Geweld op het speciaal onderwijs
Hallo,
Ik ben 35 jaar, en heb klachten overgehouden aan onder andere het geweld dat heeft plaatsgevonden op het speciaal onderwijs.
Ik ben als 5-jarig kind naar een zmlk-school gestuurd door mijn moeder. Ik ben bovengemiddeld intelligent of een hoog iq, maar mijn moeder stuurde mij naar plekken die niet goed voor me waren.
Ik leerde pas op mijn 8e lezen en schrijven, en werd thuis niet goed voor me gezorgd. Ik werd mishandeld en verwaarloosd door mijn ouders, en ook op school ben ik mishandeld door een aantal docenten.
Vernederen door me een peuterboek te laten lezen, toen een docent mij ontdekt had bij wildplassen in de pauze. In m'n arm geknepen worden door diezelfde juf. Badmeester die aan m'n arm trok toen ik tever van de groep vandaan kwam. En die juf die daarom moest lachen op de zmlk-school.
En ook op het vso-was het raak met een leraar die leerlingen uitschold, vernederde nare opmerkingen zei naar leerlingen en agressief deed voor de klas, leerlingen bij de nekvel greep. Weet niet of hij dat nu nog doet bij studenten op de hogeschool, maar zal dat denk ik alleen gedaan hebben op het vso.
Werd ook heel negatief over autisme gedaan. Alleen als je sociaal ontwikkelde je kans had op succes met je mbo-studie in het reguliere onderwijs.
Werd hierdoor depressief enzo, maar ouders konden niet voor me zorgen emotioneel/sociaal, dus verergerde alles. Wist me geen raad, en voelde me permanent ongelukkig en gestresst.
Gelukkig heb ik afgelopen zomer een oproep gehad van iemand die een journalist kende die een onderzoek deed naar misstanden die hebben plaatsgevonden op het speciaal onderwijs. Hij wou een interview met me afleggen, maar ik heb tot op heden nog niets van diegene gehoord.
Mis erg een lotgenotengroep voor leerlingen die slachtoffer zijn geworden op het speciaal onderwijs, want in de media komen alleen de positieve kanten ter sprake, maar misstanden komen niet aan het licht, of verhalen van slachtoffers. M.u.v. een plaatselijk nieuwsbericht vorig jaar april over misstanden die plaatsgevonden hebben op diezelfde vso-scholengemeenschap waar ik heen ging.
6 Reacties
Ik ben een lotgenoot van jou en heb een soortgelijk verhaal. In mijn jeugd had ik de diagnose autisme. Pas op mijn 21e kwam ik er achter dat die diagnose niet klopte.
Dat autisme label had mijn leven zuur gemaakt. Mijn "leraren" op speciaal onderwijs vonden dat ze mijn 'autistisch' gedrag moesten afleren met geweld. Als ik iets deed wat in hun ogen autistisch was, dat was een hoop, zelfs tekenen of een verhaal schrijven, werd ik uitgescholden en op de gang gezet of vernederd. Toen ik als klein meisje mijn broek achterstevoren aan had moest ik hem voor de klas uit doen en goed aan doen. Er werd gedreigd met erger geweld als ik het aan mijn ouders zou vertellen. Ook werd er gezegd dat mensen mij toch niet zouden geloven omdat ik "gek" was. Er werd ook amper les gegeven. Men had de instelling dat die kinderen toch wel in de goot zouden belanden en dat je er daarom geen moeite in kon stoppen. Ik heb mezelf dus heel groep 3 tot 7 aangeleerd. Het enige baken was de lieve stagaire die het niet eens was met hoe er met ons werd omgegaan. Maar ze kon niets doen
Mijn ouders hebben de school aangeklaagd maar het mocht niet baten want er was onvoldoende bewijs.
Ik ben niet in de goot beland, ik zit op het hbo en spreek 4 talen. Maar de behandeling op mijn basisschool heeft geleid naar ptss, onzekerheid en een minderwaardigheidscomplex. Ik dacht een tijd dat het mijn ouders gelukkig zou maken als ik dood zou zijn omdat mijn leraren vertelde dat ik een last was en ze het zielig vonden voor mijn ouders om 'zo'n' dochter te hebben. Ik deed mezelf een tijd pijn omdat ik vond dat ik mezelf moest straffen voor 'het leed dat ik veroorzaakte met mijn bestaan'. Uit wanhoop om mijn minderwaardigheidscomplex aan te pakken en controle te hebben ontwikkelde ik een eetstoornis.
Na echte hulp ben ik grote deels over mijn problemen heen. Maar het doet me pijn dat ik niet de laatste ben die dit overkomt. Ergens in Nederland zit een kleine Nikki of een kleine Kayleigh. Daarom wil ik dat men dit soort scholen aanpakt zodat de geschiedenis zich niet meer zal herhalen. Ik wil hier aan bijdragen en de klokken luiden. Maar hoe doe ik dat?
Dank je wel voor je verhaal.
Jonas Staal (oud-leerling Ambelt) heeft op Facebook contact met mij opgezocht nadat ik een bericht had geplaatst over mijn traumatische ervaring op de Ambelt in de Ambelt-misstanden groep.
Hij is van plan om een docu te maken over misstanden op het speciaal onderwijs. Je zou misschien contact met hem op kunnen nemen, omdat hij ook bezig was met journalisten om meer info op te doeken over misstanden die op speciaal onderwijs hebben plaatsgevonden, maar door onvoldoende meldingen bij overheid helaas moeten stopzetten.
Je zou contact op kunnen nemen hierover met hem op Facebook of via de mail op zijn website.
Verder zou ik er ook een melding van maken bij Pointer (onderzoeksjournalistiek programma) op hun website. Hoe meer meldingen over misstanden speciaal onderwijs, hoe beter.
Verder houdt Lbvso (belangenorganisatie speciaal onderwijs) zich ook bezig met veel dingen op het speciaal onderwijs.
Zelf heb ik ook een instagram-account aangemaakt met de titel: schooltrauma. Over mijn bevindingen op speciaal onderwijs, en hoe mij dit heeft gevormd.
Hoop dat je hier wat aan hebt/mee kunt.
Groetjes,
Kayleigh
Dit is later gewoon klakkeloos overgenomen ondanks ik ook hoger IQ had en het is nog steeds heel schadelijk omdat mensen je betuttelen en belerend behandelen wat mij gelijk doet dichtklappen in gevoelens, zowel mijn brein op slot lijkt te gaan.
Ik heb sociale fobie gehad en ben ook depressief geweest en heb rondom mijn 17de duidelijk mijn vader toen buiten de cirkel gezet en mijn moeder die mij ook emotioneel verwaarloosd heeft. Inmiddels zat ik ook een klas hoger en dus ook niveau hoger en IQ wat ik zelf heb gedaan. Van de lerares die zei 'dat ik dat toch niet aankan' en thuis deden ze er niet veel mee dus ben ik zelf naar de lerarenkamer gestapt om te zeggen dat ik het wil.
In ieder geval, brengt het veel schade, je wordt achtergesteld en dat is ook weer slecht voor je brein. Het gevoel ook alles te moeten inhalen qua kennis overweldigd, zet een bepaalde druk. En de mensen die je dan als 'laag niveau' behandelen maakt je klein. Het is benauwend en schadelijk voor mijn gevoel. Ik zit dan vast in systeem en kom er niet uit, ook niet met mensen waar ik naartoe zou moeten. Ook omdat ik veel lichamelijke en geestelijke klachten heb.
Zeer ernstig wat er gebeurd is op de school! Dit soort mensen horen niet met mensen te werken, en al helemaal niet met kwetsbare mensen.
De schade die de leerachterstand het opbrengt herken ik wel. Ook ik heb heel m'n leven sociale angsten gehad, en viel telkens weer terug bij 'hulpverleners die mij in het hoekje duwden van 'ga maar werken op de sociale werkplaats'.
En het er niet uit komen herken ik ook zo goed. Ben nu uit het zorgsysteem, maar voel me verloren daarbuiten.
Wat naar dat jou dit is over komen. Dat had natuurlijk nooit mogen gebeuren en zeker niet op een speciale onderwijst waar kwetsbare kinderen zitten. Je was te kwetsbaar om voor je zelf op te komen. Het is dan ook niet gek dat het je veel stress heeft opgeleverd. Weet dat het niet jou schuld is.
Het zo mooi om te zien dat ondanks alles je de kracht weet te vinden om via het platform van Slachtofferhulp, je verhaal te delen.
Zoals Daniellevdef , aangeeft in haar bericht. Door het delen van jouw verhaal vergroot je de kans dat er mensen zijn die zich aanmelden bij jou die het zelfde hebben meegemaakt. Zo ontstaat een lotgenotengroep. Als ervaringsdeskundige weet ik dat het hoop bied op herstel.
Veel wijsheid, moed en kracht in je herstel proces.
Warme groet,
Pat-50
Allereerst wat mooi dat je dit wilt delen. Ik vind het heel erg voor je dat je dit hebt moeten meemaken.
Ik sta er van versteld dat deze dingen gebeurd zijn op een speciaal onderwijs waar er juist kwetsbare kinderen op zitten.
Als antwoord op jouw vraag of dat er een andere groep is met soortgelijke verhalen, weet ik zelf nog niet of deze bestaat.
Doordat je dit bericht deelt vergroot het wel de kans dat er mensen zijn die zich aanmelden bij jou met hen verhaal die helaas hetzelfde meegemaakt hebben.
Voor nu wens ik je veel succes toe mocht het interview plaatsvinden.
Vanuit mijn eigen ervaring wil ik je de tip geven om je eigen grenzen aan te geven wanneer er teveel doorgevraagd wordt.
Geluk en kracht toegewenst