Beerput is opengekomen.
Ik ben altijd bewust geweest van het misbruik bij mijn oom door een vriend van hem, toen ik 11 jaar was. Dit heeft mijn leven toen enorm beïnvloed, ik keek enorm tegen mijn oom op en hij deed niets toen zijn vriend hem vertelde wat hij die avond ervoor allemaal met mij gedaan had. Ik hoorde het in een andere kamer en was in shock, hij beschermde mij niet en het misbruik ging de hele week door. Naarmate ik ouder werd kreeg ik nachtmerries over mijn oom zelf, vaak dezelfde, ook hele gewelddadige. Later ook flash-backs, al dacht ik dat het ziekelijke fantasieën waren, want dit kon toch niet echt zijn. Verdrongen herinneringen bestaan niet en ik wist al wat er wel gebeurt was. Na een heftige nachtmerrie die mijn moeder opmerkte heb ik het haar verteld. Ze reageerde geschokt en begripvol, maar wilde niet dat ik het aan iemand in de familie zou vertellen.
Inmiddels is het ruim 30 jaar later, is er ontzettend veel gebeurd, weet ik dat mijn leven thuis niet klopte omdat ik en mijn zus van jongs af aan moesten zorgen voor mijn moeder, gehandicapte broer en het huishouden, en onszelf. Ik ging weer i therapie om alles voor mezelf op een rijtje te zetten. Wist inmiddels ook dat mijn oom me ook misbruikt had in die week en alles georganiseerd had. Met wijn, spacecake, ophemelen enz...al moest ik hiervoorvolwassen worden om het te begrijpen.
Na een maandje therapie en een open gesprek over in moeder barstte een paar dagen later mijn beeld over mijn jeugd kompleet in stukken. Er ging een beerput open aan herbelevingen, zo ongelooflijk intens en zo veel informatie. Het was vanaf de eerste herbeleving duidelijk dat mijn moeder van het misbruik wist, en al snel werd duidelijk dat het niet alleen mijn oom was, maar ook mijn vader, mijn opa en allerlei mensen uit onze omgeving. Mijn oom is er altijd bij en is de verkoper, om het maar plat te noemen. Mijn moeder en zus zijn er regelmatig bij, en gedragen zich anders dan zoals ik ze ken, versuft en angstig. Er is veel geweld.
Mijn zus had al veel moeite met de informatie over mijn oom, onze oom. Zij heeft nog contact met hem. Ze heeft geen herinneringen hieraan en zegt vaak hoe erg het is voor de mannen die onterecht worden aangeklaagd. Wat ook zo is, maar dat is ook een zinnetje wat we vroeger verdacht vaak hebben gehoord. Net zoals dat verdrongen herinneringen niet bestaan.
En daar loop ik zelf vaak in vast. Die twijfel. Ik weet inmiddels dat het waar is. Heb door een eerste klinische behandeling bij Traumacentrum Nederland mijn bewijs gehad. Wist het daarvoor al, maar dit is zo groot, zo onwaarschijnlijk, en zo verschrikkelijk pijnlijk dat het niet te geloven is laat staan dat ik dat zomaar voor waar aan kan nemen over mensen waar ik van gehouden heb. Het is een ziekelijke mindfuck die mij oom bewust gecreëerd heeft. Bewust, omdat hij altijd bezig was met verdovende middelen, meditatie, yoga, vaste zinnen, hypnose enz. Hij heeft gebruik gemaakt van zij kennis hoe het brein werkt bij stressvolle situaties. En dat bij mij en vele anderen.
Ik weet niet of dit verhaal passend is en op de besloten site kan komen. Maar als het wel kan zou ik het fijn vinden om te horen of er anderen zijn met verdrongen herinneringen die boven komen en worstelen met de verwarring en ontreddering die het teweeg brengt.
11 Reacties
Wat een ontzettend heftig verhaal zeg en wat goed dat je dat met ons wilt delen.
Het klinkt, zoals je het zelf ook al benoemd, bijna onwerkelijk, maar jammer genoeg lees en hoor je dit soort vreselijke ervaringen steeds vaker. Ik kan me heel goed voorstellen dat jij door deze flashbacks, herinneringen en ontdekkingen erg in de war bent geweest. Je jeugd voelt bijna als een soort leugen. Ook kan ik me goed voorstellen dat je het door deze ervaring en misschien moeilijk vind om andere mensen nu te vertrouwen.
Ik hoop dat je ondanks al het heftige wat er in je leven tot nu toe op je pad is gekomen, je (met eventuele hulp) dit uiteindelijk toch een plekje kunt geven.
Heel veel sterkte!
Liefs,
Sharon
Sterkte met jou proces je bent heel goed bezig. Delen is een beetje helen denk ik ?.
Dankjewel voor je bemoedigende woorden. Ik ga het toch melden, al is het zoveel jaren later.
Wat kunnen mensen helaas monsters zijn.
Ben zelf misbruikt geweest door familieleden op meerdere manieren.
Het is niet niks om zulke dingen te ondergaan.
Hoop dat je wat rust kan vinden.
Jeetje wat een afschuwelijke tijd heb jij daar meegemaakt zeg, echt verschrikkelijk wat je is overkomen.
Herken me heel erg in je vraag en, je verwoord het goed, de verwarring en ontreddering. Heb altijd nachtmerries gehad en regelmatige angsten die ik niet kon plaatsen, dat werd de afgelopen jaren alleen maar erger. Bij mij ging vorig jaar, bijna 20 jaar nadat het over was, die beerput open. Die verwarring erna is verschrikkelijk, zoveel gedacht dat ik gek was of werd. Met paniekaanvallen alles erop en eraan. Heeft maanden geduurd, nog steeds kan het me overvallen (vandaag een mindere dag en dat denk ik dus weer - heel kort - even gek te zijn) maar ik ben niet gek. En jij bent ook niet gek. De mensen die ons zulke dingen hebben aangedaan zijn pas gek. Zij hebben een probleem, wij hebben helaas schade maar daar werk ik aan.
Ik heb heel veel gedissocieerd vroeger, heb ik nu ook nog regelmatig (en ook zeker in de 20 jaar ertussen als iets “confronterend” was). Dus wat we nu proberen te doen is “associatie” denk ik, die verdrongen werkelijkheid opnieuw eigen maken - om het een plek te geven en (eindelijk) verder te kunnen. Vertrouw op je lijf, dat helpt mij op dat soort momenten, en op jezelf. Ik kan zeggen dat het bij mij, met therapie en aandacht voor mezelf, nu dus al stuk beter gaat met die verwarring. Ook heeft het boek “Traumasporen” van Bessel van der Kolk me bij die verwarring geholpen. Misschien heb jij er ook wat aan. Hou vol en veel sterkte. Liefs.
Ik heb ook last van dissociatie, al ben ik me er nu pas bewust van, ik denk dat ik het wel mijn hele leven heb gedaan. Ik vind het nog allemaal erg ingewikkeld maar ben vastberaden om uit te vinden wat et is gebeurd en te ontdekken wie ik ben.