Na 3 jaar weer daten?
Hi, Ik vind dit heel spannend. Normaal ben ik erg open over wat er mij is aangedaan omdat ik denk dat het helpt met verwerken. Daarnaast is het handig als ik raar reageer, dan weten mensen waarom ik zo doe. Maar ik heb nog nooit in de afgelopen 3 jaar met mensen contact gehad die misschien wel een soortgelijke ervaring hebben. Al had ik daar eigenlijk altijd wel behoefte aan alleen wist ik niet dat het bestond dus.. here we go...
3 jaar geleden woonde ik in Portugal en heeft een jongen met veel leugens mij meegekregen naar zn appartement om alles met me te doen wat ik eigenlijk niet wilde. Ik heb mezelf toen soort van uitgeschakeld. Ik weet alles wel alleen dacht; doe alles maar met me zolang ik hier maar levend weg kom. Daarna heb ik wel aangifte gedaan en heb ik mijn stage alsnog afgemaakt omdat de jongen uit Wales kwam en dus niet meer in Portugal was. M'n stage afmaken was een grote uitdaging omdat ik bijna niet sliep en vaak bang was maar nog steeds ben ik super trots dat ik dat gedaan heb en er toch nog een geweldige tijd van heb kunnen maken.
Maar nu 3 jaar later heb ik besloten om weer te daten.. iets wat ik dood eng vind. Vaak op de date is het wel leuk maar zodra ik thuis kom raak ik soms in paniek. De grens van iemand die niet deze ervaring heeft ligt denk ik ook ergens anders dan bij mij, en ik vertel een jongen niet direct wat ik heb meegemaakt waardoor het lastig is om misschien als jongen te begrijpen waarom ik niet direct fysiek ben. Weet hier nooit goed mee om te gaan. Ik merk dat ik graag wil daten maar dat brengt wel weer wat angst naar boven en het slechte slapen jammer genoeg. Waarschijnlijk moet ik daar gewoon doorheen. Maar wat een strijdt is het. Wil alleen niet forever single zijn hihi.
Zijn er meer mensen die hier tegenaan lopen? en hoe ga jij ermee om?
3 Reacties
Wat ons beiden vooral heeft geholpen des tijds, is het bevestiging zoeken in de veiligheid. Als je bang bent dat iemand over je grenzen gaat, dan gaven wij altijd aan "ik ga wat vragen, dat is niks persoonlijks maar de angst moet er uit." En dan de vraag zoals "je vergeet me niet tijdens de actie toch?"
Als je eenmaal hebt verteld dat je moeite hebt met toelaten, en/of dat je er bang voor bent, dan mag je best van die persoon op eisen dat die bij elke stap die je verder in contact gaat vraagt of je op je gemak bent. Niet alleen bij de eerste keer handen vast houden, maar ook bij de 2e, en de 50e keer. In mijn ogen is het heel belangrijk dat de andere persoon zich bewust is wat je ervaringen met je hebben gedaan. Ik zie de kans klein dat een relatie succesvol wordt als de een de emotie van de andere niet begrijpt.
Ik raadt iedereen die iets als dit heeft mee gemaakt therapie aan. De keuze is aan jou, al leert dit je onder andere hoe je je emoties en ervaringen kunt verwerken. En hoe je er mee om kunt gaan.
Ik hoop dat ik je hier mee wat heb kunnen helpen, en succes met je volgende stap in het verwerken, deze stap zet je samen met iemand. Dus geniet, en wees niet bang om voor je gevoel op te komen.
Nick
Dankjewel voor je lieve woorden. Zal je advies zeker meenemen.
Soms ben ik gewoon bang dat mensen me gaan beoordelen op wat ik heb meegemaakt en niet om wie ik zelf ben..
Dus daar moet ik nog maar even wat vertrouwen in krijgen. Snap dat voor iedereen de ervaring anders is.
Gelukkig ben ik al wel twee jaar in therapie geweest. Jammer genoeg heeft de laatste organisatie het alleen maar slechter gemaakt maar voel me nu al weer een heel stuk beter.
In ieder geval bedankt voor het delen van een klein stukje van jou ervaring. Denk dat iedereen daar altijd van kan leren.
Liefs
Om als man te reageren dan met ervaring met misbruik. Ieder persoon is anders. Voor mijn misbruik was ik juist heel terughoudend. Erna juist heel snel (probeerde van seks iets gevoelloos en onbelangrijk te maken).
Het ligt dus vooral aan de persoon welke je voor je hebt.
Wat je natuurlijk altijd kunt doen is jezelf af vragen wat jouw verwachtingen zijn.
Even wat direct gezegd. Ga je op date vanwege intimiteit of juist om een partner te vinden in je leven. Het verschil in antwoord maakt natuurlijk ook verschil in houding.
Een ander hoeft jouw verleden niet te horen om rustig aan te doen. Deze moet jouw grens respecteren simpelweg omdat je zegt dat je het voorlopig niet wilt. Wanneer het voor jou vertrouwd voelt erover te praten kun je het erover hebben.
Het erover hebben bracht ook een bepaalde spanning met zich mee voor mij. Negatieve gedachten zoals "is ze nu heel voorzichtig?" "Denkt ze nu vanalles over me" "voldoe ik wel?" Etc. Terwijl het alles op z'n beloop laten ook kon. Wanneer er dan iets opspeelde mocht ik tenslotte ook (ook zonder reden te geven) bepalen dat het klaar was. Nee is nee.
Dus ik denk dat het belangrijk is dat je bekijkt wat je wilt / verwacht en ongeacht dat vooral moet staan achter het gegeven dat jij bepaalt wat er wanneer gebeurt. Vertrouwdheid is natuurlijk heel belangrijk dus leer de ander ook gewoon kennen.
Ik vond het wel fijn om te benoemen dat seks voor mij niet altijd prettig is geweest, dus dat ik er dan opeens geen trek meer in kon hebben. De overige intimiteit had ik gelukkig geen moeite mee dus dan hoef je ook niets uit te leggen.
Het is dus heel persoonlijk dus houdt het vooral dicht bij jezelf.