Na te zijn opgelicht en veel geld te zijn kwijtgeraakt, lees het verhaal hier, kwam ik in het proces van 'opstaan' de stichting Slachtofferhulp Nederland tegen. De stichting was al genoemd door de politie, maar op dat moment zit je nog te veel in de negatieve mood van opgelicht zijn. Uiteindelijk besloten mijn verhaal te plaatsen. Eerst anoniem, later onder eigen naam. Uit ervaring weet ik dat het praten of opschrijven van een incident als dit het herstel kan bevorderen. De kennismaking met de medewerkers van SHN en de leden van de community bevielen zo goed dat ik besloot me aan te melden als een van de ambassadeurs.

Het nu vrij en publiekelijk kunnen praten over het gebeuren (iets wat een persoonlijke keuze is en niet iedereen goed doet voelen om dat ook herkenbaar te doen) heeft er toe geleid dat ik door SHN werd gevraagd voor een interne broadcast van het kenniscafe. Tijdens een online uitzending en medewerkers in de zaal als toeschouwers, worden gesprekken gevoerd over een specifiek onderwerp. Andere gespreksleden waren o,a medewerkers SHN, politie en de Fraudehelpdesk. 

Onlangs werd ik weer benaderd voor iets nieuws. SHN was benaderd door MAX Magazine, inderdaad, het magazine van Omroep Max, of er een slachtoffer zijn/haar verhaal wilde doen. Omdat SHN wist dat ik er makkelijk en open over kan praten én inmiddels, niet geheel onbelangrijk, ook ambassadeur van de stichting ben, werd ik gevraagd hieraan deel te nemen. En zo kwam het dat ik ineens op de cover van MAX Magazine verscheen met een artikel op bladzijde 9. Niet ter meerdere eer en glorie, maar om de doelgroep van MAX, senioren, te waarschuwen voor de gevaren van internet. Want internet heeft vele mooie kanten, maar er is ook veel online criminaliteit.
Blijf alert!