Aangifte doen en enige twijfel

Hallo allemaal,

Een tijdje geleden heb ik ook een verhaal geplaatst m.b.t. Het aangifte doen. Ik ben er over uit en ik wil morgen graag gaan melden dat ik de aangifte wel wil gaan doen met meerdere redenen. Ik ben nu voor mezelf de details aan het noteren die ik mij nog herinner zodat als we het gesprek hebben op het bureau dat ik niet vast loop. Al merk ik dat ik er best wel nuchter over kan praten nu en dat is ook de reden dat ik niet langer ga wachten omdat ik er nu makkelijker over kan praten. Wellicht dat er misschien nog in de toekomst een moment gaat komen dat het me allemaal weer te veel gaat worden.

waarvoor ik dit topic nu schrijf is dat er toch nog best wel wat wringt. Ondanks dat ik weet dat bij seksueel misbruik de in dit geval stiefvader de dader is. Acht ik mezelf ergens ook als een dader. En waarom? Omdat ik iemand was die instemde en ook bepaalde dingen wilde doen op seksueel vlak. Zoals experimenteren. Ik was toendertijd 11 jaar en hij was toendertijd 45 jaar. Het voelde alsof wij een relatie hadden inplaats van hij en mijn moeder. Hij noemde verliefd op me te zijn gaf mij altijd veel liefde, aandacht en ook dingen die ik wilde zoals kleding. Als ik dit niet kreeg werd ik eigenlijk jaloers. 

Maar ergens zie ik het zo. Voordat hij in ons leven kwam toen mijn ouders dus gescheiden waren kende ik nooit liefde en aandacht omdat mijn moeder ons verwaarloosde want ze was toen alleen en moest werken om voor ons te kunnen zorgen. Toen hij met mijn moeder ging kreeg ik na een lange tijd wel van hem de liefde en aandacht wat toen verder ging in het seksueel misbruik…

ergens houd dus dit de aangifte tegen, maar ik weet dat ik hierin niet de dader was denk ik… hoe zien jullie dit???