Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Na ruim 25 jaar toch aangifte willen doen.

17 mei 2022 • 7 Weergaven • Openbaar

Zedenzaken verjaren inmiddels niet meer geloof ik. Mijn vader heeft mij van in elk geval mijn 9e tot en met mijn 12e structureel seksueel misbruikt. Ik ben rond mijn 14e van huis weggelopen en in het jeugdzorgcircuit terecht gekomen. Na jaren van therapie, EMDR, schema, lichaamsgerichte therapie blijft het een onderdeel van wie ik ben. Bepaalde triggers blijven aan staan en mij veilig voelen binnen een relatie blijft een ding. Ookal heb ik echt een hele lieve partner.

Daar het mijn vader betreft, mijn moeder ervoor heeft gekozen om bij mijn vader te blijven en tegen mij te zeggen dat een man van haar zus ook weleens aan haar gezeten heeft, ? mijn zusje ervoor kiest om onderdeel van het gezin te willen blijven. Kortom ik ben het zwarte schaap.

Het lastige met zo'n rechtzaak wordt denk ik dat mijn moeder niet verplicht is om te getuigen.

Hebben jullie hier ervaring mee?

Bezig met laden...

4 Reacties *

Fabi

25 mei 2022

Hoi Shm, wat naar dat je dit is overkomen en wat naar dat je zo weinig steun van je moeder en zusje hebt gekregen. Dat moet heel moeilijk voor je zijn. Wat goed van je dat je al zoveel hebt gedaan in allerlei therapieën. Ik herken er dingen van mezelf in en herken de neiging vanuit vroeger om mezelf aan te passen. Meer je eigen gevoel uiten kun je oefenen, en dat begint met het herkennen, zoals je al doet. Voor de momenten dat het nog niet zo lukt als je zou willen: op dat moment is jouw reactie naar jouw beste kunnen. Je zou misschien later op kunnen schrijven wat je had willen zeggen en dat in jezelf oefenen, dat kan helpen en dan kun je het in ieder geval voor jezelf uiten. Een rechtszaak, dat lijkt me niet gemakkelijk. Heb je hier hulp bij? Volgens mij kun je ook vanuit Slachtofferhulp hier advies over krijgen, zie de Homepage. liefs, Fabi

Jorien

18 mei 2022

Ah herkenbaar wat je schrijft. Bijna alsof je dus nu, vanuit een gezond volwassen stuk, wel kunt zien hoe je reageert. Alleen het is lastig om het anders te doen op dat moment. Wat mij daarbij hielp was beseffen dat ik ook later nog op iets terug mocht komen. Als het ik het op dat moment niet kon zeggen, later nog aangeven: weet je nog tijdens dat gesprek? Ik had liever niet 'gewenst' willen antwoorden net als vroeger, maar ik had het anders willen doen. Of: ik had aan willen geven het gesprek op een ander moment voort te zetten, omdat ik me er op dat moment niet fijn bij voelde. Mij helpt het om ergens op terug te mogen komen. Wellicht kan dit jou ook helpen♡

Jorien

18 mei 2022

Goedemorgen, wat verdrietig om te lezen dat je zo alleen stond/staat in deze situatie. Fijn dat je een lieve partner hebt. Het is ontzettend naar dat je je niet altijd veilig voelt, maar ik begrijp het wel. Zou je wellicht dit stukje nog kunnen/willen oppakken in therapie? Een rechtzaak heb ik zelf geen ervaring mee, dus hier kan ik je niet meer over zeggen of mee helpen. Maar ik wil je laten weten dat ik je verhaal gelezen heb en dat ik het dapper van je vind dat je het met ons deelt. Je klinkt heel krachtig, ondanks alle verdrietige dingen die je zijn aangedaan. En ondanks de steun die je gemist hebt vanuit je ouderlijk huis en binnen je familie. Wat moet dit eenzaam voor je zijn geweest. Sterkte in je proces! Lieve groet, Jorien

18 mei 2022

Hi Jorien, dank voor je reactie. De hulp die ik gehad heb de afgelopen 6 jaar is heel goed en helpend geweest. Bij schematherapie en EMDR zijn deze onderwerpen uitgebreid aan bod geweest maar ik denk dat ik het beste kan omschrijven als een slechte fundering. Hechting en binding is lastig. Gewenst antwoorden als ik mij onder druk gezet voel is bijv 1 van de dingen waar ik tegenaan blijf lopen. Ik heb dan echt het gevoel dat ik mij moet verantwoorden net als vroeger. Dus ik weet dat dat gebeurt maar ik kan dan heel moeilijk op dat moment aangeven dat ik het gesprek op een ander moment wil voortzetten bijv.