Ik ben altijd bewust geweest van het misbruik bij mijn oom door een vriend van hem, toen ik 11 jaar was. Dit heeft mijn leven toen enorm beïnvloed, ik keek enorm tegen mijn oom op en hij deed niets toen zijn vriend hem vertelde wat hij die avond  ervoor allemaal met mij gedaan had. Ik hoorde het in een andere kamer en was in shock, hij beschermde mij niet en het misbruik ging de hele week door. Naarmate ik ouder werd kreeg ik nachtmerries over mijn oom zelf, vaak dezelfde, ook hele gewelddadige. Later ook flash-backs, al dacht ik dat het ziekelijke fantasieën waren, want dit kon toch niet echt zijn. Verdrongen herinneringen bestaan niet en ik wist al wat er wel gebeurt was. Na een heftige nachtmerrie die mijn moeder opmerkte heb ik het haar verteld. Ze reageerde geschokt en begripvol, maar wilde niet dat ik het aan iemand in de familie zou vertellen. 

Inmiddels is het ruim 30 jaar later, is er ontzettend veel gebeurd, weet ik dat mijn leven thuis niet klopte omdat ik en mijn zus van jongs af aan moesten zorgen voor mijn moeder, gehandicapte broer en het huishouden, en onszelf. Ik ging weer i  therapie om alles voor mezelf op een  rijtje te zetten. Wist inmiddels ook dat mijn oom me ook misbruikt had in die week en alles georganiseerd had. Met wijn, spacecake, ophemelen enz...al moest ik hiervoorvolwassen worden om het te begrijpen.

Na een maandje therapie en een open gesprek over in moeder barstte een paar dagen later mijn beeld over mijn jeugd kompleet in stukken. Er ging een beerput open aan herbelevingen, zo ongelooflijk intens en zo veel informatie. Het was vanaf de eerste herbeleving duidelijk dat mijn moeder van het misbruik wist, en al snel werd duidelijk dat het niet alleen mijn oom was, maar ook mijn vader, mijn opa en allerlei mensen uit onze omgeving. Mijn oom is er altijd bij en is de verkoper, om het maar plat te noemen. Mijn moeder en zus zijn er regelmatig bij, en gedragen zich anders dan zoals ik ze ken, versuft en angstig. Er is veel geweld. 

Mijn zus had al veel moeite met de informatie over mijn oom, onze oom. Zij heeft nog contact met hem. Ze heeft geen herinneringen hieraan en zegt vaak hoe erg het is voor de mannen die onterecht worden aangeklaagd. Wat ook zo is, maar dat is ook een zinnetje wat we vroeger verdacht vaak hebben gehoord. Net zoals dat verdrongen herinneringen niet bestaan.

En daar loop ik zelf vaak in vast. Die twijfel. Ik weet inmiddels dat het waar is. Heb door een eerste klinische behandeling bij Traumacentrum Nederland mijn bewijs gehad. Wist het daarvoor al, maar dit is zo groot, zo onwaarschijnlijk, en zo verschrikkelijk pijnlijk dat het niet te geloven is laat staan dat ik dat zomaar voor waar aan kan nemen over mensen waar ik van gehouden heb. Het is een ziekelijke mindfuck die mij  oom bewust gecreëerd heeft. Bewust, omdat hij altijd bezig was met verdovende middelen, meditatie, yoga, vaste zinnen, hypnose enz. Hij heeft gebruik gemaakt van zij  kennis hoe het brein werkt bij stressvolle situaties. En dat bij mij en vele anderen. 

Ik weet niet of dit verhaal passend is en op de besloten site kan komen. Maar als het wel kan zou ik het fijn vinden om te horen of er anderen zijn met verdrongen herinneringen die boven komen en worstelen met de verwarring en ontreddering die het teweeg brengt.