Hoi Richelle, ik ben zelf ook hulpverlener en kan non stop mensen teruggeven dat bepaalde opmerkingen niet gepast zijn, weinig inlevingsvermogen laten zien of simpelweg idioot zijn. Ik kan een boek vullen met opmerkingen maar veelal komt het erop neer dat onbegrip zich uit in een vraag/reactie waarmee inderdaad wat anders bedoelt wordt. Vaak komt mijn reactie op het volgende neer (samengevoegd in 1): Nee, al loop ik naakt rond laveloos van de drogerende middelen met een bord op mijn nek dat ik single ben.... Dan nog moeten mensen hun handen thuis houden. Mijn situatie/gemoedstoestand is geen uitnodiging noch een excuus voor jou of een reden om je te ontslaan van de verantwoordelijkheid over JOUW acties. Als je denkt dat je ergens toestemming voor hemt gekregen zonder dat ik deze vrijwillig heb gegeven dan moet jij in therapie en niet ik door jouw acties. Iets wat ik anderen altijd mee geef "met goede bedoelingen worden oorlogen gestart" een goede bedoeling praat je acties dus niet goed. Je sterker maken.... Nee joh herstel heeft niets te maken met sterker worden. Na mijn herstel weet ik dat ik een dergelijke situatie kan overleven en er sterker uit kan komen dan voorheen. Maar ik ben niet sterker of minder vatbaar voor de brute kant van andere mensen. Ik wordt misschien weerbaarder en gedragingen van mij, welke me op verkeerde plekken kunnen brengen, zullen nog minder aanwezig zijn. Mijn nee zal fermer aanwezig zijn. Maar ik ben niet degene die sterker moet worden. Dat moeten de daders worden. Sterker zodat ze niet de hand aan de ander hoeven te leggen. Excuses voor de lange reactie maar ik heb een aardig allergie ontwikkeld voor hulpverleners die zich schuilen achter de situatie waarin wij verkeren en waarbij ze ons het gevoel geven op te moeten klimmen naar hun positie alsof die beter zou zijn. Richelle ga er maar gewoon vanuit dat je een gezond stel hersenen hebt. Jij hebt je grens. Je geeft die aan en als je therapeut deze niet respecteert mag je dat zeker aangeven. Sterker nog, het is je recht om te zeggen tot hier en niet verder en dat zou je therapeut juist moeten stimuleren ?

Hey Richelle, Pff herkenbaar, wat mij betreft zijn je gevoelens helemaal terecht. Begrijp dat je therapeut het waarschijnlijk niet zo bedoeld, maar wat een onhandige opmerking! Impliceert idd alsof je er iets aan zou hebben kunnen doen, destijds of in de toekomst, dat is natuurlijk helemaal niet zo. De dader zat (extreem) fout, niet jij, en die persoon moet zijn gedrag aanpassen, niet jij. Heb dit zelf gelukkig niet van mijn therapeut ervaren. Wel van de mensen om mij heen, die van me houden en het (net als bij je therapeut) echt wel goed bedoelen. Ik ben als kind jaren mishandeld en seksueel misbruikt door de ouders van mijn beste vriendin destijds. Mijn top twee van kutvragen van mensen om me heen: “waarom heb je dan niets gezegd?” En, “waarom ging je terug?” Alsof ik een keuze had om iets anders te doen, alsof ik die vrijheid had terwijl er als kind dingen gebeurden die de verbeeltenis ontstijgen. Er was altijd gevaar, altijd dreiging van iets ergers dan er al gebeurde en ik begrijp steeds beter dat teruggaan “risico management” was om te voorkomen dat er wat ergers gebeurde. Zij waren op school en al mijn sportactiviteiten dus ik kon helemaal niet aan hen ontkomen. Het is verdrietig, maar mensen die seksueel geweld niet hebben meegemaakt hebben gewoon echt geen idee. Zulke vragen zetten nog altijd mijn haren overeind en maken me bang, geven verwarring, schaamte en schuldgevoel. Maar wat me helpt zijn twee opmerkingen van twee hulpverleners. Een is van mijn therapeut, namelijk dat helaas echt een hele hoop mensen “gewoon best dom” zijn in hun benadering van zoiets. En een van mijn psychiater, namelijk “the roadway to hell is paved with good intentions”. Zo ontzettend waar ;) ook als mensen het goed bedoelen kunnen ze enorm kwetsend zijn. Ik ben inmiddels op het punt dat ik mijn omgeving hierin een beetje “opvoed” ze uitleg dat zulke vragen, onbedoeld, echt victim blaming zijn. Uitspreken wat voor gevoel het geeft en dat helpt :) brengt ook vaak een goed gesprek op gang. Dus misschien je therapeut dat eens uitleggen? Want therapeuten leren ook zeker van hun cliënten denk ik! Liefs!

Hoi Richelle, Ik begrijp jouw gevoel wel, echter is het met de beste bedoelingen maar zijn ze zich er zelf vaak niet er van bewust wat voor gevoel jou dit geeft. Heb je het weleens direct kunnen aangeven aan die persoon dat dit jou wat onzeker maakt? Misschien is dat een idee? Groetjes Daniëlle

Hallo Helemaal met jou eens!! Ik heb dit gelukkig nooit gehoord van therapeut. Maar ik vindt het een foute opmerking en zou dit ook zeggen. Iedereen kan het overkomen! De schuld ligt altijd bij de daders. En dat blijft zo. Veel sterkte hoor!! Jij bent echt onschuldig. Ook in de toekomst. Hoe sterk je ook bent mogelijk. Warme groet

Hoi Richelle, ik snap helemaal wat je bedoeld! Ikzelf ervaar dit ook zo. Bij mij zeggen ze dan; we moeten proberen je sterker maken zodat het niet nog een keer gebeurd! Dan denk ik: ‘maar ik ben toch sterk? Dat kan iedereen overkomen’!! Ik voel me dan ook schuldig terwijl het niet mijn schuld is. Ze zullen het vast bedoelen met de juiste bedoeling maar het komt bij mensen die misbruik hebben meegemaakt niet altijd goed over! (Vind ik)