Liefde en lust kunnen samengaan als we vertrouwen is

"alleen voel ik me nogsteeds alsof het niet om mij, maar om mijn lichaam gaat. ik weet het verschil tussen liefde en lust niet meer. " Wat triest om dit te lezen, dat jij je zo voelt! Je verdiend alle liefde! Er zit verder een groot verschil tussen liefde en lust. Wees lief voor je zelf! Groetjes

Beste Maeve, Wat naar dat jou dit is overkomen. Goed dat je dit dilemma met ons deelt. Ik herken heel erg wat jij zegt. Ik heb dat gevoel ook heel erg gehad. Het heeft mij heel erg geholpen om dit open te delen met mijn partner. Wij hebben toen afgesproken dat we intimiteit op bouwen in stapjes. Bijv stap 1 tongzoenen , stap 2 strelen over de huid, stap 3 borsten strelen enz. Het voelde voor mij goed dat ik de leiding kreeg over wanneer we een stapje verder gingen. Het heeft mij enorm geholpen dat ik wist dat ieder moment kon stoppen als ik niet verder wilde en mijn partner daar ook niet boos over was maar dan vroeg wat ik nog wel fijn vond. Masseren bijvoorbeeld. Zo leerde ik stapje voor stapje dat mijn partner echt van mij houdt en om die reden de liefde wilt bedrijven en niet voor de lust. Dat gaf mij zoveel rust. Wat mij ook hielp was oogcontact houden in zijn ogen zag ik dan zijn liefde voor mij wat mij ook de bevestiging gaf dat hem om liefde ging en niet om lust. Heb je al een keer geprobeerd om hier een open gesprek over aan te gaan met je vriend? Vaak helpt het als hij ook weet wat er in jou om gaat. Lieve groetjes van Paula

Hoi Maeve, Wat goed dat je n heel eind in t verwerkingsproces zit. Ik herken je probleem volledig en ik denk dst Joske t heel mooi en duidelijk omschreven heeft. Ook ik moet eerlijk bekennen dat gevoelsmatig alles alleen om mn lichaam draait en niet om mijn 'ik' als persoon. Misschien ook omdat er meerdere vanuit verschillende hoeken over mn grenzen zijn gegaan. (Verleden van misbruik en grens overschrijdend gedrag op de werkvloer). In mijn relatie word ik wel als persoon gewaardeerd, maar als t op intimiteit aankomt dan sluit ik me voor mezelf af en geef eraan toe voor mn partner en beleef hier geen enkel plezier aan, integendeel zelfs. Ik denk ook echt dat tijd hierin n factor is. Ik weet ook niet of je hier n groei proces dmv van therapie kunt maken of dat dat toch gewoon de littekens van t misbruik zijn. Ik kan je niet echt advies geven, maar blijf bij jezelf en weet dat t niet raar is en je zeker niet de enige bent!

Zo herkenbaar

Hoi Maeve, Wat goed dat je aan jezelf hebt gewerkt en hebt geaccepteerd dat het niet jouw schuld is. Hij had dit nooit mogen doen. Wat een naar gevoel dat je het gevoel blijft houden dat het om je lichaam gaat en niet om jouw. Ik herken je gevoel deels. Beleef je zelf wel plezier aan het hebben van seks met je vriend? Wat ik zelf had is dat ik het vaak meer voor de ander deed dan voor mezelf. Ik voelde me verantwoordelijk voor zijn genot en dat versterkte het gevoel dat het niet om mij ging. Ik weet niet zo goed wat je kan doen om het te ‘verhelpen’. Heb je het gevoel dat je de verkrachting verwerkt hebt, heb je het gevoel dat je goed je goed in contact staat met wat je zelf voelt en wilt. En blijf je trouw aan jezelf in contact met je vriend. Dat zijn wat vragen die in me opkomen en je misschien op weg kunnen helpen. In ieder geval wilde ik je laten weten dat je niet de enige bent, veel succes en zorg goed voor jezelf

Ik zit hier ook mee