ik me bevrijd andere keer heb ik het moeilijk omdat iemand ook leuke kanten heeft
Bij mij kwam ook geweld erbij en dat is iets wat ik nooit meer accepteer van iemand.
Als je een keer wilt praten laat me weten
groetjes en heel veel sterkte en kracht
Het is niet niks, als hart iets anders zegt dan je hoofd. Hij zal ook zijn leuke dingen hebben, maar ik k ook lees ook een hoop onrust.
Je praat erg streng tegen jezelf. Het is jouw schuld zeg je. Zou je ook zo tegen je vriendin/zus/dochter praten als ze in zo’n situatie zouden zitten?
Kijk, er zijn we twee voor nodig om het te laten werken, maar ik lees vooral onrust. Op en af, dat kost energie.
Wegen de op momenten af tegen de down momenten?
Of ben jij iemand die er vooral voor hem is en daardoor je eigen behoefte en grens negeert?
Kun je zijn wie je bent? Een prachtig mensen die soms iets toegezegd heeft die later niet meer wil.
Het ligt niet aan jou.
Jij bent goed zoals je bent.