Machtsmisbruik

Hallo, ik zou graag mijn verhaal willen delen dat ik tot nu toe bijna altijd voor mezelf heb gehouden.

Ik ben student, vrouw (22).

Toen ik 16 jaar was had ik een turbulente relatie, na het eerste jaar werden de ruzies steeds heftiger en soms ook fysiek, ik voelde me vaak erg in het nauw gedreven door de situatie. Ik studeerde die tijd in Amsterdam en voor de opleiding moest ik stage lopen. 

Ik ging stage lopen bij een designstudio. Het was een eenmanszaak. 

Ik ben Nederlands maar ik ben in die tijd bekeerd tot de islam. Omdat ik de religie erg mooi en logisch in elkaar vind zitten.
 

Toevallig was de eigenaar van de studio waar ik stage liep ook moslim. Dus we klikten op meerdere vlakken en we konden het goed met elkaar vinden. 

Ik was bijna 18. 

De stage ging hartstikke goed we konden geweldig samenwerken en ik vond het leuk om te doen en mijn werk was ook goed. 

Ik werkte ook soms voor hem in het weekend. 

Soms bespraken we ook persoonlijke dingen ik had hem bijvoorbeeld verteld over mijn relatie en dat het niet goed ging. Hij wilde mij “helpen” uit de situatie te komen. 

Op een gegeven moment heb ik zelf een punt achter de relatie gezet omdat het voor de zoveelste keer veel te ver uit de hand was gelopen. 

Ondertussen kwam mijn stage bijna tot een eind maar ik zou daar blijven werken en de volgende periode weer stage lopen bij hetzelfde bedrijf.
Om het  af te sluiten zouden ik en mijn baas uit eten gaan in Amsterdam, Dat deden we.

Het was een leuke avond waarbij we ook naar elkaar uitspraken hoeveel we dachten op één lijn te zitten.

Ik zou een contract tekenen die avond, dat gebeurde niet.

Op de terugweg naar huis zei hij “Anna ik moet je iets vertellen”.

Ik ben eigenlijk heel erg verliefd op jou.

Ik was met een klap doodstil, Ik dacht alleen maar hoe bedoel je verliefd op mij? je bent 2x zo oud.

Hij smeekte me om een reactie maar ik was echt in shock. Uiteindelijk na 6 rondjes door mijn straat te hebben gereden werd ik thuis afgezet. Ik woonde bij m’n ouders.
 

Ik bleef hier maar overna denken. Ik besloot om hem te vertellen dat hij het uit z’n hoofd moest halen. En ik zou gewoon verder gaan met m’n komende stage alsof er niks gebeurd was.

Deze periode was ik heel erg bezig met het praktiseren van de islam, dat was ook dankzij mijn baas omdat hij me veel vertelde over het geloof en veel kennis hierover bezat.
 

Ik probeerde alles zo goed mogelijk te doen. 5x per dag bidden. Lange kleren, Ik droeg geen hoofddoek want m’n ouders mochten het niet weten.
Mijn ouders hebben vaak vooroordelen zeker over dit soort onderwerpen.

Ik heb het ze tot nu nooit verteld.

Maargoed ik ging dus verder met mijn stage.

Toen begon hij dingen te zeggen. Als eigenlijk is dit niet goed dat je zo bij mij werkt, als man en vrouw (betreft islam).
Eigenlijk kan je hier niet meer werken.

Weet je als je nou islamitische trouwt met mij dan zijn we “halal vrienden”, En ik hoef je niet aan te raken, Dat is niet mijn intentie.

Maar tegelijkertijd ventileerde hij wel dat het een extreem grote zonde is voor een vrouw om seks met haar man te weigeren.

Dit soort praatjes had hij. 

En ik wilde gewoon graag daar werken en de baan niet kwijtraken, dus toen hij er voor de zoveelste keer over begon heb ik ja gezegd.
Hij vergeleek het nog met onze profeet vzmh en Aisha.
Aisha was nog een kind toen ze trouwde met de profeet, die een voorbeeld is voor alle moslims.

Dus ik ging “trouwen” maar het was meer een soort van contract. Ik had geen gevoelens van liefde voor hem, ik zag hem wel als de persoon die mij het beste begreep en een vertrouwens persoon.
 

De praatjes van niet hoeven aanraken bleken al snel gebakken lucht.

De eerste keer zette ik een soort van knop om, Niet teveel denken, Laat het gebeuren zei ik tegen mezelf.

Ik had immers inmiddels het idee gekregen dat het nou eenmaal zo hoorde. Er was niks romantisch aan en ik voelde mij iedere keer verdoofd. Daarnaast maakte hij me ook vaak onzeker. Bijvoorbeeld over mijn lichaam dat mijn borsten nog klein waren of dat ik wat buikvet had of mijn nagels niet had geknipt.

Ik kreeg dus al snel spijt, en ik gaf mezelf de schuld.

Want ik was de gene die ja had gezegd en ik was toch volwassen.
Het werken werd steeds moeilijker want mijn motivatie daalde en het was niet meer zoals eerst. De andere ontwerpers die in hetzelfde gebouw werkte begonnen te roddelen, dat ik zijn minares was. 
Ze zeiden het nooit in m’n gezicht. 
Maar ik wist het wel.
 

Op een dag zaten we in de auto en hij moest iets bij een klant. Toen hij weer terug kwam met de klant. Vroeg de klant hoelang zijn vrouw nog moest
aan mijn baas.
Ik hoorde dit van in de auto
Toen hij terug kwam confronteerde ik hem. 

En bleek hij al 10 jaar getrouwd te zijn met 2 kinderen en een tweeling onderweg.

Ik voelde mij zo gebruikt.

Het schijnhuwelijk duurde nog even voort maar daarna scheidde hij van mij, omdat hij zichzelf niet meer recht in de spiegel kon aankijken.
En hij zich over dat hij mij en zijn vrouw geen gelijke behandeling kon geven schuldig voelde.

ik hoorde het aan, lachte in z’n gezicht en zei niks, toen ben ik weggegaan.
Hij heeft me in de paar maanden daarna nog gesmeekt om het weer goed te maken en te hertrouwen.

Ik weigerde. 

We zijn nu 3 jaar verder ik heb een relatie
Met een leuke jongen van rond mijn leeftijd, Maar ik heb nogsteeds een soort van verdoofd gevoel. Ik denk ook dat ik depressief ben, Soms heb ik dagen dat ik alleen maar in bed lig. Ik overdenk dit heel veel.

Laatst heb ik het mijn vriend verteld, Maar ik denk niet dat hij het echt begrijpt.
Hij vond het niet erg en houd nog steeds evenveel van mij zei hij. Hij had ook geen vragen er over.
Z’n eerste reactie was wel dat hij het erg dom vond. Maarja wat wil je als je 18 bent net in een nieuwe religie stapt, een persoon tegenkomt die je denkt te kunnen vertrouwen en je vriend is en je baas.

Ik weet dat het geen standaard verhaal is.

ik schaam mij er nog steeds voor.

Als er iemand is met een soortgelijke situatie of iemand met tips voor hoe ik het achter mij kan laten, graag reageren in de comments.